Անկարան ուշադիր հետևում է խաղաղության հասնելու Բաքվի և Երևանի ջանքերին, երեկ կառավարության նիստի ժամանակ հայտարարել է Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Էրդողանը։

Նա նշել է, որ Անկարան կշարունակի «համակարգված աշխատել ադրբեջանցի եղբայրների հետ՝ կայուն խաղաղության հասնելու համար»։

«Մենք ուզում ենք որքան հնարավոր է շուտ լավ լուր ստանալ այս ուղղությամբ, նախքան ինչ-որ մեկը կփորձի սաբոտաժի ենթարկել գործընթացը», – հայտարարել է Թուրքիայի նախագահը՝ չհստակեցնելով, թե ինչ սաբոտաժի մասին է խոսքը։

Նա հաստատ Հայաստանի կողմից չէ որ սաբոտաժ չի է սպասում, ամենայն հավանականությամբ, Էրդողանը նկատի ունի Իրանի, Հնդկաստանի եւ Ֆրանսիայի մեջ հնարավոր կոնսենսուսը այն տարածաշրջանի նկատպմամբ, որին Թուրքիան հավակնում է։

Հնդկաստանը նորերս թույլ չի տվել Թուրքիային БРИКС մտնել։ Իրանը կրցքով պահում է “Զանգեզուրի միջանցքը”։ Մյուս կողմից, Էրդողանի ջանքերը “ղեկավարել” թյուրքական աշխարհը եւ որպես նրա ներկայացուցիչ մտնել ՄԱԿ ընդլայնված Անվտանգության խորհրդի կազմ, բախվում են Չինական պատին։ Կենտրոնական Ասիայի “թյուրքական աշխաչրհը” այլեւս Չինաստանն է ներկայացնում։ 

Էրդողանը աշխատում է նախապես “ամրագրել “իր տեղը նոր աշխարհակարգում, որտեղ “խոշորացում է” տեղի ունենալու։ Էրդոանի քայլերը սակայն խոսում են այն մասին, որ “խոշորացումը” կարող է նաեւ Թուրքիայի հաշվին լինի։ Նա կրկին ակտիվացրել է քրդերի դեմ պայքարը, սպասելով “սաբոտաժի” ոչ միայն հայկական, այլեւ քրդական հարցում։    

Step1.am-ի զրուցակիցն է քաղաքագետ Անդրիաս Ղուկասյանը։

-Պարոն Ղուկասյան, ինչպե՞ս եք գնահատում Եվրախորհրդարանի ընդունած բանաձեւը, ի՞նչ ուղերձ ունի այն։

-Սա փաստում է, որ Ադրբեջանի իշխանությունների քաղաքականությունը չի համապատասխանում Եվրամիության ակնկալիքներին։ Դրա համար տեսնում ենք, որ քննադատող բանաձեւ են ընդունում։

Բանաձեւում Եվրախորհրդարանը հորդորում է համապարփակ եւ թափանցիկ երկխոսություն սկսել արցախահայության հետ եւ տալ անհրաժեշտ բոլոր երաշխիքները նրանց պաշտպանության, հողի ու սեփականության իրավունքների վերաբերյալ։ Ինչ-որ գործնական քայլեր կարո՞ղ են լինել։

-Չեմ կարծում, որ դրանից հետո ինչ-որ իրադարձություն կարող է լինել։ Հարցին նաեւ այսպես կարելի է նայել՝ Եվրամիության կուսակցությունները, քաղաքական ուժերն իրենց վրայից հանում են պատասխանատվությունը Ադրբեջանի հանցավոր ռեժիմի հետ համագործակցության հարցում։ Եվ այդ պատասխանատվությունը թողնում են գործադիր մարմինների վրա։ Իսկ մենք տեսնում ենք, որ գործադիր մարմիններն Ադրբեջանի նկատմամբ գործուն քայլեր չեն գործարկում, որեւէ ձեւով ազդեցություն չունեն իրավիճակի վրա։ Այսինքն՝ կա փաստացի գնահատական քաղաքական ուժերի կողմից, որոնք համարում են, որ Ադրբեջանը խախտում է իր միջազգային պարտավորությունները, եւ կան գործադիր իշխանություններ, որոնք այլ կերպ են այդ ամենին նայում։ Այս պահին սա է գոյություն ունեցող իրավիճակը։

Այսինքն՝ գործնական քայլեր տեւական ժամանակ է՝ չկան, բաց տեսնում ենք, որ կա պատասխանատվությունը գործադիր իշխանությունների վրա թողնելու քաղաքականությունը։

Բանաձեւում նաեւ Ադրբեջանի դեմ հնարավոր պատժամիջոցների մասին խոսք կա, նշվում է, որ ԵՄ-ն պետք է պատրաստ լինի պատժամիջոցներ կիրառել ցանկացած ֆիզիկական անձի և կազմակերպության նկատմամբ, որոնք սպառնում են Հայաստանի ինքնիշխանությանը, անկախությանը և տարածքային ամբողջականությանը։ Ո՞ր դեպքում պատժամիջոցներ կկիրառվեն։

-Անընդհատ այդ պատժամիջոցների մասին ասում են, պնդում են, որ պետք է ձեռնարկել ինչ-որ գործողություններ, բայց տեսնում ենք, որ ոչ մի բան տեղի չի ունենում։ Անշուշտ, նրանք գտնում են, որ Արցախի հարցը փակ չէ, որ Ադրբեջանը իրավունքների եւ իր պարտավորությունների խախտում է թույլ տվել այդ հարցում։ Բայց, կարելի է ասել, սայլը տեղից չի շարժվում։ Այսինքն՝ քաղաքական մարմինները պատասխանատվության գնդակը գցում են գործադիր իշխանությունների վրա, իսկ գործադիր իշխանութունները շարունակում են այն քաղաքականությունը, որը մինչեւ հիմա եղել է։

Ռոզա Հովհաննիսյան