Հեղինակ՝ naira

Ես պետք է Արցախում ծնվեի

Posted on by naira

Իննա Գրիգորյանը «Զումբա» պարային ֆիթնեսի մարզիչ է: Տեղահանությունից հետո շարունակում է մարզել, նոր մարտահրավերներ հաղթահարել: Էությամբ լավատես ու պրպտուն արցախուհին գտնում է, որ պետք է  գործել, գործել ու հուսալ: Կիսվում է իր ապրումներով ու հույզերով:

Ես պետք է Արցախում ծնվեի

Երբ 2016-ի քառօրյա և 2020-ի 44-օրյա պատերազմներից հետո չուզեցա Արցախից հեռանալ, հասկացա, որ մի ամուր զգացմունք է ինձ կապում ծննդավայրիս հետ: Փախչելու փոխարեն սկսեց աշխատել մեկ այլ մեխանիզմ. ինչքան դժվարությունները շատանում էին, այնքան ցանկանում էի մնալ, օգնել՝  ուժերիս ներածին չափով: Այն գիտակցությունը կար, որ Աստված գիտի, թե ամեն մարդ որտեղ պետք է ծնվի: Ես պետք է Արցախում ծնվեի: Իմ աղոթքներում միշտ հարցեր էի տալիս Աստծուն, բայց նաև գիտեի, որ Նա է զորացնում: Ինչքան դժվարություններն ավելանում էին, այնքան ավելի ուժ էի իմ մեջ գտնում դրանք հաղթահարելու: Այսօր եթե մենք հայտնվել ենք այս վիճակում, ստիպված լքել ենք մեր հայրենիքը, յուրաքանչյուրիս բացն է այս կամ այն հարցում: Շատ ընտանիքներ  կան, որ պատերազմի, չարաբաստիկ պայթյունի ժամանակ զոհեր ունեն, նույնիսկ մի ընտանիքից մի քանի զոհ: Երբեմն ինքս ինձ հարցում եմ՝ կկարողանայի՞, արդյոք, նույնքան սթափ, շնորհակալ լինել Աստծուն, եթե իմ մաշկի վրա զգայի կորուստը: Չնայած մարդկայնորեն ապրումակցում եմ բոլորին:

Տեղահանություն

Տեղահանությունից հետո չէի հասկանում՝ ո՞վ եմ ես, ո՞ւր եմ գնում: Բայց ժամանակի հետ հասկացա, որ պետք է առաջ գնալ, կայանալ: Մեր  փոքրիկ քաղաքում մեզ համար հարմարավետ ապրում էինք: Իսկ այս մարտահրավերը ինքնակազմակերպվելու համար է նաև: Չեմ սիրում բողոքելը, միշտ ամաչում եմ, երբ բողոքում եմ: Պետք է արժանապատվորեն կրենք մեր փորձությունները: Ես լիահույս եմ, որ հետ ենք վերադառնալու մեր տները:

Արվեստը բուժում է

Արցախում ունեի «Զումբա» պարային խումբ, որը հրաշալի միջոց էր լավատես մնալու, չընկճվելու համար: Աշխույժ պարային ռիթմերը շատ եմ սիրում: Չնայած դժվար էր անդադար վատ լուրերի մեջ պարային խմբակ ունենալը: Հաճախ դասերը տեղափոխում էինք՝ կախված իրադարձություններից: Միշտ ասում էի՝ արվեստի մարդկանց համար հիմա առավել դժվար է: Դա այն է, ինչ դու կարողանում ես անել, բայց իրավիճակը իրենն է թելադրում:

Միանշանակ պետք է շարունակել գործունեությունը, ինչ գնով էլ լինի: Արվեստը նորոգում է, բուժում է: Մարդիկ ինձ են նայում, ես պետք է պարեմ ու դրանով էլ շատերին վերագտնման ճանապարհով տանեմ: Երբ մտնում եմ դահլիճ պարապմունքի, անմիջապես տրվում եմ աշխատանքիս: Անգամ այն ցուրտ օրերին, բլոկադայի ժամանակ, նույնիսկ երբ 2-3 հոգի էին գալիս պարապմունքի, էլի աշխատում էինք:

Կամավորությունն այլընտրանք չուներ

Բլոկադայի շրջանում ակտիվ զբաղվում էինք կամավորությամբ, որովհետև դրա մեծ կարիքը կար: «Թող աջդ չիմանա, թե ձախդ ինչ է անում» գիտակցությամբ օգնում էինք մարդկանց՝ ինչքան հնարավոր էր: Այդպես կամավորություն էինք անում, որտեղ կանչում էին, որտեղ զգում էի, որ  պիտի գնամ՝ գնում էի: Դեռ 2016-ին տեղահանված ընտանիքների տաք հագուստներով, ուտելիքով էինք օգնում: Բլոկադայի ժամանակ էլ ոտքով սոցապի պահեստներ էինք գնում, եղած ուտելիքը դասավորում, որպեսզի մարդկանց բաժանենք: Երբ տրանսպորտ չկար, հացը ոտքով էինք խանութներին բաժանում, որ մարդիկ կարողանան գնել: Ծանր վիճակում գտնվող ընտանիքների ձեռք էինք մեկնում: Սնունդը մարդկանց փոխանցելուց բացի առավել կարևորում էինք հոգևոր սննդով մարդկանց հետ կիսվելը: Մարդիկ Աստծո խոսքը լսելով ամրանում էին, զորանում, դժվարություններին այլ կերպ նայում: Այդպես մեկս մյուսին օգնելով ապրում էինք: Այդ օրերին այլևս չէինք վախենում, որ լույս չկա, տաք ջուր չկա, գազ չկա: Համակերպվել էինք, որ գազ չի լինի, չէինք էլ սպասում: Կարևորը՝  չհեռանայինք մեր տներից: Բայց կատարվեց այն, ինչից վախենում էինք:

 

Պատերազմից և պայթյունից տուժածներին հիվանդանոցում էինք օգնում: Կարծես, դժոխքում լինեինք: Անընդհատ ինձ մեղադրում էի, որ ավելի շատ գիտելիքներ չունեի բժշկությունից: Ինչքան հնարավոր է՝ դեղեր, սպիտակեղեն էինք հավաքել, տարել այնտեղ: Ու այդ ցավի ու տառապանքի մեջ համոզվել եմ, որ Աստված ուժեղ սիրտ է տվել նման գործեր անելու համար: Աներևակայելիորեն դիմացկուն էի:

Գաղթ և նոր իրականություն

Գաղթ չէի պատկերացնում: Միշտ մտածում էի՝ միայն ոչ դա: Առավել ևս՝ այդքան տառապանքից հետո: Մի կերպ մի քիչ բենզին գտանք: Հապշտապ հավաքել եմ՝ ինչ հնարավոր էր: Տանս դուռը փակելու և հեռանալու պահին ներաշխարհս տակնուվրա էր եղել: Այստեղ սկսել է աշխատել իմ ինքնապաշտպանական բնազդը: Չէի պատկերացնում, որ կարող եմ ապրել, աշխատանքի գնալ, նույնիսկ մեքենա վարել Երևանի հագեցած երթևեկության մեջ:

Առաջին օրերից փնտրում էի ֆիթնես-ակումբ՝ «Զումբա» խմբակ բացելու համար: Տարբեր տեղեր էին խորհուրդ տվել դիմել: Ու մի օր սոցկայքով առաջարկ եմ ստանում մի ֆիթնես-ակումբից: Հասկացա, որ հենց դա է, որովհետև շատ էի աղոթում դրա համար: Վերջերս նաև «Զումբա»-ի վերապատրաստումներ անցա: Շատ բաներ կան, որ կցանկանայի սովորել: Մեծ քաղաքի ռիթմն ուրիշ է, պետք է ավելին անել, օգտագործել բոլոր հնարավորությունները:

Գայանե Գևորգյան

Նյութը պատրաստվել է «Ստեփանակերտ» մեդիա-ակումբի ծրագրի շրջանակներում

 

Քարագլուխ – Շիկաքար․  Կորուսված Հայրենիք

Posted on by naira

Գյուղի պատմությունը սկսվում է առնվազն XII –XIII-րդ դարերից, որի  մասին վկայում են նշված ժամանակաշրջանի խաչքարերը։

Հիշյալ դարերում բնակավայրը հիշատակվում էր Քարագլուխ անվանումով, որն առաջացել է գյուղի ունեցած բարձր լեռնային դիրքից։ 19-րդ դարի կեսերին և խորհրդային իշխանության տարիներին՝ Դաշբաշի, որը Քարագլուխ անվան թուրքերեն թարգմանությունն էր։ Երբեմնի գյուղը հայտնի էր նաև «Արավուս» անվամբ, քանզի այնտեղ էին հաստատվել բնակիչներ Սյունյաց համանուն բնակավայրից։ Նախկինում անվանվել է նաև Արավուզ, Արավուս, Արաուս, Շիկաքար, Քրըգլոխ։

Իսկ Շիկաքար բերդի սկզբնական շինարարության մասին պատմական աղբյուրները ստույգ տեղեկություններ չեն հաղորդում։ Հայտնի է, որ 9-րդ դարի սկզբին այն հայ իշխան Սահլ (Սահակ) Սմբատյանի կենտրոնավայրն էր։ Արի և շքեղատեսակն Սահլի Սմբատեան Եռանշահիկն տէր, այսպես էր բնութագրում Մովսես Կաղանկատվացին Շիկաքարի տիրակալին։

Քարագլուխը մորական պապիս գյուղն է, մորական տատս, ում ես չեմ տեսել, թաղված է այնտեղ, 13-րդ դարի հայտնի գեղաքանդակ խաչքարերից ոչ շատ հեռու։

Երբ գյուղը լքվել է, մերոնք Քարագլխից իջել ու տնավորվել են Խրամորթ գյուղում։ Ես փոքր երեխա էի, ու հիշում եմ, որ ծնողներիս հետ գնում էինք պապիկենց տուն։ Ոտքով Խրամորթից լեռն ի վեր բարձրանում էինք գյուղ, ու միշտ տեղ էինք հասնում օրը մթնած։ Իմ հիշողության մեջ շատ բան էր տպավորվել Քարագլխից, հատկապես Ներքին ջուր կոչվող աղբյուրի մոտ կանանց հավաքն ու հետաքրքիր զրույցները։ Բայց հետո էլ չգնացի, ինձ չտարան։

Անցան տարիներ, Քարագլուխ գնացի 2021 թվականի ամռանը, երբ վերջապես ականի վրա պայթելու ներքին վախս փոքր ինչ հաղթահարել էի։ Մեզ ուղեկցեց ծնունդով Քարագլուխ գյուղացի Շահեն Աղաջանյանը։ Գյուղատեղին կատարյալ լռության մեջ էր, տները, ավելի ճիշտ, ինչ մնացել էր տներից՝ թաքնված փարթամ բուսականության մեջ։

Հիշողության թելը բռնած Շահենի հետ մտանք գյուղ։ Ուղղությունը դեպի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի։ Նեղլիկ կածանով իջնելուց մեկ էլ Շահենի դեմքին ջերմ ժպիտ հայտնվեց,- սա իմ պապական տունն է, այստեղ եմ ես ծնվել։ Իմ հարցին ի՞նչ եք հիշում, ի՞նչ կարող եք պատմել, ծիծաղելով հարցին հարցով պատասխանեց,- տեսնու՞մ եք այս 5 մետրանոց տունը, այստեղ ապրել են մայրը, որդին, հարսն ու 5 թոռները, որոնցից մեկն էլ ես էի։ Հայրս ու մայրս մի վարագույր կապած են կողմին էին քնում, որտեղ էլ 5 երեխա արարեցին, մենք էլ իրար գլխի էս կողմում։ Երբ շատ անձրևներ էր գալիս, քանի որ տանիքը հողաշեն էր, տանը կաթում էր, տենց էտ կաթոցներից փախեփախ անելով մեծացանք։ Մեր հարևաններն էլ Շիրին դային էր, Երեմ դային էր․․․ես մեր գյուղից ոտքով ամեն օր գնում էի հարևան գյուղի դպրոցում սովորելու, անձրևին, արևին ու ձմռանը, էս լեռը իջնում, բարձրանում էի։

Իսկ ես հիշում եմ Արթուն դայուն, Ռոզա հասիին, նրանց կարմրաշեկ շանը։ Տատիկիս փայտե խնոցին, որի պատրաստած կարագը անմահական համ ուներ։

Հաջորդ կանգառը եկեղեցու մոտ էր, հնարավորինս մաքրեցինք, նկարեցինք, շարժվեցինք դեպի բերդը։ Առաջինը, որ շատ տարօրինակ ու անտրամաբանական էր, դա նման ռազմավարական բարձունքում մեր մարտական հենակետի բացակայությունն էր։ Չնայած 2022-ի մարտին կատարվածի ընթացքը դա դժվար փոխեր, բայց ամեն դեպքում, ըստ իս պետք էր ամրանալ այդտեղ։

Մտանք 13-20-րդ դարերով թվագրվող  գերեզմանոցը, ուր, ինչպես նշել էի, մորական տատս է թաղված։ Այնտեղ բացառիկ միջնադարյան գեղաքանդակ խաչքարերն էին կանգնած, մեկը ջարդված։ Հիշեցի պապիս պատմածը, որը փոքր ինչ հեռու է պատմական իրականությունից։ Պապս հպարտորեն պատմում էր, թե այդտեղ Սմբատ թագավորի 7 եղբայրներն են թաղված։ Հավանաբար Սահլ Սմբատին նկատի ուներ։ Մի ամբողջ պատմություն կա այդ գերեզմանոցում, որտեղ մեր երկիրը բռնազավթած քոչվորներից հետք չես գտնի, բայց արի ու տես, որ անկաշկանդ գողանում են, ոչ միայն մեր հայրենին, այլև մեր կենսագրությունն ու մշակույթը։

Այդ բացառիկ ռազմավարական կետը միշտ թշնամու նշանառության տակ էր, պատմական տարբեր հանգրվաններում եղել է ռազմական գործողությունների կիզակետում, որովհետև այնտեղից վերահսկվում ոչ միայն իր անմիջական շրջակայքը, այլև Ակնայի հարթավայրը, Խաչենի հովիտը, ընդհուպ մինչև Ստեփանակերտը։ Ու պատահական չէ, իրեն ապահովագրելու և մեզ վերահսկելու թշնամու մղումը։

Շատ ուժեղ էներգետիկայով լի տարածք էր Քարագլուխը, այնպես որ անընդհատ ուզում ես ՎԵՐԱԴԱՌՆԱԼ։ Իսկ այնտեղ մնացել են իմ խոր արմատներն ու մանկության հետքերը, որից կտրվելը նշանակում է պարզապես չլինել։

Արմինե Հայրապետյան

Կայացավ Մուայթայի Yerevan Open International Championship միջազգային մրցաշարը

Posted on by naira

Մարտի 31-ից ապրիլի 1-ը Երևանում անցկացվեց Yerevan Open International Championship միջազգային մրցաշարը, որտեղ ուժերը չափեցին ավելի քան 250 մարզիկ։

Թայլանդական այս մարզաձևի մրցմանը մասնակցում էին Հայաստանի Մուայթայի ֆեդերացիայի մասնաճյուղերը, փորձառու մարտական ակումբները։

Մրցաշարին մասնակցելու համար ժամանել էին մարզիկներ նաև Վրաստանից, Ուկրաինայից և Ռուսաստանից։

Հայաստանի Մուայթայի ֆեդերացիայի նախագահ Արտակ Բրուտյանի կարծիքով՝ նման մրցաշարերում մասնակիցների աճն ու մրցումների մակարդակի բարձրացումը նպաստում են մարզաձևի մասսայականացմանը։

«Մրցաշարին մասնակցում էին տարբեր տարիքային մարզիկներ՝ այդ թվում մեծահասակներ։ Նման մրցաշարերը նպաստում են մարզաձևի զարգացմանն ու մասսայականությանը։ Վերջին տարիներին մեր մարզաձևի նկատմամբ մեծ հետաքրքրություն կա նաև Հայաստանում, ինչի վառ ապացույցն է նաև այս տարի մարզիկների մասնակցության մեծ քանակը»,-նշեց ֆեդերացիայի նախագահը։

Ներկայումս Հայաստանի մեծահասակների հավաքականը պատրաստվում է մայիսի 30-ից հունիսի 7-ը Հունաստանում կայանալիք մեծահասակների աշխարհի առաջնությանը։

Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքությունը Իսրայելի կառավարությունից պատասխան է պահանջում ոստիկանության սկսած տեղահանության վերաբերյալ

Posted on by naira

Իսրայելի ոստիկանությունը ապրիլի 3-ի մոտ ժամը 11:00-ին ապօրինի տեղահանում է սկսել Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքության «Կովերի պարտեզ» կալվածքից՝ ոչնչացնելով Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքարանի գույքը, եւ հարձակվելով հոգեւորականների եւ տեղացի հայերի վրա: «Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ այս մասին «Ֆեյսբուք»-ի իր էջում տեղեկացրել է Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքարանի դիվանապետ Աղան Գոգչյանը։

«Վտարումը ղեկավարել է Ասաֆ Հարէլ անունով սպան:

Երբ սպաների խմբից պահանջվել է հայ հոգեւորականներւ եւ տեղացի հայերինն բռնի տեղահանելու, վտարելու, գույքը ոչնչացնելու մասին արտոնագիր ներկայացնել, վերջիններս որեւէ արտոնություն կամ դատարանի որոշում չեն ներկայացրել եւ շարունակել են պաշտպանել ու աջակցել Xana Gardens-ի ներկայացուցիչներին՝ Հայոց Պատրիարքարանի գույքը ոչնչացնելու համար: Ապօրինի գործողությունները դադրեցնելու փորձի ընթացքին մի քանի ոստիկաններ շարունակաբար հայտարարել են, թե եկել են արտոնագրով, սակայն բնավ չեն ներկայացրել հիշյալ արտոնագիրը եւ ասել են. «Մենք այստեղ ենք՝ պաշտպանելու Xana Gardens-ի աշխատողների իրավունքները»:

Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքությունը Սուրբ Երկրի Սրբատեղեաց Պահապաններէն մէկն է եւ վերահսկողը Երուսաղեմի չորս թաղամասերից մէկի: Մենք ակնկալում ենք ամբողջական պատշաճ գործընթաց, ինչպես որ, իբր տրված է բոլորին Երուսաղեմի մէջ եւ պատասխաններ ենք պահանջում Իսրայելի ոստիկանությունից եւ Իսրայելի կառավարությունից՝ այսօրվա իրադարձություններին նրանց մասնակցության համար»,- ասվում է հաղորդագրության մեջ:

Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքարանի դիվանապետը նաեւ նշել է, թե աներկբա է, որ այսօրվա սադրանքները Հայկական թաղամասի եւ նրա օրինական հողերի դեմ նախադեպ ստեղծելու փորձեր են: «Մենք պիտի շարունակենք ամուր կենալ մեր դիրքերում եւ պիտի հրավիրենք ամբողջ աշխարհի քրիստոնյաների ուշադրությունը խաղաղ հայ քրիստոնյա համայնքի նկատմամբ այս անվերջ ոտնձգությունների վրա»,- ընդգծել է նա:

Երուսաղեմի հին քաղաքի հայկական թաղամասի մի հատված պատրիարքարանը 99 տարով վարձակալության էր հանձնել իսրայելական ընկերությանը: Գործարքի հետևանքով Երուսաղեմի Հայոց Պատրիարքությունում ստեղծվել էր մտահոգիչ իրավիճակ, ինչի կապակցությամբ Ն․Ս․Օ․Տ․Տ․ Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը հեռախոսազրույց էր ունեցել Երուսաղեմի Հայոց պատրիարք Ամենապատիվ Տ․ Նուրհան արքեպիսկոպոս Մանուկյանի հետ: Քննարկման ընթացքում Պատրիարք Սրբազանը Վեհափառ Հայրապետին տեղեկացրել էր, որ քայլեր են ձեռնարկվում Պատրիարքարանի իրավունքների պաշտպանության և խնդրի բարվոք հանգուցալուծման համար։

Ստեղծված իրավիճակի առնչությամբ Երուսաղեմի հայկական համայնքը մի քանի բողոքի ցույցեր է կազմակերպել։ Երեք կազմակերպություններ՝ «Հոմենեթմեն Երուսաղեմը», «Հայ երիտասարդաց միություն Երուսաղեմը» և «Բարեսիրաց միությունը», հայտարարություն էին տարածել՝ Հայոց պատրիարքին կոչ անելով չեղարկել «Կովերի պարտեզ» կալվածքի գործարքը և առաջարկելով այդ հարցում համայնքի աջակցությունը։

2023-ի նոյեմբերի 1-ին Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքարանը հայտնեց, որ որոշում է կայացրել չեղարկել «Կովերի պարտեզ»-ը վարձակայության տալու գործարքը։ 

Ի՞նչ սպառնալիք կարող է իրենից ներկայացնել Արցախի կառավարությունը Երեւանում

Posted on by naira

Step1.am-ի զրուցակիցն է Արցախի մարդու իրավունքների պաշտպան Գեղամ Ստեփանյանը։

– Պարոն Ստեփանյան, Արցախի նախագահ Սամվել Շահրամանյանն ասել էր, որ Արցախի վտարանդի կառավարությունը գործում է Երեւանում։ Ի պատասխան՝ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել էր․ «Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված որոշ շրջանակ կամա թե ակամա անում է գործողություններ և քայլեր, որոնք սպառնալիք են ստեղծում Հայաստանի ազգային անվտանգության համար, հայտարարում են ինչ-որ վտարանդի կառավարությունների և այլնի մասին։ Եթե որևէ մեկը ՀՀ-ում իրեն նույնականացնում է, որպես կառավարություն, դա Հայաստանի ազգային անվտանգության խնդիր է»։ Ի՞նչ անվտանգային խնդիր կարող է Հայաստանի համար ստեղծել Արցախի պետական ինստիտուտների գործունեությունը, ինչի՞ց են վախեցած Հայաստանի իշխանությունները։

-Ես չեմ տեսնում սպառնալիք, եւ այդ մասին բազմիցս հրապարակային խոսել ենք։ Ի՞նչ սպառնալիք կարող է իրենից ներկայացնել Արցախի կառավարությունը։ Եվ մանիպուլացնել՝ ասելով, թե Հայաստանում կա մեկ կառավարություն, եւ դա Հայաստանի կառավարությունն է, դա ուղղակի որեւէ տրամաբանության մեջ չի տեղավորվում։ Իսկ ո՞վ է ասել, որ Արցախի կառավարությունը հավակնում է լինել Հայաստանի կառավարություն։ Դրա համար էլ անունը վտարանդի կառավարություն է։ Այսինքն՝ մարդիկ, կառույցներ, որոնք ունեն սահմանափակ գործելու հնարավորություն եւ որոնց միակ նպատակն Արցախի հետ կապված պետականության մնացորդները պահպանելն է։ Եվ այդ ամենը դիտարկել որպես ազգային անվտանգության սպառնալիք, ինձ համար անհասկանալի է։

-Ի՞նչ գործողություններ կարող են հետեւել այս հայտարարությանը, տեղեկություններ ունե՞ք։

-Ես չունեմ որեւէ հստակ  տեղեկություն, բայց իշխանական պատգամավորների խոսույթում ես անձամբ սպառնալիք տեսել եմ, այն առումով, որ ասում են՝ իրավապահ մարմինները պետք է զբաղվեն։ Ճիշտն այն կլիներ, որ Հայաստանի կառավարությունն ինքը շահագրգռված լիներ պահպանելու Արցախի պետականության այդ մնացած մասը, որն այսօր ունենք Հայաստանում։ Խոսքը չի վերաբերում բոլոր կառույցներին, բայց գոնե պետք է պահպանվեն այն կառույցները, որոնք շատ մեծ նշանակություն ունեն Արցախի պետականության տեսանկյունից։ Բայց արի ու տես, որ Հայաստանի իշխանությունները ոչ միայն չեն նպաստում դրանց պահպանմանը, այլ ընդհակառակը հռչակում են որպես ազգային անվտանգությա սպառնալիք։

–Իսկ հնարավո՞ր է ԼՂՀ մշտական ներկայացուցության շենքը վերցնեն, արգելեն Արցախի նախագահին կամ պատգամավորներին մուտք գործել այնտեղ։

-Ես չեմ կարող որեւէ կանխատեսում անել, բայց ես ուզում եմ հույս ունենալ, որ նման բան չի լինի։

-Արցախ վերադարձի հարցը Հայաստանի իշխանությունները հանե՞լ են օրակարգից, ի՞նչ է կատարվում։

-Տեսնում ենք, որ ոչ մի մակարդակում արցախցիների վերադարձի հարցը չի քննարկվում։ Եվ անձինք, որոնք ինչ-որ կերպ փորձում են այդ հարցը միջազգային ուշադրության արժանացնել, Հայաստանի իշխանությունների կողմից տարբեր որակումներ են ստանում։ Հայաստանը չի քննարկում վերադարձի հարցը, այն պարագայում, երբ ես տարբեր միջազգային դերակատարների հետ հանդիպումների ժամանակ խոսում եմ, տեսնում եմ, որ միջազգային դերակատարների մոտ այդ ընկալումը կա։ Բացի դրանից, վերադարձի իրավունքը եւ անհրաժեշտությունը ֆիքսված է նաեւ ՄԱԿ-ի Արդարադատության միջազգային դատարանի միջանկյալ միջոցներում։ Եվ Հայաստանը փոխանակ վեցնի այդ իրավական կարեւոր հաղթաթուղթը եւ առաջ մղի վերադարձի հարցը, ամբողջությամբ հրաժարվել է վերադարձի իրավունքի մասին խոսել։ Կարծում եմ, որ դրա համար պատճառ է հանդիսանում նաեւ այն, որ վերադարձի իրավունքի մասին խոսելիս Ադրբեջանը հայելային առաջ է բերում ադրբեջանցիների՝ Հայաստան վերադարձի հարցը։ Բայց դրանք ընդհանրապես իրար հետ համեմատելի չեն։ Եթե մի դեպքում անհատական վերադարձի մասին է խոսքը, ապա արցախցիների մասին մենք մշտապես պնդում ենք հավաքական վերադարձի մասին՝ որպես հավաքական իրավունք։ Արցախցիները՝ որպես կոմպակտ բնակեցված, որպես տարածքի բնիկ ժողովուրդ, ունեն շատ ավելի այլ հավաքական իրավունքներ, քան անհատական ադրբեջանցիները, որոնք բնակվում էին Հայաստանում։ Հայաստանի իշխանություններն այս ամենը շատ հստակ ներկայացնելու փախարեն  ուղղակի հրաժարվում են արցախցիների վերադարձի իրավունքից։

Ադրբեջանը միշտ է գործել հայելային պահանջներ ներկայացնելով։ Եթե նայենք միջազգային դատարաններում ադրբեջանական հայցերը, ապա կտեսնենք, որ դա մարտավարություն է, որն Ադրբեջանն այս ամբողջ ժամանակահատվածում որդեգրել է։ Հայելային ինչ-որ պահանջ է ներկայացնում, որի հետեւանքով Հայաստանը տեղի է տալիս եւ հրաժարվում է իր պահանջներից։ Հայաստանի կառավարությունը պետք է առաջ մղի Սումգայիթում, Բաքվում, Կիրովոբադում, Գանձակի, Շահումյանի շրջանի հայերի վերադարձի հարցը եւ ասի, որ ադրբեջանցիների վերադարձի հարցը ոչ թե պետք է կապել Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի վերադարձի հարցի հետ, այլ Ադրբեջանում հայաբնակ քաղաքների հայության վերադարձը կարող է լինել դրա համարժեքը։ Բայց Հայաստանի իշխանությունները նախընտրում են ընդհանրապես հրաժարվել վերադարձի հարցից։

 

Սարգիս Գալստյանին կալանավորել են, Մարգարիտային՝ ոչ

Posted on by naira

Մարտի 29-ին Արցախից Հայաստան վերադարձած Սարգիս Գալստյանը մեղադրվում է լրտեսության մեջ, նրա նկատմամբ խափանման միջոց է ընտրվել կալանքը: Այս մասին այսօր՝ ապրիլի 3-ին, NEWS.am-ին հայտնեց Քննչական կոմիտեի մամուլի քարտուղար Գոռ Աբրահամյանը:

Նշենք, որ Սարգիս Գալստյանի հետ Հայաստան է տեղափոխվել նաև նրա կինը՝ Մարգարիտա Շահնազարյանը։

Հարցին՝ արդյո՞ք նրա կինը՝ Մարգարիտա Շահնազարյանը, նույնպես կալանավորվել է, Գոռ Աբրահամյանն ասաց՝ ոչ:

Սարսափների ֆիլմ չէ, կյանք է. սեպտեմբերի 19-ը Սառնաղբյուրում

Posted on by naira

Ո՞րն է եղել ձեր դիտած ամենասարսափելի ֆիլմը: Իսկ գի՞րքը։ Իսկ եթե լսեք մարդուն ու հասկանաք, որ սա ֆիլմի սցենար կամ գրքի սյուժե չէ, այլ իրական պատմություն մի երիտասարդ կնոջ մասին, ով մեկ օրվա մեջ կորցրել է իր 15-ամյա որդուն, մորն ու սկեսրայրին։

Երբ սեպտեմբերի 19-ին Արցախում պայթյունները սկսվեցին, Սառնաղբյուր գյուղի բնակիչներին դրանք սովորական ականի պայթյուններ էին թվում։ Ամուսինը, լինելով համայնքի ղեկավար, սկսել է զանգահարել մարզկենտրոն, ապա՝ Ստեփանակերտ՝ փորձելով պարզել, թե ինչ է կատարվում։ Պատասխանները նույնն էին. խուճապի մի մատնվեք, դեռ ոչ ոք ոչինչ չգիտի, սպասեք, ոչ մի լուրջ բան չկա: Մեկ-երկու ժամ սպասեցին, հետո հանգստացան։

Մի քանի ժամ անց արկերը սկսեցին թռչել տան վրայով, շատ մոտ։ Բոլորը հասկացան, որ պատերազմ է, և արագ սկսեցին տնից դուրս փախչել, դեպի անտառ, ձոր՝ փորձելով թաքնվել այնտեղ։ Ամուսինը վստահ էր, որ խաղաղ բնակիչներին, որոնց մեծ մասը երեխաներ են, չեն հարվածի, կհարվածեն անցակետերին։

Այդ առավոտ շատ մեծահասակներ գործերով գնացին քաղաք: Շրջափակման ժամանակ մարդիկ փորձում էին վառելիք օգտագործել խնայողաբար, ուստի մի քանի հոգի օգտվելով առիթից՝ մեկ մեքենայով գնացին քաղաք։ Գարիկն ու Օքսանան հավաքեցին հարևան տներից բոլոր երեխաներին ու վազեցին դեպի ձորը։ Գյուղում ռմբապաստարան չի եղել, ինչի մասին մի քանի անգամ փորձել են փոխանցել իշխանություններին ու խաղաղապահներին։

Հայրը փորձել է կապ հաստատել մարզկենտրոնի հետ, օգնություն կանչել, ինչպես ավելի ուշ հայտնել են, նրան լսել են, բայց ոչ ոք չի կարողացել գալ։

Առաջին անօդաչուն ռումբ է նետել ուղիղ ամբոխի մեջ: Ամբոխ՝ երեխաների մի ամբողջ փունջ:

Շրջվելով՝ Օքսանան տեսել է որդուն, նա պառկած էր անգիտակից վիճակում՝ գլխից վիրավոր, իսկ Օքսանայի մայրը պառկած էր նրա կողքին։ Մինչ նա փորձում էր գիտակցել կատարվածը, մինչ ամուսինը վազում էր այնտեղ, ևս երկու ռումբ են նետել նրանց վրա։

Այս խառնաշփոթի մեջ Օքսանան մտածում էր միայն որդու մասին, որը դեռ շնչում էր։ Նրա ոտքն այրվում էր, բայց  ուշադրություն չդարձրեց դրա վրա, նա պարզապես կանչեց ամուսնուն և շատ էր ուզում չկորցնել գիտակցությունը, քանի որ հասկանում էր, որ ոչ ոք չի կարող օգնել ամուսնուն որդուն տեղափոխել մեքենա:

Ինքն էլ արյունահոսում էր, բայց գերմարդկային ջանքերով օգնեց ամուսնուն որդուն նստեցնել մեքենան և միասին, թողնելով այնտեղ մի քանի մահացած երեխաների, մորն ու սկեսրայրին, մեքենան սեղմեցին ևս 12 երեխաների և տարան Ասկերան…

«Մենք նայեցինք միմյանց և առանց խոսքերի հասկացանք, որ մորս և նրա հորը չենք կարող փրկել, մենք պետք է թողնեինք նրանց այնտեղ, իսկ մնացածին դուրս հանեցինք», – ասում է Օքսանան:

Ճանապարհին նրանք տեսել են ռուս խաղաղապահներին ու խնդրել դուրս բերել մնացած չափահասներին ու սպանվածներին։

Երեխային հիվանդանոց են բերել, նրան վիրահատել են. «Ողջ ճանապարհին ես գիտեի, որ նրան փրկելն անհնար է, նա վիրավորվել էր գլխից և շատ արյուն է կորցրել», – դառնությամբ խոստովանում է մայրը։ Ստեփանակերտի բժիշկներն ամեն ինչ արեցին, բայց Դավիթը կոմայից դուրս չեկավ. նա գնաց հաջորդ օրը։ Մայրն ու հայրը չեն ցանկացել նրան այնտեղ թաղել, պնդել են, որ իրենց տեղափոխեն Երևան։

24-ին գյուղ են ժամանել Արտակարգ իրավիճակների նախարարության աշխատակիցները, ովքեր հանել են ջարդից հետո մնացած բոլոր դիակները։ Օքսանան հրաժարվել է մնալ հիվանդանոցում և որոշել է Գորիս գնալ այն ավտոմեքենայի հետ, որը սեպտեմբերի 25-ին պետք է տեղափոխեր իր համագյուղացիների և որդու դիերը։ Նա նստեց եզրաքարին, գրեթե կես օր սպասելով, որ դիահերձարանից մեքենան վերջապես գա, որպեսզի գնան դրա հետեւից:

Տունն ու ողջ ունեցվածքը, բնականաբար, գյուղում մնացին։ Նրանք չէին էլ մտածում իրենց հետ ինչ-որ բան վերցնելու մասին։ «Ամենաշատն ափսոսում է, որ Դավիթի ընկերներից ստացած հուշանվերները, նվերները չեմ վերցրել։ Նա հավաքածու ուներ և հպարտանում էր դրանով»,- ցավում է Օքսանան։ «Մնացած ամեն ինչ այլևս կարևոր չէ».

Նրանք Հակարիի կամուրջ են հասել 40 ժամում։ Այս սարսափելի հերթում գտնվող մարդիկ չէին ուզում զիջել, ասում  էին, որ իրենք էլ են սպասում, և ուրիշները ավելի լավը չեն։ Հնարավոր չէր բոլորին ասել, որ դու ինքդ վիրավոր ես, իսկ դիմացի մեքենայում քո ամենաթանկ մարդկանց՝ մորդ ու որդու դիերն են։ Ճանապարհին նրան երկու անգամ ցավազրկող են տվել, բայց ֆիզիկական ցավը ոչինչ էր սրտի անտանելի ցավի համեմատ։

Երբ նրանք անցել են կամուրջը, փաստաթղթերի ստուգման ժամանակ ​​նա փակել է աչքերը։ Կարծում էր, որ սիրտը չի դիմանա, բայց դուստրը մեքենայի մեջ էր, և նրանք երկուսն էլ ունեին մեկին, ում համար պիտի ուժեղ լինել: Նա ամուր փակեց աչքերը, որպեսզի չտեսնի իրեն որդուց, տնից ու հայրենիքից զրկողներին։

Սեպտեմբերի երեսունին այստեղ թաղեցին իրենց բոլոր հարազատներին։ Մխիթարելով ինձ, որ գերեզմաններն այստեղ են և ոչ այնտեղ:

Օքսանան շատ էր ուզում, որ բոլորը իմանան Դավիթի մասին: Արցախին իր նվիրվածության, Հայրենիքի հանդեպ ունեցած սիրո մասին։ Այն մասին, թե ինչպես են նրան փորձել համոզել գնալ տատիկի մոտ՝ Ռուսաստան, սակայն նա չի համաձայնվել։ «Նա անընդհատ վազում էր զինվորների դիրքեր, և նրանք բոլորը սիրում էին նրան, նա տանից վերցնում էր այն ամենը, ինչ կարելի էր հանել, համեղը և լավը, և տանում էր այնտեղ իր ընկերների մոտ: Նա սիրում էր այն ամենը, ինչ կապված էր ռազմական գործերի հետ, ճամբարներ եր գնում, մրցանակներ ու պարգեւներ ստանում, իրեն միայն այս ոլորտում էր տեսնում»։

Ճամբարից հետո տասնհինգամյա Դավիթը երազում էր արագ մեծանալ, որ գնա ծառայության։ Չհասցրեց…

Նոննա Պողոսյան

Նյութը պատրաստվել է «Ստեփանակերտ» Մեդիա ակումբի նախագծի շրջանակներում

Հարցումները Փաշինյանի եւ Ռուսաստանի վարկանիշերի միաժամանակ անկում են արձանագրում

Posted on by naira

Քաղաքացիների 78,1 տոկոսը Հայաստանին բարեկամ են համարում Ֆրանսիան, իսկ Ռուսաստանին՝ 29,7 տոկոսը։ Այս մասին ցույց են տալիս Գելլափ միջազգային հետազոտական կենտրոնի հայաստանյան գրասենյակի հարցումները։

«GALLUP International association»-ի հայաստանյան ներկայացուցչության տնօրեն Արամ Նավասարդյանը ներկայացրեց հարցման արդյունքները․

«Ամենաբարձր ցուցանիշը գրանցել է Ֆրանսիան՝ 78,1 տոկոս։ 12 տոկոսը չեզոք են Ֆրանսիայի հետ կապված, 8,8 տոկոսը կարծում է, որ նա ոչ բարեկամ երկիր է։ Երկրորդ տեղում է Հնդկաստանը՝ 68,5 տոկոսով, Իրանը՝ 57,8, ԱՄՆ-ն՝ 41 տոկոս, Չինաստանը՝ 35 տոկոս, Վրաստանը՝ 34 տոկոս, Գերմանիա՝ 32 տոկոս, եւ Ռուսաստանի Դաշնությունը՝ 29,7 տոկոս»։

Ըստ հարցումների՝ ՀՀ քաղաքացիների միայն 8%-ն է դրական համարում Փաշինյանի աշխատանքը։

«Սա աննախադեպ ցուցանիշ է։ Հարցվածների միայն 8 տոկոսն է լիովին դրական վերաբերում նրա աշխատանքին։ Գրեթե 20 տոկոսը նշել են, որ ավելի շուտ բացասական է գնահատում նրա աշխատանքը, և 47,1 տոկոսը ընդհանրապես բացասական է գնահատում, ընդհանուր մոտ 75 տոկոս բացասական պատասխան է տրվել Նիկոլ Փաշինյանի աշխատանքի վերաբերյալ»,- նշեց «GALLUP International association»-ի հայաստանյան ներկայացուցչության տնօրեն Արամ Նավասարդյանը։

Սպանություն եւ ինքնասպանություն Դիլիջանում

Posted on by naira

Ինչպես հայտնում է shamshyan.com-ը, Դիլիջանի «Mobile Centre»-ում Արցախի ԱԱԾ-ի աշխատակիցը սպանել է իր քենուն, ապա ինքնասպան եղել. դեպքի վայրում հայտնաբերվել են ատրճանակ, կրակված պարկուճ։

Ապրիլի 3-ին, ժամը 11:30-ի սահմաններում տեղեկություններ են ստացվել, որ Դիլիջան քաղաքի Մաքսիմ Գորկի 48/5 հասցում կրակոցներ են հնչել և կան տուժած քաղաքացիներ:
Ինչպես դեպքի վայրից հայտնում է ֆոտոլրագրող Գագիկ Շամշյանը, ոստիկանները ներսում հայտնաբերել են տղամարդու դի, կողքին էլ՝ «Մակարով» տեսակի ատրճանակ:
Մինչ տեղում աշխատում էին ոստիկանները, «Դիլիջան» բժշկական կենտրոնից ահազանգ է ստացվել ոստիկանության Դիլիջանի բաժին, որ շտապօգնությունը գլխի մասում հրազենային վնասվածքով, մահացած վիճակում իրենց մոտ է տեղափոխել մի կին:
Դեպքի փաստով Դիլիջանի քննչական բաժնում «սպանություն» և «ինքնասպանություն» հատկանիշներով նախաձեռնվել է քրեական վարույթ:
Ոստիկանությունն ու քննչական բաժինը պարզում են մահացածների ինքնությունը:
Դեպքի վայրում հավաքված մի քանի քաղաքացիներ, ովքեր հրաժարվեցին տեսախցիկի առաջ խոսել, ասում էին.
«Մահացած կինը «Յունիբանկ»-ի աշխատակից էր, ով այդ պահին գտնվում էր «Mobile Centre»-ում, և երբ նա ներսում է եղել, նրա քրոջ ամուսինը, ով Արցախի Հանրապետության քաղաքացի է և Արցախի ԱԱԾ-ի աշխատակից է եղել, մոտեցել է նրան ու մեղադրել իր ընտանիքը քանդելու մեջ, ապա իր մոտ եղած «Մակարով» տեսակի ատրճանակով կրակել է նրա գլխին, որից հետո ինքնասպան է եղել»:

Գ. Շամշյանի տեղեկություններով՝ մահացած վիճակում հիվանդանոց տեղափոխվածը Տավուշի մարզում հաշվառված, 37-ամյա Մերի Ա.-ն է, իսկ նրան սպանած և ինքնասպան եղած տղամարդը Արցախի Հանրապետության քաղաքացի, 33-ամյա Խաչիկ Ա.-ն է:

5000 դրամանոց տուգանքը կդառնա 2800 դրամ. ՆԳՆ-ն մեղմացնում է տուգանքի նորմերը

Posted on by naira

ՀՀ ներքին գործերի նախարարությունը խրախուսական երկու նորմ է ներդնում, որոնցից մեկը կգործի ապրիլի 5-ից, մյուսը՝ մայիսի 1-ից: Դրանից օգտվելու պարագայում 5000 դրամանոց վարչական տուգանքը կկազմի 2800 դրամ:

«Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ այս մասին ապրիլի 3-ին հրավիրված մամուլի ասուլիսին ասաց ՆԳՆ ոստիկանության պարեկային ծառայության պետի տեղակալ, ոստիկանության գնդապետ Արման Չիլինգարյանը։

Գնդապետ Չիլինգարյանը նշեց՝ փետրվարի 28-ին ԱԺ-ի կողմից ընդունվել է վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքում լրացումներ և փոփոխություններ կատարելու մասին ՀՀ օրենքը, որը ՀՀ նախագահի կողմից ստորագրվել և հրապարակվել է մարտի 26-ին և ուժի մեջ է մտնելու ապրիլի 5-ից՝ բացառությամբ որոշ դրույթների, որոնց հետ կան որոշակի ժամկետներ:

«Օրենքի հիմնական ուղղվածությունը վերաբերում է երեք կարևոր հանգամանքի: Առաջին հերթին նախատեսել խրախուսական դրույթներ այն անձանց համար, ովքեր ունեն վարչական տուգանքի ձևեր և ցանկություն ունեն ժամանակից շուտ էլեկտրոնային եղանակով իրազեկվելու և դրանից հետո կատարելու իրենց վարչական ակտը: Երկրորդը վերաբերում է ժամկետից շուտ տուգանքը վճարողների համար խրախուսական նորմ նախատեսելուն: Երրորդը՝ մինչև ապրիլի 5-ը, այսինքն, մինչև օրենքը ուժի մեջ մտնելը, կատարված վարչական իրավախախտումների համար նշանակված տուգանքները օրենքը ուժի մեջ մտնելուց հետո եռամսյա ժամկետում կամ մինչև օրենքը ուժի մեջ մտնելը դրանց 50 %-ը վճարելու պարագայում, իսկ հարկադիր կատարման վարույթում գտնվելու դեպքում նաև կատարողական ծախսերը, այդ վարույթները ավարտված համարելուն վերաբերող դրույթներն են: Դրանից բացի, օրենքում փոփոխություններ են կատարվել նաև Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի մի քանի հոդվածներում, որոնցով նվազեցվել է օրենսգրքի 124-րդ հոդվածի 21-րդ մասով նախատեսված՝ կանգառի և կայանման կանոնները խախտելու համար տուգանային միավորի ձևով պատասխանատվության միջոցը՝ 0,5 տուգանային միավորի փոխարեն նախատեսվել է 0,25 տուգանային միավոր: Եվ հաջորդ փոփոխությունը, որ արվել է տուգանքների մասում, դա ապակիների լուսաթափանցելիության չափի խախտմամբ տրանսպորտային միջոցները վարելու համար մեկ տարվա ընթացքում կամ կրկին յուրաքանչյուր հաջորդ անգամ հանելու, այսինքն, կրկնակիության համար նախատեսվել է պատասխանատվություն տուգանքի ձևով՝ 29 հազար դրամի չափով և 2 տուգանային միավորի ձևով: Նշեմ, որ առաջին անգամ կատարվելու դեպքում տուգանքի չափը կազմում է 25 հազար դրամ՝ առանց տուգանային միավորի»,-ներկայացրեց նա:

Պարեկային ծառայության պետի տեղակալը կատարված փոփոխությունները նկարագրեց ավելի մանրամասն:

«Խրախուսական նորմերը երկուսն են, որոնցից մեկը ապրիլի 5-ից է ուժի մեջ մտնելու, մյուսը՝ մայիսի 1-ից: Ապրիլի 5-ից հետո ուժի մեջ կմտնի տուգանքը ստանալուց հետո 15-օրյա ժամկետում վճարելու խրախուսական նորմը: 15-օրյա ժամկետում վճարելուց հետո վարորդը կվճարի 30 տոկոսով պակաս, այսինքն` նշանակված տուգանքի 70 տոկոսը վճարելուց հետո կհամարվի պարտավորվածությունն ամբողջությամբ կատարված: 5000 դրամ տուգանքի պարագայում՝ 3500 դրամ, 10 հազարի դեպքում՝ 7000 դրամ: Բացառություն են կազմում վարչական ակտի բողոքարկման դեպքերը:

Մայիսի 1-ից ուժի մեջ մտնող խրախուսական նորմը տեսանկարահանող սարքերով և արագաչափերով արձանագրված խախտումներին է վերաբերում: Այն անձինք, որոնք նախապես մայիսի 1-ից հետո գործող մեր էլեկտրոնային հարթակում կգրանցվեն և կտրամադրեն էլեկտրոնային փոստ, ցանկություն կհայտնեն իրենց վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ ծանուցվել էլեկտրոնային եղանակով, կստանան օրենքով նախատեսված տուգանքի չափից 20 տոկոսով պակաս տուգանք: Խրախուսական երկու նորմերը կարող են գործել նաև միասին: Եթե մայիսի 1-ից էլեկտրոնային եղանակով ծանուցվեք, այնուհետև օգտվեք 15-օրյա ժամկետում վճարելու խրախուսական նորմից, կստացվի, օրինակ՝ 5000-ի փոխարեն 4000 դրամանոց որոշում, այնուհետև 30 տոկոսով պակաս՝ 1200 դրամ էլ պակաս էլ կլինի, կստացվի 5000-ի փոխարեն 2800 դրամ»,-ներկայացրեց գնդապետը:

Նա վստահեցրեց՝ առաջին հայացքից բարդ թվացող փոփոխությունները մտապահելը վարորդների համար դժվար չի լինի: Իսկ փոփոխությունները կատարելու անհրաժեշտություն առաջացել է՝ պայմանավորված էլեկտրական ծանուցման համակարգի անցնելու խնդրով, ինչը ավելի դյուրին կդարձնի գործընթացը: Գնդապետը նաև տեղեկացրեց, որ այս նոր փոփոխությունների ցանկը հանրությանն առավել հասանելի կդառնա հնարավոր բոլոր միջոցներով տարածելով:

“Թեժ գծին անհրաժեշտ են Ղարաբաղի բարբառով խոսող օպերատորներ”

Posted on by naira

ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի (ԱՍՀ) նախարարությունը երեկ հայտարարութուն տարածեց, որ  միասնական սոցիալական ծառայության 114 թեժ գծին անհրաժեշտ են Ղարաբաղի բարբառով խոսող օպերատորներ։

Նախարարի մամուլի քարտուղար Զառա Մանուչարյանից հետաքրքրվեցինք, թե եղե՞լ են, արդյոք, դեպքեր, երբ օպերատորները չեն հասկացել Արցախի բարբառով խոսող քաղաքացիներին և չեն կարողացել պատասխանել նրանց հարցերին․ «Հիմնականում նման խնդիրներ չենք ունենում, բայց որպեսզի բացառենք այդ խնդիրը, թիմում նախատեսում ենք ընդգրկել նաևՂարաբաղի բարբառով խոսող օպերատորներ»։

Այս պահին Զանգերի կենտրոնը 12 օպերատոր ունի, որոնք աշխատում են Միասնական սոցիալական ծառայության գրասենյակից։

2023 թվականի սեպտեմբերից հետո Թեժ գծի ծանրաբեռնվածությունը նկատելի ավելացել է․ արցախցիների բռնի տեղահանմանը հաջորդող օրերին, շաբաթներին աշխատել են 24/7 ռեժիմով։

Չնայած արդեն անցել է 6 ամիս, բայց այսօր էլ Միասնական սուցիալական ծառայության թեժ գծից տեղեկություն ճշտելը մեծ խնդիր է։ Մարդիկ ասում են, որ դժվարությամբ  են կապ հաստատում թեժ գծի աշխատակիցների հետ։ Օրվա մեջ եթե մեկ անգամ հաջողվում միանալ, խոսել, արդեն մեծ հաջողություն է։ Թեև քաղաքավարի են պատասխանում զանգերին, բայց հաճախ որևէ հարցի վերաբերյալ լիարժեք, սպառիչ պատասխան չեն տալիս․ հիմնականում ուղղորդում են միասնական սոցիալական տարածքային ծառայություններ, որտեղ պետք է պարտադիր գրավոր դիմումներ ներկայացնել, կցել անձնական փաստաթղթերը, որպեսզի հուզող հարցերի պատասխաններն  ամբողջական տրվեն։

Զառա Մանուչարյանը տեղյակ է այս դժգոհություններից, ասում է՝ ծառայության աշխատանքի բարելավումը, մասնագետների վերապատրաստումն ու կադրային համալրումները այս պահի ընթացքի մեջ են։ Թեժ գծի աշխատակազմում արցախցի աշխատողներ ունենալը նույնպես կնպաստի աշխատանքի բարելավմանը։

Վեհանուշ Հովսեփյան

Ստեփանակերտում մնացած Սարգիս Գալստյանը վերադարձել է Հայաստան․ նրան ձերբակալել են. MediaHub

Posted on by naira

MediaHub-ի բացառիկ տեղեկություններով՝ Արցախի հայաթափումից հետո այնտեղ մնացած հաշված հայերից Սարգիս Գալստյանը, որի մասին մի պահ գրվեց, թե Ադրբեջանը նրան նշանակել է Ստեփանակերտի պարետ, օրերս վերադարձել է Հայաստան։ Մեր տեղեկություններով, սակայն, նրան Գորիսում ԱԱԾ-ն ձերբակալել է և բերման ենթարկել։

Այս տեղեկությունը փորձեցինք ճշտել Ազգային անվտանգության ծառայությունից, սակայն ԱԱԾ-ից, «ավանդույթի համաձայն», խնդրեցին գրավոր հարցում ուղարկել։ Փորձեցինք Գալստյանի՝ Հայաստանում բնակվող հարազատներից էլ իմանալ՝ արդյոք տեղյա՞կ են, որ Սարգիս Գալստյանը վերադարձել է Հայաստան։

Հարազատներից ո՛չ հերքեցին, ո՛չ հաստատեցին տեղեկությունը, ավելին՝ անակնկալի եկան մեր հարցից, որ նման տեղեկություն ունենք, որից հասկացանք, որ Գալստյանն այստեղ է: Մեզ ասացին նաև, որ հնարավոր է՝ այսօր նրա հետ որոշակի քննչական գործողություններ կատարվեն։

Մենք այս թեմայով նաև հարցում ենք ուղարկել Ազգային անվտանգության ծառայությանը՝ հետաքրքրվելով նաև, թե արդյոք Սարգիս Գալստյանը միայնա՞կ է վերադարձել Հայաստան, թե՞ կնոջ հետ, քանզի նա տիկնոջ հետ էր մնացել Ստեփանակերտում։ Պատասխանն ստանալուն պես կհրապարակենք։