Խնապատը կանգուն էր մնացել մինչև պատերազմի վերջին վայրկյանը
- 20:38 18.02.2024
«Հենց սկսեց պատերազմը, դուրս եկանք տնից և շարժվեցինք դեպի օդանավակայանի ՌԴ խաղաղապահների զորամաս։ Մենք մեր մեքենայով էին, գյուղը ոչ ոք չեր տարհանել, խաղաղապահներ չկային, նույնիսկ գյուղապետին ոչինչ չեն ասել։
Օդանավակայանում մնացինք մոտ 2 օր։ Սկզբից բավականին լավ էին ընդունել մեզ, տեղավորեցին զորանոցներում, որտեղ մնացինք 2 օր։ Հետո զինվորները սկսեցին իրենց այպես պահել, կարծես պատերազմ չէ՝ բարձր ծիծաղելով դես ու դեն գնալ, որ մենք մեզ վատ զգանք։
Երկրորդ օրը ասացին, որ խանգարում ենք զինվորներին, նրանք մեր պատճառով չեն կարողանում ազատ լինել և կազմակերպել իրենց առօրյան, և մինչև վաղվա առավոտյան 11-ը ժամանակ տվեցին զորանոցը լքելու համար։
Զորանոցը առավոտյան լքեցինք և մի քանի ժամ մնացինք փողոցում և երեկոյան եկանք Ստեփանակերտ բարեկամի տուն։
Օդանավակայանի շրջակայքը լցված էր մարդկանցով, որոնք օրերով ապրում էին այդտեղ։
Վերջին անգամ գյուղ վերադարձանք սեպտեմբերի 25-ին, արագ վերցրինք մի քանի իր և թշնամու կրակոցների տակ դուրս եկանք գյուղից։
Խնապատը կանգուն էր մնացել մինչև պատերազմի վերջին վայրկյանը։ Խնապատի հարևանությամբ գտնվող Քարագլխի դիրքի զինվորնեերը 2 օր շարունակ ոչնչացնում էին թշնամուն և 1 մետր նույնիսկ հետ չէին գնացել։ Տղերքը դիրքից իջան միայն սեպտեմբերի 22-ին, երբ արդեն պարզ դարձավ, որ Արցախը հանձնել են»,- Step1.am- ին պատմել է Խնապատի բնակչուհի Լիլիանա Գաբրիելյանը։
Հայկ Հարությունյան