Բաքուն Արցախը փորձում է որպես “ահաբեկչական միավորում” ներկայացնել

Ազատություն

Հայաստանի կառավարության ներկայացուցիչներն այսօր մեկնում են Նիդերլանդներ՝ մասնակցելու հոկտեմբերի 12-ին Հաագայում Արդարադատության միջազգային դատարանի լսումներին։

Միջազգային իրավական հարցերով Հայաստանի ներկայացուցիչ Եղիշե Կիրակոսյանի թիմը Արցախի վրա ադրբեջանական վերջին հարձակումից հետո է դիմել դատարան։ Հայկական կողմը ՄԱԿ-ի դատարանին խնդրել է պարտավորեցնել Բաքվին զերծ մնալ «ցանկացած գործողությունից, որն ուղղակիորեն կամ անուղղակիորեն ուղղված է մնացած էթնիկ հայերին Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանելուն»: Երևանը, միևնույն ժամանակ, ակնկալում է, որ Բաքուն «ձեռնպահ կմնա պատժիչ միջոցներ ձեռնարկելուց Լեռնային Ղարաբաղի ներկայիս կամ նախկին քաղաքական ներկայացուցիչների կամ զինվորականների նկատմամբ»։

Բաքուն Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության 8 ներկայացուցչի է կալանավորել, այդ թվում՝ նախկին երեք նախագահներին։

«Առնվազն խոչընդոտվել են Կարմիր խաչի հետ անհապաղ տեսակցությունները», – ասաց միջազգային իրավունքի մասնագետ Սիրանուշ Սահակյանը:

Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեն Բաքվում բանտարկված արցախցի պաշտոնյաներին երկու շաբաթ անց դեռ չի այցելել։ Պատճառները չեն հրապարակվում։« Ինչու՞»-, հարցնում է միջազգային իրավունքի մասնագետն ու պնդում՝ «եթե Ադրբեջանի մարդու իրավունքների պաշտպանն ազատորեն այցելում է նրանց, ապա Կարմիր խաչի կոմիտեին ևս պետք է թույլ տան մտնել բանտախցեր, ծանոթանալ պահման պայմաններին, լսել նրանց տեսակետը»։ Բաքվում պահվող հայ ռազմագերիների իրավունքները Եվրադատարանում պաշտպանող Սահակյանն ասում է՝ այս ձերբակալություններն ապօրինի են։

«Ի սկզբանե շինծու եք գնահատում նրանց վերագրվող հանցավոր արարքները: Չճանաչված պետությունում պաշտոն զբաղեցնելը կամ չճանաչված պետության պաշտպանությանը մասնակցելը թույլատրվող գործողություններ են, և մենք չունենք նախադեպ, որ չճանաչված պետության ղեկավարները պատասխանատվության կանչվեն այդ պետականությունը ղեկավարելու համար: Ավելին՝ մենք գործ չունենք ապօրինի չճանաչված ռեժիմների հետ, իսկ միջազգային իրավունքում այդ սահմանագծերը չափազանց հստակ են», – ասաց Սահակյանը:

Բաքուն արդեն ծանր հոդվածներով մեղադրանքներ է առաջադրել արցախցի պաշտոնյաներին։ Նախկին երեք նախագահներ Արկադի Ղուկասյանը, Բակո Սահակյանը, Արայիկ Հարությունյանը, նախկին պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանը, նախկին արտգործնախարար Դավիթ Բաբայանը, խորհրդարանի խոսնակ Դավիթ Իշխանյանը, ինչպես նաև բարձրաստիճան նախկին զինվորականներ Լևոն Մնացականյանն ու Դավիթ Մանուկյանը մեղադրվում են տարբեր ծանր հոդվածներով՝ ահաբեկչությունից մինչև ապօրինի զինված կազմավորումների ձևավորում։

Սիրանուշ Սահակյանն ուշադրություն է հրավիրում Արցախի պաշտոնյաներին վերագրվող հատկապես ահաբեկչության մեղադրանքին։ Հիշեցնում է՝ տարիներ շարունակ միջազգային հանրությունը Լեռնային Ղարաբաղը դիտարկել է որպես հակամարտության կողմ և ինչ-որ ժամանակ բանակցել նաև Արցախի ղեկավարության հետ։

«Ահաբեկչական կազմակերպութունների կամ անձանց առումով ևս վարվում են ռեգիստրներ: Նորարարություն կատարած չեմ լինի, եթե վերահաստատեմ, որ Արցախի Հանրապետությունը երբեք չի որակվել որպես ահաբեկչական կազմավորում, իսկ դրանք ղեկավարած անձինք չեն ներառվել ահաբեկիչների ցանկում: Մյուս կողմից մենք գիտենք, որ Արցախի Հանրապետությունը նաև օրինական կերպով ներգրավված է եղել տարաբնույթ բանակցություններում, և բանակցողները ընկալել են որպես լեգիտիմ կողմ», – նշեց միջազգային իրավունքի մասնագետը:

Սահակյանի գնահատմամբ՝ Բաքուն, ծանր մեղադրանքներ ներկայացնելով Արցախի ղեկավարությանը, փորձում է ցույց տալ, որ Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետությունը ահաբեկչական կազմակերպություն էր և ինքնորոշման իրավունքը, որ մոտ 30 տարի բանակցային սեղանին էր, գոյություն չունի

 

«Արցախբանկ»-ի Մարտունու մասնաճյուղի 60 միլիոն դրամի և 100 պարկ գրավադրված ոսկյա զարդերը գողանալու գործով նախաձեռնվել է քրեական վարույթ

«Արցախբանկ» Մարտունու մասնաճյուղի 60 միլիոն դրամի և 100 պարկ գրավադրված ոսկյա զարդերը գողանալու գործով նախաձեռնվել է քրեական վարույթ:

Այս մասին ֆեսյբուքյան իր էջում տեղեկացնում է ՔԿ խոսնակ Գոռ Աբրահամյանը:
2023թ հոկտեմբերի 6-ին ՀՀ ՆԳՆ ոստիկանությունից ՀՀ քննչական կոմիտեի ՀԿԳ քննության գլխավոր վարչությունում հաղորդում է ստացվել այն մասին, որ «Արցախբանկ» ՓԲԸ գլխամաս է ներկայացել Լեռնային Ղարաբաղի Մարտունի քաղաքի «Արցախբանկ» ՓԲԸ կառավարիչը և հայտնել, որ սեպտեմբերի 22-ին, տեղեկանալով Արցախի Հանրապետության ժողովրդի տարհանման մասին, «Արցախբանկ» ՓԲԸ-ի Մարտունու մասնաճյուղի ամբողջ գումարը՝ մոտ 60.000.000 ՀՀ դրամ և մոտ 100 պարկ գրավադրված ոսկյա զարդերը վերցրել և դրել է իր անձնական օգտագործման ավտոմեքենայի մեջ և գնացել տուն՝ հաջորդ օրը ՀՀ մեկնելու նպատակով։
Հաջորդ օրը, առավոտյան նկատել է, որ անհայտ անձը կոտրել է ավտոմեքենայի ապակին և սրահից գողացել է նշված գումարը և ոսկյա զարդերը։
Հաղորդման հիման վրա հոկտեմբերի 9-ին ՀՀ քննչական կոմիտեի ՀԿԳ քննության գլխավոր վարչության մարդու դեմ ուղղված հանցագործությունների քննության վարչությունում Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգրքի 254-րդ 3-րդ մասի 4-րդ կետի հատկանիշներով (առանձնապես խոշոր չափերով գողությունը) նախաձեռնվել է քրեական վարույթ։
Կատարվում է նախաքննություն՝ հաղորդմամբ ներկայացված տեղեկությունները քրեական վարույթի շրջանակներում ստուգելու և հանգամանքները պարզելու նպատակով։

Լավրովը, ինչպես միշտ, ստում է․ ո՞ր «Ստեփանակերտի» հետ է աշխատում Մոսկվան

Լուսանկարում՝ Լավրովն իրական դաշնակցի՝ թուրք նախարար Ֆիդանի հետ

Իր «ՄԱԿ-ի կանոնադրության սկզբունքների պահպանումը և փոխկապակցվածությունը միջազգային խաղաղության և կայունության բանալին է» հոդվածում Ռուսաստանի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը գրում է. «Հիմա, երբ Երևանի և Բաքվի ղեկավարները լուծել են երկու երկրների ինքնիշխանության փոխադարձ ճանաչման հարցը, եկել է խաղաղ կյանք հաստատելու և վստահությունն ամրապնդելու ժամանակը։ Ռուսական խաղաղապահ զորախումբը պատրաստ է ամեն կերպ նպաստել դրան»։

Սերգեյ Լավրովը, ինչպես միշտ, անազնիվ է. Եթե ​​Ռուսաստանը իրոք հանդես գար «ՄԱԿ-ի սկզբունքների պահպանման օգտին», ապա Լավրովի «պլանի» մեջ ղարաբաղյան կարգավորման հարցում հղում կլիներ հիմնարար սկզբունքներից մեկին՝ ինքնորոշմանը։ Իսկ Ռուսաստանը, որը 2020 թվականին յուրացրել է «խաղաղապահությունն» ու «միջնորդությունը», ՄԱԿ-ին թույլ կտար մուտք գործել Արցախ ոչ թե նրա բնակչության տեղահանությունից հետո, այլ այն ժամանակ, երբ անհրաժեշտ էր միջազգային երաշխիքներ։

Այժմ ռուսական քարոզչությունը իրականության սեփական վիրտուալ պատկերն է նկարում, որն այնուհետև կդառնա երկրի վրա իրական քաղաքականության հիմքը: Դատելով ռուսական տեղեկատվական հաղորդագրություններից՝ Արցախում հայեր են ապրում, դրա համար ստեղծված են բոլոր պայմանները, իսկ գնացողները ուղղակի վախեցան ու փախան, և այժմ ռուսական զորքերը փորձում են համոզել նրանց վերադառնալ իրենց «հուսալի պաշտպանության» ներքո։

«Ռուսական խաղաղապահ զորախումբը շարունակում է առաջադրանքներ իրականացնել Լեռնային Ղարաբաղի տարածքում։ Բաքվի և Ստեփանակերտի հետ շարունակական փոխգործակցություն է պահպանվում»,- ասված է ՌԴ ՊՆ հայտարարության մեջ։

Ո՞ր Ստեփանակերտը։ Ռուսաստանը Արցախի նախկին ղեկավարներին հանձնեց Բաքվին, թեև կարող էր նրանց ուղորդել Երևան։ Արցախի վերջին ղեկավարությունը հայտնի չէ, թե որտեղ և դեռ որևէ հայտարարություն չի արել, թեև ԼՂՀ-ն ֆորմալ առումով գոյություն ունի մինչև 2024թ. Թե՞ «Ստեփանակերտը», Մոսկվայի ընկալմամբ, պարեկ նշանակված անհայտ ծագման մարդիկ են։

«Լեռնային Ղարաբաղի զինված կազմավորումների կողմից հանձնված զինամթերքով, սպառազինությամբ, ռազմական և հատուկ տեխնիկայով պահեստների անվտանգությունն իրականացվում է ռուսական խաղաղապահ ուժերի կողմից»,- ասվում է հաղորդագրությունում։ Կներեք, բայց տեղեկություն կա, որ այդ զենքերն արդեն տեղափոխվել են ուկրաինական ճակատ։ Թե չէ ո՞ւմ համար եք պահում այս զենքերը։

«Հյուսիս» (7 կետ) և «Հարավ» (18 կետ) պատասխանատվության գոտիներում ստեղծվել է 25 պահակակետ, որից 14-ը ադրբեջանական կողմի հետ համատեղ»,- ասված է ՌԴ ՊՆ հաղորդագրության մեջ։ Ումի՞ց են պաշտպանվում համատե դիրքերը, եթե ԼՂ բանակը զինաթափվել է, զենքը պահվում է «պահեստներում», իսկ Արցախում հայ չի մնացել։

«Ռուս խաղաղապահների մասնակցությամբ շարունակվում են աշխատանքները Լեռնային Ղարաբաղի բնակավայրերին էլեկտրաէներգիայի և գազի մատակարարման վերականգնման ուղղությամբ»,- ասվում է հաղորդագրության մեջ։ Սա, թերևս, միակ բանն է, որ իրական է. Ռուսաստանի աչալուրջ աչքի տակ Բաքուն փոխում է Արցախի ենթակառուցվածքը, այն առանձնացնում Հայաստանից և կապելով Ադրբեջանի հետ։

Ինչո՞ւ է Մոսկվան պահում իր զորախումբը Արցախում և ձևացնում, թե այնտեղ դեռ «պատանդներ» կան։ Լավրովի տեղակալ Միխայիլ Գալուզինի խոսքով՝ «հակամարտության իրավիճակի վերջը դեռ սահմանված չէ»։ «Մենք խոսում ենք այնպիսի կարևոր բաղադրիչների շուրջ պայմանավորվածություններ ձեռք բերելու մասին, ինչպիսիք են Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև տրանսպորտային հաղորդակցությունների և տնտեսական կապերի ապաշրջափակումը, սահմանի սահմանազատումը դրա հետագա սահմանագծմամբ և խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը»,- ասել է Գալուզինը։

«2020 թվականի նոյեմբերի 9-ին առաջնորդները ստորագրել են եռակողմ հայտարարություն… կար նաև ջենթլմենական համաձայնություն, որ Ղարաբաղի կարգավիճակը որոշվելու է ապագայում»,- ​​ասել է Գալուզինը` նշելով, որ այս համաձայնությունը տապալվել է Փաշինյանի կողմից։ Թեև Պուտինը 2020 թվականի հոկտեմբերի 10-ին էր ասել, որ «Ղարաբաղը Ադրբեջանի տարածքն է»։ Բայց ՌԴ ԱԳՆ-ն ինչպես միշտ ստում է և աչք չի թարթում։

Մոսկվան փորձեց Արցախը որպես պատանդ օգտագործել «միջանցքների ապաշրջափակման» համար, սակայն հայ բնակչության արտագաղթը Ռուսաստանին զրկեց այդ «փաստարկից»։ Այժմ Մոսկվան ձևացնում է, թե զբաղված է «Ղարաբաղի հետագա զարգացմամբ՝ ղարաբաղցի հայերի և Ադրբեջանի Հանրապետության իշխանությունների միջև խնդիրներ լուծելով»։

«Մեր կոնտինգենտի դերը պահանջված է, և կարծում եմ, որ ապագայում դա նույնպես անհրաժեշտ կլինի։ Նախ, մնում է հարցը, որ այնտեղ մնացած ղարաբաղցիներն իրենց հանգիստ զգան։ Չի կարելի բացառել, որ այսօր Ղարաբաղից հեռացածներից ոմանք ինչ-որ փուլում որոշեն վերադառնալ։ Իսկ խաղաղապահների առկայությունը լրացուցիչ հանգստության գործոն կլինի այս մարդկանց համար»,- ասել է Գալուզինը։

Մոսկվան Արցախում փորձարկում է բարդ ցեղասպանական մեթոդներ, որոնք այնուհետև կիրառում է այլ վայրերում՝ Ռուսաստանը 2022-ին Ուկրաինայում կիրառեց 2020 թվականի Արցախ ներխուժման, հողերի օկուպացման և Արցախի «դոնբասացման» սխեման։ 2023 թվականին Արցախի ամբողջական տեղահանումն արդեն իսկ կիրառվում է Գազայում՝ Իսրայելի հետ համատեղ։

Եղել է «ջենթլմենական համաձայնություն» Ղարաբաղի կարգավիճակի վերաբերյալ. Բայց ո՞ւր են ջենթլմենները

ՌԴ փոխարտգործնախարար Միխայիլ Գալուզինը RBC-ին տված հարցազրույցում ներկայացրել է Ռուսաստանի դիրքորոշումը մի շարք հարցերի վերաբերյալ, որոնցից պարզ է դառնում, թե ինչ քայլեր է ձեռնարկելու Մոսկվան հաջորդիվ։

«Կարծում եմ, որ կոնֆլիկտային իրավիճակի վերջը դեռ չի հասել։ Եվ այստեղ ակտուալ է մնում Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Հայաստանի ղեկավարների միջև եռակողմ պայմանավորվածությունների համալիրը։ Խոսքը այնպիսի կարևոր բաղադրիչների շուրջ պայմանավորվածությունների ձեռքբերման մասին է, ինչպիսիք են Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև տրանսպորտային հաղորդակցությունների և տնտեսական կապերի ապաշրջափակումը, սահմանի սահմանազատումը դրա հետագա սահմանագծմամբ, խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը և շփումների հաստատումը հասարակական գործիչների, փորձագիտական ​​համայնքների, Ադրբեջանի և Հայաստանի խորհրդարանականների միջև”։

Գալուզինը, փաստորեն, ասում է, որ դեռ պետք է «ճանապարհների ապաշրջափակում» և «սահմանազատում», առանց որի «խաղաղության պայմանագիր» չի լինի։

«Ղարաբաղի հետագա զարգացման հետ կապված շատ բարդ հարցերի համալիր է լուծվում նաև ղարաբաղահայության ներկայացուցիչների և Ադրբեջանի Հանրապետության իշխանությունների միջև՝ ռուս խաղաղապահների աջակցությամբ», – ասել է Գալուզինը։ Ի՞նչ նկատի ունի նա։ Որ «խաղաղապահների» օգնությամբ «հակադարձ արտաքսում» կիրականացվի՞։

«Մեր կոնտինգենտի դերը պահանջված է, և կարծում եմ, որ ապագայում դա նույնպես անհրաժեշտ կլինի։ Նախ, մնում է հարցը, որ այնտեղ մնացած ղարաբաղցիներն իրենց հանգիստ զգան։ Չի կարելի բացառել, որ այսօր Ղարաբաղից հեռացածներից ոմանք ինչ-որ փուլում որոշեն վերադառնալ։ Իսկ խաղաղապահների առկայությունը այս մարդկանց համար կդառնա հանգստության լրացուցիչ գործոն։ Այնպես որ, ես չէի ասի, թե Ղարաբաղում ռուսական խաղաղապահ կոնտինգենտի գործունեությունը սպառել է իրեն։ Մոսկվայի և Բաքվի միջև հաստատված խողովակներով կքննարկվի և կլուծվի այն հարցը, թե ինչպիսին կարող է լինել այս կոնտինգենտի հետագա մնալու եղանակները»,- ասել է նա։

«2020 թվականի նոյեմբերի 9-ին ղեկավարները ստորագրել են եռակողմ հայտարարություն, որը սահմանում է Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև խաղաղ կարգավորման շարժման եղանակները և մոտեցումները, այդ թվում՝ ղարաբաղյան հիմնախնդրի լուծմանը։ Եվ այդ նորմալացման հետքերով, որոնք ես վերը նշեցի, կար նաև ջենթլմենական համաձայնություն, որ Ղարաբաղի կարգավիճակը որոշվելու է ապագայում»,- ​​նշել է Գալուզինը։

Ինչո՞ւ պայմանագիրը թղթային չէր, այլ ջենթլմենական։ Որովհետև թղթային պայմանագիրն ավելի դժվար է խախտել, քան «ջենթլմենականը»: Իսկ որտե՞ղ են ջենթլմենները։

«Եվ այն ամենը, ինչ դուք ասացիք, վկայում է այն մասին, որ կողմերը ի սկզբանե պետք է կատարեին այն, ինչ պայմանավորվել էին 2020 թվականի նոյեմբերին։ Այն է՝ սահմանների սահմանազատում և սահմանագծում։ Այդ ժամանակ պարզ կդառնար, թե ով որտեղ է հարվածել և ով ինչ է տարել այս կամ այն ​​կերպ»,- ասել է Գալուզինը 2021 թվականի մայիսին և 2022 թվականի սեպտեմբերին հայկական տարածք հակառակորդի ներխուժման մասին։ Մոսկվան, ըստ էության, կարծում է, որ Հայաստանը սահմաններ չունի, և քանի դեռ չկա սահմանազատում, Բաքուն կարող է ներխուժել ցանկացած վայր։

«Մենք ելնում ենք խաղաղության պայմանագրում Ղարաբաղի հայ բնակչության հուսալի իրավունքների և անվտանգության ապահովման թեման հստակ սահմանելու անհրաժեշտությունից և կողմերին ներկայացրել ենք որոշակի պատկերացումներ այս առնչությամբ։ Հուսով ենք, որ դրանք պահանջված կլինեն, ինչպես պահանջված կլինի մեր տեսակետը, որ մեզ անհրաժեշտ են մեխանիզմներ՝ աջակցելու ստորագրված խաղաղության պայմանագրի հետագա իրականացմանը։ Այնպիսի մեխանիզմ, որը չի վնասի Հայաստանի և Ադրբեջանի ինքնիշխանությանը և անկախությանը»,- ասաց փոխնախարարը։

Մոսկվան չի հայտնում, թե ինչ մեխանիզմներ են քննարկվում։

Մանրամասները՝ РБК

Սզնեք․ սարսափելի, աննկարագրելի դաժան էր

Բերդ Թերթ

Կարինե ԲԱԽՇԻՅԱՆ

Սեպտեմբերի 19-ի ահասարսուռ իրադարձությունները դաջված են սզնեքցի Էլլադա Մուսայելյանի աչքերի մեջ: Դառն ապրումներ, վախ, սարսափ, որ երբեք չի կարողանա մոռանալ: Սարսափելի էր, աննկարագրելի դաժան…

-Հրետակոծությունն սկսվեց կեսօրվա մոտ, հանկարծակի: Թիրախավորվել էին գյուղի դիրքերը: Մոտավորապես մեկ ժամ անընդմեջ խփում էին դիրքերի ուղղությամբ: Մեկ րոպե անգամ չէին դադարում կրակոցները, թշնամին օգտագործում էր ամեն տեսակի զենք: Մի քանի ժամից հետո աշխարհազորայինները նահանջեցին դիրքերից: Այլևս հնարավոր չէր պայքարել: Ուժերն անհավասար էին…

Գյուղի կանայք, ծերերը և փոքրիկ Մանեն /այդ պահին գյուղի միակ երեխան/ ոտքով անտառների ու դաշտերի միջով գլխապատառ փախան դեպի հարևան Խաչմաչ: Այդ ընթացքում ևս չէին դադարում հրետակոծությունները: Թշնամին ամենուր էր՝ մեծ խմբերով…Թե ինչպես հասանք Խաչմաչ, այսօր դժվարանում եմ ասել. վազելով, ընկնելով, թաքնվելով ծառերի տակ…Տարեց մարդկանց մեքենաներով տեղափոխեցին: Բոլորս հայտնվեցինք տարբեր նկուղներում: Նույն գիշերը մի մասը տեղափոխվեց Ստեփանակերտ, իսկ մի մասը մնաց Խաչմաչում: Զինադադարից հետո հասկացանք, որ մեր գյուղացիներից մի քանի հոգի մնացել են Խաչմաչում ու գերեվարվել: Բարեբախտաբար, երկու հոգի վերադարձել են: Վաստակաշատ մանկավարժ Արտյուշա Միքայելյանին մահացած են գտել, մարմինը վերադարձվել է և հուղարկավորվել Էջմիածին քաղաքում: Երկու հոգու ճակատագիր դեռևս անհայտ է /Ռոբերտ Մուսայելյան, Շուրա Մանասյան/: Չորս աշխարհազորայիններ ևս գերեվարված են, սակայն նրանց հետ կապ է հաստատվել, հույս ունենք, որ շուտով ազատ կարձակվեն:

Գյուղից դուրս ենք եկել խուճապահար, չէինք մտածում, որ ողջ կմնանք, սակայն արցախցին ամուր է, և այսօր հայտնվելով Մայր Հայաստանում, գտել ենք ժամանակավոր կացարաններ, մտադիր ենք ապրել… Իհարկե, շատ դժվար է: Երբեք չենք կարողանա մոռանալ մեր հարազատ գյուղը և այն ահուսարսափը, որ ունեցանք վերջին օրերին: Արցախին հրաժեշտ տվեցինք միանգամից, ամենացավալի կերպով,-ասում է դժոխքի միջով անցած կինը:

Համայնքի ղեկավար Էդվարդ Մուսայելյանի ցավը խորն է. գերեվարված ծերունիներից մեկը իր հայրն է՝ 82-ամյա Ռոբերտ Մուսայելյանը:

-Այս պատերազմն այնքան հանկարծակի սկսվեց, որ չկարողացանք գյուղի բնակչության տարհանումը կազմակերպել, անասելի ցավ եմ ապրում դրա համար: Այդ պահին, երբ գյուղը տարհանվում էր, գտնվում էի դիրքերում՝ աշխարհազորայինների հետ: Սզնեքցին հարազատ բնօրրանը լքեց անասելի ցավոտ պայմաններում: Ով կպատկերացներ…

Գյուղացիների հետ կապ եմ պահպանում, գիտեմ նրանց ժամանակավոր բնակության վայրերը: Ամենամտահոգիչն այսօր մեր անհայտ կորածների ճակատագրերն են. ո՞րտեղ են, ի՞նչ է կատարվում նրանց հետ,-ասում է համայնքի ղեկավարը և ավելացնում,-Արցախն այսպիսի ճակատագիր չպետք է ունենար…

 

Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված 9082 երեխա ընդգրկվել է հայաստանյան կրթական հաստատություններում

ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության տրամադրած տվյալների համաձայն՝ հոկտեմբերի 9-ի դրությամբ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված 9082 երեխա կրթությունը շարունակում է հայաստանյան կրթական  հաստատություններում:

«Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ այս մասին հոկտեմբերի 9-ին «Հումանիտար կենտրոն»-ում կայացած ասուլիսում հայտնեց Հայաստանի վարչապետի մամուլի քարտուղար Նազելի Բաղդասարյանը:

«Կրթությունը Երևանում ստանում է 2910 երեխա, Կոտայքի մարզում՝ 1561, Արարատում՝ 1322, Արմավիրում՝ 790,  Լոռիում՝ 472,  Գեղարքունիքում՝ 441, Արագածոտնի մարզում՝ 430, Սյունիքի մարզում՝ 390, Շիրակի մարզում՝ 342, Տավուշում՝ 258,  Վայոց ձորում՝ 166»,-շեշտեց վարչապետի մամուլի քարտուղարը:

Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված 52 հազար 600 անձ դրամական աջակցություն է ստացել

Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված 52 հազար 600 անձ դրամական աջակցություն է ստացել:

«Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ այս մասին հոկտեմբերի 9-ին «Հումանիտար կենտրոն»-ում կայացած ասուլիսում հայտնեց ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարի տեղակալ Դավիթ Խաչատրյանը:

Նա հիշեցրեց, որ առաջին փոխանցումները սկսել են նախորդ ուրբաթ: Անդրադառնալով անչափահասներին՝ Խաչատրյանն ասաց՝ նրանց դիմումների ընդունման  գործընթացը սկսվել է հոկտեմբերի 7-ից:

«Դիմումների ընդունման պահից սկսած մինչև հոկտեմբերի 9-ի ժամը 15:00-ն 17 հազար 139 անչափահասի դիմում ենք ստացել»,-շեշտեց նա:

Խաչատրյանի խոսքով՝ դիմումների բավարարվածության չափը 1005 է, այսինքն՝ 1005-ի դիմումի վերաբերյալ նույնականացում է իրականացվել, 306-ը մերժվել է, 15 հազար 828-ը մշակման փուլում է: Մշակման գործընթացը կավարտվի մեկ կամ երկու օրվա ընթացքում: Փոխանցումները կկատարվեն հոկտեմբերի 13-ին:

Պարզվում է՝ այն ամենը, ինչ եկամուտ է ստեղծում՝ Սարսանգից մինչեւ Արցախգազ ու Արցախբանկ, վաճառվել է

Արցախցի քաղաքագետ Դավիթ Կարաբեկյանը կարծում է, որ մեր հայրենակիցները Արցախի դե ֆակտո գոյություն ունեցող կառավարման մարմիններից և Հայաստանի Հանրապետության իշխանություններից ակնկալում են երեք խմբի խնդիրների լուծում.

1. Առաջին խումբը՝ կարգավիճակն է: Քանի որ ողջ աշխարհը ծափահարում է Փաշինյանին Արցախը Ադրբեջանի կազմում ճանաչելու համար, ի ուրախություն վերջինիս ու ՀԱՊԿ-ում ու ԵՄ-ում իր ընկերների, թող նա ապահովի, որ մեզ միջազգային մակարդակով փախստականի կարգավիճակ տրվի, և մենք իրացնենք մեր իրավունքները։ Կամ ճանաչի Արցախի ինքնորոշման իրավունքը։

2. Երկրորդ խումբը սոցիալ-տնտեսական խնդիրներն են։ Բնակարանների՝ ժամանակավոր կամ մշտական ​​և աշխատանքի: Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի պետական ​​կառույցները և նրանց “ստուկաչները”, գրանտակերները, հափշտակողները և այլն՝ ձեզ ժամանակին չեն հասել, հիմա ձեզ կհասնեն։ Շատ չի անցնի, երբ մավրը Երեւանում եւս կկատարի իր գործը և կմիանա Արայիկին, Բակոյին և Ղուկասյանին։ Մեկ միջանցք և ընդամենը 8 գյուղ է մնացել. հայաստանյան և ղարաբաղյան վերնախավին օտար չէ Կրեմլի հրահանգով ամբողջ շրջաններ հանձնելը։

3. Եվ վերջապես, երրորդը, ակնհայտորեն միտում կա արցախցիների մի մասին աշխատանք չտալ Երեւանում։
Այս առնչությամբ որոշ ՀԿ-ներ, որոնք գայթակղվել են Նիկոլի նարատիվներով, ասում են, որ Նիկոլը չի ​​ուզում և չի կարող մեզ փախստականի կարգավիճակ տալ։ Փախստականի կարգավիճակն ամրագրված է միջազգային իրավական ակտերով, որոնց Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի կառավարությունները միացել են դեռևս 1991 թվականին: Եվ նրանք կարող են կամ կատարել այս փաստաթղթերի դրույթները, կամ ոչ։ Եթե ​​ոչ, ապա թեթեւ սրտով կարող ենք ասել, որ իրականություն են դառնալու Փաշինյանի եւ Ալիեւի ընկերոջ խոսքերը, թե ՀՀ-ում ժամանակավոր վարչակազմ է։

Այն գումարը, որը հատկացվել է ՀՀ բյուջեից՝ որպես տխրահռչակ բյուջետային աջակցություն Արցախին և տարբեր հիմնադրամների, հատկապես Արցախի ներդրումային հիմնադրամի միջոցով, բավական է լուծելու արցախցիներին բնակարանով և աշխատանքով ապահովելու, այդ թվում՝ վերապատրաստման և վերաորակավորման խնդիրը։ Երեք տարվա ընթացքում ՀՀ բյուջեից 1,2 մլրդ դոլար է հատկացվել Արցախին օգնելու համար, այդ թվում՝ շինարարության համար։

Բայց խոշոր օբյեկտների շինարարություն չի իրականացվել, թեև Երևանն ու Ստեփանակերտն այդ նպատակով մրցույթներ են անցկացրել և զգալի գումար հատկացրել։

Պարզվում է, որ Երևանը, Ստեփանակերտը և Բաքուն ի սկզբանե, Մոսկվայի գիտությամբ ու հավանությամբ, որոշել են մեզ ինտեգրել Ադրբեջանին՝ խաբելով ոչ միայն հայ հարկատուներին, այլև Եվրոպայի ու ԱՄՆ-ին։ Ի դեպ, ՀՀ բյուջեից հատկացված գումարով նախատեսվում էր բնակարանով ապահովել 40-45 հազար հարկադիր տեղահանված արցախցիների։

Բայց պարզվում է, այն ամենը, ինչ եկամուտ է բերում՝ Սարսանգից մինչև Արցախգազ ու Արցախբանկ, վաճառվել է, իսկ Արայիկը, Բակոն, Սիրմաքեշը ամենևին էլ տեր չեն, այլ զից-ատենապետներ։

Հոկտեմբերի 1-ից Արցախի պետաշխատողները աշխատավարձ չեն ստանա

Արցախի բնակչության շուրջ 70%-ը պետական սեկտորի աշխատողներ էին։

Տեղահանվելուց հետո արցախցիների մեծ մասը բնակարաններ վարձեցին, տեղեկություն ունենալով, որ պետաշխատողների աշխատավարձը կպահպանվի մինչև հունվարի 1-ը, և հնարավոր կլինի վճարել բնակվարձը։

Այսօր պարզ դարձավ, որ հոկտեմբերի 1-ից բոլոր պետաշխատողները պաշտոնապես ազատվեցին աշխատանքից և չեն ստանա աշխատավարձ։

Պետության կողմից, բացի 100.000-ական դրամների միանվագ օգնությունից եւ բնակվարձերի փոխհատումից, գումարային որեւէ այլ ծրագիր չկա։

Թե ինչպես պետք է մարդիկ վճարեն բնակարանների առանց այդ էլ բարձր վարձը, անհայտ է։

 

Արցախի հարուստ պատմամշակութային ժառանգությունը վտանգված է. առաջին հայաթափում

Սեպտեմբերի 19-ին Արցախի դեմ սանձազերծված ադրբեջանական ագրեսիայի արդյունքում Արցախն ամբողջովին բռնազավթվեց ու հայաթափվեց։ Սա Արցախի պատմության մեջ աննախադեպ մի իրավիճակ է, երբ հայկական այդ տարածքը զրկվում է բնիկ էթնոսից։

Պատմական տարբեր հանգրվաններում անշուշտ ժողովրդագրական տեղաշարժեր եղել են տարբեր պատճառներով, բայց որ տարածքը հայազրկվի, առաջին անգամն է։

Հազարամյակների ընթացքում հայերը Արցախի տարածքում թողել են մշակութային արժեքավոր ու հարուստ ժառանգություն, որն այսօր գտնվում է Ադրբեջանի վերահսկողության տակ։ Դատելով 44-օրյա պատերազմից հետո բռնազավթված տարածքների պատմամշակութային հուշարձանների հանդեպ կիրառված քաղաքականությունից՝ ֆիզիկական ոչնչացում, պղծում, մշակույթի բռնայուրացում,  այսօր առավել քան մտահոգիչ է այդ ժառանգության ճակատագիրը։

Եվ այսպես, ի՞նչ պատմամշակութային ժառանգություն է մնացել  թշնամու վերահսկողության տակ 2020 թվականից առ այսօր։ Ըստ Արցախի Հանրապետության հուշարձանների պետական ցուցակների, թշնամու վերահսկողության տակ է մնացել 4115 հուշարձան, այդ թվում հնագիտական։ Սակայն թիվն աճել է, քանի որ այդ ցուցակները կազմվել են հուշարձանների անձնագրավորման աշխատանքների առաջին փուլի արդյունքներով։ Հետագա աշխատանքների արդյունքները ներառված չենք։

Մինչդեռ ունենք 2000-ից ավելի նորահայտ հուշարձաններ,  ասել է թե պետական ցուցակներում չընդգրկված հուշարձաններ։ 500-ից ավել հուշարձաններ՝ խաչքարեր, ավերված եկեղեցիներ, արձանագիր քարեր, տապանաքարեր ու եկեղեցիներ հաշվառվել են 2020 թվականի պատերազմից հետո։ Հետևաբար հուշարձանների քանակը 6000-ից ավելին է։

Մինչ 2020 թվականը Արցախում գործում էր 5 պետական արգելոց, 3 պատմամշակութային՝ “Տիգրանակերտ”, “Տողի մելիքական ապարանք”, “Տյաք” և  2 բնապատմական՝ “Հունոտի կիրճ” և “Ազոխի քարանձավ”։ Ընդ որում “Տիգրանակերտ” և “Տողի մելիքական ապարանք” արգելոցներում գործում էին հնագիտական թանգարաններ, որտեղ ցուցադրվում էին տարածքում իրականացված պեղումների արդյունքում հայտնաբերված գտածոները։ Արգելոցները սիրելի վայր էին դարձել ոչ միայն տեղացիների, այլև օտարերկրյա այցելուների համար։

Թշնամու վերահսկողության տակ են մնացել այնպիսի խոշոր, նշանավոր հոգևոր կենտրոններ, ինչպիսիք են Դադիվանքը, Գանձասարը, Ամարասը, Շուշիի Սբ․ Ամենափրկիչ (Ղազանչեցոց) և Հովհաննես Մկրտիչ եկեղեցիները։ Ադրբեջանն այս հայկական բազմադարյա պատմություն ունեցող հոգևոր կենտրոնները հայտարարել է աղվանական, ավելի կոնկրետ ուդիական։ Եվ այսօր վերանորոգման անվան տակ հասկանալի չէ, թե այս պահի դրությամբ  ի՞նչ վնաս է հասցվում մեր արժեքներին՝ Ղազանչեցոց, Կանաչ ժամ, Դադիվանք։ Իսկ Գանձասարի վերաբերյալ ադրբեջանական որոշ պաշտոնյաներ արդեն խոսում են հայերի կողմից Գանձասարում “անօրեն”  իրականացված շինարարության մասին, ինչը թույլ է տալիս եզրակացնել, որ Գանձասարի վանքը նույնպես փոփոխությունների է ենթարկվելու։

Արցախի հայկական պատմամշակութային դարավոր ժառանգությունը, որը ոչ միայն մեր պատմական հիշողության կրիչներն են, այլև տարածքի էթնիկ պատկանելիության քարե վկաները, թիրախավորված է Ադրբեջանի հակահայ ու ծավալապաշտական քաղաքականության կողմից։ Արցախի հայ բնակչությանը ցեղասպանության ու բռնի տեղահանության ենթարկելուց հետո, Ադրբեջանն անցնելու է մշակութային ցեղասպանությանը, որի համար նախադրյալներ է ստեղծում։

Արմինե Հայրապետյան

 

Իրանի ԱԳՆ-ն՝ Իրանի տարածքով Ադրբեջանի և Նախիջևանի միջև կապի մասին

Սա նոր հարց չէ։ Իրանը վերջին 34 տարիների ընթացքում Ադրբեջանին տարածք և միջանցք է տրամադրել համագործակցության համար։ Այս մասին հայտարարել է Իրանի ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Նասեր Քանաանին՝ պատասխանելով միջանցքի մասին հարցին, որը Ադրբեջանին Իրանի տարածքով կկապի Նախիջեւանը, փոխանցում է Tasnim-ը։

Նրա խոսքով, համագործակցությունը շարունակվում է հենց վերը նշված շրջանակներում, սակայն «հաշվի առնելով տարածաշրջանի նոր պայմանները, հնարավորություն է ստեղծվել նոր աշխարհագրությանը համապատասխան նոր համագործակցություն հաստատել, ադրբեջանական կողմը համագործակցություն է խնդրել Իրանից, և Թեհրանը ողջունել է: Պարոն Բազարփաշի (Իրանի տրանսպորտի նախարարության ղեկավար Մեհրդադ Բազարփաշի – խմբ.) այցը (Ադրբեջան) և նոր կամրջի բացումը (Արաքս գետի վրայով – խմբ.) Իրանի ևԱդրբեջանի համագործակցության նույն շրջանակներում են։ Մենք սկզբունքորեն աջակցում ենք տարանցիկ և տարածաշրջանային միջանցքների ոլորտում համագործակցության քննարկմանը, սակայն ընդգծում ենք, որ միջանցքները պետք է ստեղծվեն երկրների ինքնիշխանությանը և միջազգային իրավունքին համապատասխան։ Այցի ընթացքում քննարկվել են տարբեր թեմաներ»,- նշել է նա։

Հիշեցնենք, որ անցած շաբաթավերջին, օկուպացված Զանգելանի շրջանի Աղբանդ գյուղում, Արաքս գետի վրայով Ադրբեջանից Իրան ճանապարհային կամրջի հիմնարկեքի արարողություն էր տեղի ունեցել։ Հաղորդվում է, որ կամրջի կառուցմանը զուգահեռ կստեղծվեն սահմանային և մաքսային ենթակառուցվածքներ։

Կողմերի կարծիքով՝ «ստեղծված ավտոմոբիլային և սահմանամաքսային ենթակառուցվածքը կծառայի բեռնափոխադրումների ավելացմանը և Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետություն մուտքն ու ելքը հեշտացնելուն»։

Կարելի է Ինտերպոլի միջոցով հասնել Ադրբեջանի պաշտոնյաների՝ հետախուզմանն ու հանձնմանը Հայաստանին. Սիրանուշ Սահակյան

Մարդկության դեմ ուղղված և ռազմական հանցագործությունների համար Ադրբեջանի պաշտոնյաներին կարելի է մեղադրանք առաջադրել ու արդարադատության առաջ կանգնեցնել հենց Հայաստանում։ Այս մասին այսօր՝ հոկտեմբերի 9-ին, «Մեդիա կենտրոնում» ասուլիսի ժամանակ նշեց Միջազգային և համեմատական իրավունքի կենտրոնի նախագահ Սիրանուշ Սահակյանը, ով Ադրբեջանին պատասխանատվության ենթարկելու նոր մեխանիզմներ ներկայացրեց։

«Բնականաբար, այդ մարդիկ իրենց կամքով չեն գա ՀՀ, սակայն կարելի է միջազգային գործընկերների և Ինտերպոլի միջոցով հասնել նրանց հետախուզմանն ու հանձնմանը, որ նրանք ֆիզիկապես ներկա գտնվեն մեր դատական համակարգի առաջ։ Մանավանդ, ի տարբերություն Ադրբեջանի, որը շինծու գործեր է կարում, մենք ծանրակշիռ փաստեր ունենք հանցագործությունների մասին, օրինակ` Սև լճի տարածքում ինը հայ զինվորների գնդակահարման փաստը»,– ասաց Սահակյանը։

Ինչ վերաբերում է Ադրբեջանի կազմած «սև ցուցակին», որում 300 հայ է ընդգրկվել, և որոնց նկատմամբ Բաքուն միջազգային հետախուզումներ է հայտարարել, Սահակյանը կարծում է, որ դրանք մերժվելու են քաղաքական լինելու հիմքով։

«Ադրբեջանը ժամանակին դիմել է նման չհաջողված փորձերի։ Միակ խնդիրն այն է, որ ինչպես օրինակ Ալեքսանդր Լապշինի դեպքում, կարող են դիմել իրենց բարեկամ երկրներին ու նրանց միջոցով կալանավորել նրանց»,– նշեց Սահակյանը։