Երեկ Նիկոլ Փաշինյանի առաջարկեց 20-30 հոգանոց խմբերով գալ կառավարություն՝ անկաշկանդ մթնոլորտում «իրական Հայաստանի» թեման քննարկելու: Իսկ եթե 70 հոգանոց եւ ավելի մեծ խմբեր ձեւավորվեն, ինքն անձամբ կայցելի եւ դասախոսություն կկարդա։
Հիշեցնենք, որ օրերս Փաշինյանը հրապարակել է ինչ-որ գաղափարախոսություն, որն առաջարկում է դարձնել «իրական Հայաստանի» հիմք, իմա՝ Սահմանադրություն։
Փաշինյանը խոստովանել է, որ հայ ժողովուրդը չի ընդունում ապազգային, հակապատմական ր հակապետական, իրավազուրկ և սահմանազուրկ Հայաստան-խաչմերուկի գաղափարը։
Նա այդ թեմայով անհաջող հանդիպումներ է ունեցել ԱՄՆ-ի, Ֆրանսիայի և Շվեյցարիայի հայ համայնքների ներկայացուցիչների հետ, սակայն նույնիսկ «ոչ դաշնակցական» հայ հանրությունը չի «ողջունել» «իրական Հայաստանի» գաղափարը։
Ավելին՝ փետրվար 12-ին ազգային երեք ավանդական կուսակցությունների՝ ՍԴՀԿ-ի, ՀՅԴ-ի եւ ՌԱԿ-ի ներկայացուցիչները հայտարարություն են տարածել առ այն, որ կշարունակեն ջանքերը ոչ միայն Հայոց Ցեղասպանության ճանաչման, այլև հատուցման հասնելու համար, ընդ որում՝ հավելեալ թափով։ Կշարունակվեն ջանքերը, ուղղված արցախահայության իր հայրենիք վերադարձի իրավունքի ապահովելուն, Բաքվում գերևարված Արցախի ղեկավարության և այլ քաղբանտարկեալների ազատ արձակման։ «Ցեղասպան Թուրքիոյ և անոր գործընկեր Ազրպէյճանի հայաջինջ քաղաքականութիւնը կը մնայ առկայ նաե՛ւ այսօր», ասված է հայտարարության մեջ: Այսինքն՝ ոչինչ չի փոխվել։
Թուրքիայի նախագահը մեկ անգամ չէ, որ ասել է՝ Հայաստանի կառավարության հետ խնդիր չունենք, «խաղաղությանը» խանգարում է Սփյուռքը։ Եւ քանի որ Փաշինյանը Սփյուռքում գեթ մեկ մարդ չի գտել, որը հրապարակավ կպաշտպաներ իր «գաղափարախոսությունը», քանզի Սփյուռքին «վախեցնելու» ոչինչ չունի, նա որոշել է ուղղակի «անջատել» Սփյուռքը Հայաստանում կատարվող իրադարձություններից եւ «վախեցնել» ՀՀ քաղաքացիներին։
Նա իր մոտ խմբեր է հրավիրում, որոնց կասի այն, ինչ ասել է 7 տարի առաջ․ ես ձեր տղաներին կազատեմ հանուն հայրենիքի զոհվելու պարտականությունից, քանի որ եթե Հայաստանի «իրական» սահմանները ճանաչվեն, պատերազմ չի լինելու, բանակի կարիք՝ առավել ևս չի լինի։ Նա չի կարող դա ասել հրապարակավ, քանի որ ամոթ է, այդ պատճառով հրավիրում է իր մոտ փոքր խմեր, հասկանալով, որ նույնիսկ 70 հոգի չի հավաքվի այդ «գաղափարախոսության» շուրջ»։ Եւ այդ հանդիպումները հրապարակային չեն լինի։
Տրամաբանությունը չի փոխվել․ 2018-ին Փաշինյանը ասում էր «ընտրողներին», որ ձեր տղաները այլևս չեն զոհվի Ղարաբաղի համար։ 2021-ին նա «ընտրողներին» ասել է, որ կատարել է խոստումը, իսկ եթե «նախկինները» գան իշխանության, ապա տղաները կրկին կզոհվեն հանուն Ղարաբաղի։ Հիմա նա կասի, որ թույլ չի տա տղաները զոհվեն հանուն «ոչ իրական Հայաստանի», և եթե այն ժամանակ «մեղավորը» «Ղարաբաղյան կլանն» էր, հիմա Դաշնակցությունն է և ամբողջ Սփյուռքը։
Որ ոք չի ուզում, որ իր տղան զոհվի, նույնիսկ հանուն Հայաստանի։ Եւ Փաշինյանը կհամոզի մարդկանց, որ ավելի լավ է Հայաստանը ոչ թե պետություն, այլ խաչմերուկ լինի, բայց տղաները չզոհվեն, քան մենք մեր իրավունքների և հողերի տեր կանգնենք, և կրկին պատերազմ լինի։
Եթե չուզենաք «ինտեգրվել» խաչմերուկին, ինչպես արցախցիները չուզեցան, կմնաք առանց տուն-տեղ, իսկ «չուզողները» կհայտնվեն Բաքվի բանտում։ Իսկ եթե «իրական Հայաստանը» չստացվի, կապրեք այլ երկրի կազմում։ Մեկ է՝ Հայաստանում պետական ավանդույթը մոռացվել է։
Այդ ամենը առանց տեղախցկի կասվի, որ մարդիկ չամաչեն իրենց ընտրությունից։
