Ադրբեջանի կողմից առաջ քաշվող անկլավների թեման իրավական որևէ հիմք չունի. քարտեզագետ

Ադրբեջանն իր անկախության հռչակագրի երկրորդ հոդվածի մեջ նշել է, որ իրավահաջորդն է 1918-20 թվականների Ադրբեջանի, իսկ այդ տարիներին անկլավներ գոյություն չեն ունեցել, հետևաբար Ադրբեջանը պետք է չվավերացված և կեղծ քարտեզները հավաքի և վերադարձնի նախկին ԽՍՀՄ ռազմական շտաբ, որի իրավահաջորդն այժմ Ռուսաստանի Դաշնության Պաշտպանության նախարարությունն է։

«Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ այդ մասին «Մեդիա կենտրոն» հարթակում կազմակերպված «Անկլավներ. ի՞նչ են ասում քարտեզները» խորագրով քննարկման ժամանակ ասաց աշխարհագրագետ, քարտեզագետ-քարտեզաբան Ռուբեն Գալիչյանը։

Նշենք, որ Եվրոպական խորհրդի նախագահ Շառլ Միշելը Բրյուսելում հայ-ադրբեջանական կարգավորման շուրջ հանդիպմանն ընդառաջ զրուցել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հետ: Ադրբեջանական, ռուսաստանյան լրատվամիջոցների փոխանցմամբ՝ Միշելի հետ զրույցում Ալիևը նշել է ութ անկլավի մասին, որոնք, ըստ նրա, «օկուպացված են Հայաստանի կողմից, դրանք պետք է ազատագրել»։

Գալիչյանը ցույց տվեց 1926 թվականի ԽՍՀՄ քարտեզը, որը վավերացվել է Ներքին գործերի նախարարության կողմից և որում որևէ անկլավ թե՛ Հայաստանի, թե՛ Ադրբեջանի տարածքում գոյություն չի ունեցել։ Ավելին՝ այդ քարտեզում ամրագրված ՀԽՍՀ որոշ տարածքներ 1200 քառակուսի կիլոմետր մակերեսով հետագայում փոխանցվել են Ադրբեջանին։ Նույն քարտեզով Հայաստանին Լեռնային Ղարաբաղից բաժանել է միայն Աղավնո գետը։ Հետագայում ադրբեջանցիներին են փոխանցվել հարակից նորանոր տարածքներ։

Գալիչյանը ցույց տվեց նաև 1932 թվականի ԽՍՀՄ քարտեզը, որի համաձայն՝ երկու երկրներում նույնպես անկլավներ չեն եղել։ Դրանք ի հայտ են եկել 1940 թվականի քարտեզում՝ երկուսը Տավուշում, մյուսն Արարատի մարզում, ինչպես նաև Արծվաշենն Ադրբեջանի կազմում։ Թեև այդ անկլավները գծագրվել են, սակայն դրանց վերաբերյալ որևէ փաստաթուղթ գոյություն չունի, այսինքն՝ դրանց ամրագրումն ապացուցող իրավական հիմք չկա նաև մեր արխիվներում։ Չնայած այդ հանգամանքին՝ Ադրբեջանը 2014 թվականին հրապարակել է ատլաս, որում իր կազմի մեջ ներառել է ՀՀ տարածքում գտնվող անկլավները, սակայն որևէ նշում արված չէ Արծվաշենի վերաբերյալ։

«Ադրբեջանի ԱԳՆ-ն երկու տարի առաջ հայտարարեց, որ եթե Հայաստանը պնդում է, որ անկլավներն իր տարածքներն են, ապա պետք է պաշտոնական փաստաթուղթ ներկայացնի։ Բայց դա, ըստ էության, հակառակ մոտեցում է, քանի որ տվյալ տարածքները ՀՀ ներսում են, հետևաբար Հայաստանինն են։ Իսկ եթե Ադրբեջանը որևէ հավակնություն ունի նշված տարածքների նկատմամբ, ապա հենց ինքը պետք է ներկայացնի իրավական հիմքեր, որոնք, ըստ էության, գոյություն չունեն։ Ի դեպ, մեր տարածքում գտնվող երեք անկլավների ընդհանուր մակերեսը կազմում է 45 քառակուսի կիլոմետրը, մինչդեռ միայն Արծվաշենի տարածքը 44 քառակուսի կիլոմետր է։ Երկու տարի առաջ անդրադառնալով անկլավների թեմային վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը խոսեց դրանց փոխանակման մասին, ինչը խնդրի լուծման ամենահեշտ ճանապարհն է»,- ասաց քարտեզագետը։

Ալիևը հայտարարել է, որ ճանաչում է Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը, սակայն  տարածքի մակերեսի հետ կապված որևէ ստույգ թիվ չի հնչեցրել։ Նա ասում է, որ եթե Հայաստանը չի գալիս մանրակրկիտ սահմանագծման ու սահմանազատման, ապա իրենք այն տարածքները, որտեղ կանգնած են ադրբեջանցի զինվորականները, կհամարեն իրենց սահմանները։ Եթե Ալիևը ցանկություն ունի որևէ պայմանագիր կնքել, ապա առաջին հերթին, Գալիչյանի պնդմամբ, պետք է վերադարձնի 2021 թվականից մինչ օրս Հայաստանից գրաված տարածքները, որոնք կազմում են շուրջ 240 քառակուսի կիլոմետր և հիմնականում ռազմավարական նշանակության բարձունքներ են։

Գալիչյանը հիշեցրեց, որ ըստ ԽՍՀՄ-ի ռազմական շտաբի քարտեզները Հայաստանի և Ադրբեջանի ներկայացուցիչների մասնակցությամբ վավերացվել են դեռևս 1960-70-ական թվականներին, որոնց հիման վրա էլ 1991 թվականին ընդունվել է Ալմա-Աթայի հռչակագիրը։ Ադրբեջանցիներն այժմ առաջադրում են այնպիսի քարտեզներ, որոնցում Սև լճի և Իշխանասարի հատվածներն ընդգրկված են Ադրբեջանի կազմում։ Այդ կեղծված քարտեզներն Ադրբեջանը բաժանել է սահմաններին կանգնած իր զինվորներին ու սահմանապահներին։ Երբ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, որ ՀՀ տարածքն ընդգրկում է 29800 քառակուսի կիլոմետր, նշանակում է, որ ներառվում են նաև Ադրբեջանի կողմից օկուպացված տարածքները, որոնք, ի դեպ, Ադրբեջանը 1991 թվականի հռչակագրով արդեն իսկ ճանաչել է որպես ՀՀ սուվերեն տարածք։

«Եթե ադրբեջանական կողմը դուրս չի գալիս մեր երկրի ինքնիշխան տարածքի առանձին հատվածներից, ապա ինչպես կարող ենք գնալ բանակցությունների։ Ադրբեջանի հեռահար նպատակները պարզ են։ Եթե նրանք ՀՀ տարածքում ունենան անկլավներ, ապա ապագայում կպահանջեն նաև միջանցք, որպեսզի ցամաքային կապ ունենան անկլավների հետ, ինչը նույն դերակատարումն է ունենալու, ինչ այսպես կոչված Զանգեզուրի միջանցքը։ Մյուս կողմից պարզ տեսանելի է, որ ադրբեջանական անկլավները ՀՀ տարածքում գտնվում են ռազմավարական նշանակություն ունեցող մայրուղիների վրա, ու եթե դրանք միջանցքներով միացվեն Ադրբեջանին, ապա Հայաստանը ուղիղ կապ չի ունենա իր հարավային մարզերի հետ, իսկ հյուսիսում էլ կտրվելու է Իջևան-Նոյեմբերյան ճանապարհը։ Ադրբեջանը խոսում է ուժի տեսանկյունից և ակնարկում այդ տարածքներին տիրանալու մասին։ Եթե Հայաստանը զիջումների գնա, դրանից Ադրբեջանի ախորժակն ավելի է բացվելու, և մեր հարևանը երբեք կանգ չի առնելու, հետևաբար ուժին հնարավոր է դիմակայել միայն հակադարձ ուժի ցուցադրմամբ։ Մենք պետք է արագ վերականգնենք մեր զինված ուժերը, որպեսզի ապագայում կարողանանք արդյունավետորեն պաշտպանել մեր սուվերեն տարածքները»,- ասաց բանախոսը։

Մարինա Կալյուրանդն ակնկալում է, որ Եվրոպական հանձնաժողովն ավելի կոնկրետ քայլեր կանի Ադրբեջանի ագրեսիան զսպելու ուղղությամբ

Եվրոպական խորհրդարանի` Հարավային Կովկասի հետ հարաբերությունների պատվիրակության ղեկավար, պատգամավոր Մարինա Կալյուրանդը կարծիք է հայտնել, որ Հայաստանն այժմ առավել քան երբևէ ունի Եվրոպական Միության աջակցության կարիքը։ Նրա խոսքով՝ Հայաստանն ունի ԵՄ-ի թե ֆինանսական, թե քաղաքական աջակցության կարիքը՝ հումանիտար աղետը հաղթահարելու համար։  Ինչ վերաբերում է հարցին, թե որքանով է պատրաստ Եվրամիությունն անվտանգության երաշխիքներ տալ Հայաստանին, Կալյուրանդը նշում է, որ դա հարցադրում է, որ պետք է ուղղվի Հայաստանի ղեկավարությանը, շատ որոշումներ հենց Հայաստանը պետք է կայացնի։

ԵԽ պատգամավորը նաև նշել է, որ Եվրոպական խորհրդարանն իր քայլն արել է, կոչ է արել պատժամիջոցներ կիրառել Ադրբեջանի նկատմամբ, վերանայել ԵՄ-Ադրբեջան հարաբերությունները։ Նա հավելել է, որ հերթը Եվրոպական հանձնաժողովինն է, որից ակնկալում է ավելի կոնկրետ քայլեր։

Մարինա Կալյուրանդն այս մասին ասել է Բրյուսելում «Արմենպրես»-ի թղթակցին տված հարցազրույցում, որը ներկայացնում ենք ստորև․

-Տիկի՜ն Կալյուրանդ, Հարավային Կովկասում խաղաղության հասնելու արևմտյան ջանքերը որքանո՞վ են արդար և կառուցողական՝ հաշվի առնելով այն իրավիճակը, որում արցախահայությունը բոլորովին անտեսված ու լքված մնաց Արևմուտքի կողմից։

-Ես չեմ կարող խոսել ամբողջ Արեւմուտքի անունից, կարող եմ խոսել Եվրախորհրդարանի, իմ պատվիրակության անունից և, հիմնվելով այն ամենի վրա, ինչ տեսնում եմ, ԵՄ-ի անունից: Այո, ես նախկինում բազմիցս լսել եմ, որ ԵՄ-ն բավականաչափ ուշադրություն չի դարձրել Լեռնային Ղարաբաղին և հայերի վերաբերյալ իրավիճակին՝ նաեւ 2020 թվականի պատերազմից հետո: Բայց կցանկանայի ասել, որ ԵՄ-ն մեծ դեր է խաղացել միջնորդության հարցում: Բրյուսելում վարչապետ Փաշինյանի և նախագահ Ալիևի հանդիպումները միջնորդական ջանքերով են տեղի ունեցել։ Բրյուսելում անվտանգության բարձրաստիճան պաշտոնյաների մասնակցությամբ միջնորդական աշխատանքներ տեղի ունեցան՝ նպատակը հոկտեմբերի սկզբին վարչապետ Փաշինյանի և նախագահ Ալիևի հնարավոր հանդիպման համար հող նախապատրաստելն էր։

Մենք Հայաստանում դիտորդական առաքելություն ունենք, որն, այո, այնտեղ է անցյալ տարվա դեկտեմբերից, եւ ադրբեջանական կողմը չի ճանաչում, բայց առաքելությունը կա։ Այն փորձում է կատարել իր հիմնական խնդիրը, փորձում է անել գլխավորը՝ ապահովել խաղաղությունն ու անվտանգությունը, լինել խաղաղության ու անվտանգության երաշխիք։ Բայց, իհարկե, հեշտ չի կարող լինել, եթե երկու կողմերն էլ քաղաքական կամք չունեն։ Միջնորդությունները կարող են անվերջ շարունակվել, եթե չկա քաղաքական կամք՝ կնքելու երկարատև խաղաղության համաձայնագիր՝ խաղաղության և անվտանգության երաշխավորման դրույթներով, ինչպես նաև Լեռնային Ղարաբաղում բնակվող հայերի իրավունքների վրա կենտրոնանալով։ Առանց այդ երաշխիքների ես պարզապես չեմ պատկերացնում, որ Լեռնային Ղարաբաղի հայ բնակչությունը կարող է վստահ լինել, որ իրենց կհարգեն, և իրենց իրավունքները պաշտպանված կլինեն։

-Վերջերս ձեր տված հարցազրույցներից մեկում դուք ասացիք, որ Հայաստանում իշխանությունները փորձում են մերձենալ Արևմուտքի հետ, ուստի Եվրամիությունը պետք է օգնի Հայաստանի իշխանություններին։ Կարո՞ղ է Եվրամիությունը կամ ընդհանրապես Արևմուտքը Հայաստանին անվտանգության իրական երաշխիքներ տալ՝ հաշվի առնելով, որ ՆԱՏՕ-ն տարածաշրջանում ներկայացնում է Թուրքիան, իսկ նրա կեցվածքն ու հարաբերությունները Ադրբեջանի հետ հայտնի են բոլորին։

-Դժվար հարց է։ Ինչ վերաբերում է օգնությանը, այո, ես կարծում եմ, որ Հայաստանն այսօր ավելի շատ ԵՄ աջակցության կարիքն ունի, քան երբևէ, այդ թվում՝ քաղաքական, այդ թվում՝ ֆինանսական՝ հումանիտար աղետը հաղթահարելու համար։ Եվ ես իսկապես ուրախ եմ, որ ԵՄ-ն արդեն աջակցում է՝ առաջին որոշումը կայացված է, միջոցներ են  հատկացվում  փախստականների հետ կապված իրավիճակին օգնելու համար։ Ինչ վերաբերում է անվտանգության երաշխիքներին, ապա դա ավելի շատ հարցադրում է հենց  Հայաստանի համար: Հայաստանն այսօր ՀԱՊԿ անդամ է։ Թեև ձեր վարչապետը շատ քննադատաբար է վերաբերվել այն դերին, որ Ռուսաստանը խաղացել է, կամ ավելի շուտ կասեի, որ չի խաղացել տարածաշրջանում անվտանգության ապահովման գործում՝ չմիջամտելով Ադրբեջանի վերջին հարձակումների ժամանակ։ Ռուսաստանը չկարողացավ կասեցնել Լաչինի միջանցքի շրջափակումը։ Ինձ համար դա շատ հստակ ցույց է տալիս, որ Ռուսաստանի աջակցությունը Հայաստանին ձախողվել է։ Եվ հիմա հարցը Հայաստանի իշխանություններին ու պաշտոնյաներին է՝ ինչպե՞ս եք տեսնում ձեր ապագան: Ես շատ ուշադիր լսում եմ, թե ինչ է ասում ձեր վարչապետը ԵՄ-ի հետ հարաբերությունների սերտացման մասին։ Ես շատ ուշադիր հետևում էի ձեր զինվորականների վարժանքներին ամերիկացիների, Կանզասի ազգային գվարդիայի հետ: Կարծում եմ՝ սրանք այն քայլերն են, որոնք ցույց են տալիս, որ Հայաստանը ցանկանում է անվտանգության ոլորտում ավելի սերտ համագործակցություն ունենալ նաև արևմտյան տերությունների հետ։ Բայց, ինչպես ասացի, շատ որոշումներ Հայաստանը պետք է կայացնի։

-Եկեք անկեղծ լինենք, անշուշտ ռուս խաղաղապահների արածը բավարար չէ։ Եվ հարցը դա չէ․․․

-Թույլ տվեք ընդհատեմ ձեզ: Հարցն այն չէ, թե ռուսների խաղաղապահությունը բավարա՞ր է։ Ռուսական խաղաղապահությունն ամբողջությամբ ձախողվել է, և քանի դեռ Հայաստանը շարունակում է համագործակցությունը ռուսական անվտանգության ուժերի հետ՝ ռուսական բանակի, ռուսական ԱԱԾ-ի, ռուս սահմանապահների հետ, ես պարզապես չեմ տեսնում, թե ինչպես Հայաստանը կարող է անվտանգության ոլորտում ավելի սերտ համագործակցություն ունենալ ԵՄ-ի հետ։

-Լավ, բայց ի՞նչ է արել կամ ի՞նչ է անում Եվրամիությունը բացի խիստ և շատ մտահոգված լինելուց։ Համամարդկային արժեքների ու իրավունքների ոտնահարում, սանձարձակ բռնատիրություն, որը չի հարգում ոչ մի միջազգային կառույցի որևէ որոշում, և Եվրամիությունը լռում է։ Ուրիշ ի՞նչ պետք է անի Ադրբեջանը, որպեսզի պատժամիջոցներ կիրառվեն։ Եվրամիությունը միշտ մտահոգված է, շատ անհանգստացած, բայց երբեք հստակ քայլեր և պատժամիջոցներ չեն ձեռնարկվում։

-Թույլ տվեք չհամաձայնել, որ ԵՄ-ն ձախողել է։ Ես կասեի միջազգային հանրությունն է ձախողել, քանի որ բանակցությունները եղել են ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում, որտեղ ԵՄ-ն հիմնական դերակատարներից ընդամենը մեկն է։ Այնպես որ, ավելի ճիշտ է ասել, որ այդ ֆորմատը ձախողվեց։ Ինչ վերաբերում է վերջին իրադարձություններին և միջազգային իրավունքի խախտումներին, այո, ես համաձայն եմ, և ես նույնպես կցանկանայի ավելի կոշտ հայտարարություններ տեսնել արտաքին հարաբերությունների գերագույն ներկայացուցիչ Բորելի կողմից։ Բայց ես կարող եմ կրկին խոսել իմ, իմ պատվիրակության և Եվրախորհրդարանի անունից։ Ուշադրություն դարձրեք մեր վերջին հայտարարություններին։ Մենք շատ պարզ ասացինք, որ պետք է դիտարկել պատժամիջոցների կիրառումը նրանց դեմ, ովքեր կանգնած են հարձակման որոշումների հետևում, մենք նաև շատ հստակ ասել ենք, որ ԵՄ-Ադրբեջան հարաբերությունների ապագան պետք է պայմանավորվի ոչ միայն Լեռնային Ղարաբաղում հայերի կարգավիճակով, այլ պետք է դիտարկվի ավելի լայն պատկերի շրջանակներում։ Վերջին ամիսներին մենք լիագումար նիստում մի քանի քննարկումներ ենք ունեցել Ադրբեջանում մարդու իրավունքների իրավիճակի վերաբերյալ։ Այսպիսով, ես կասեի, որ Եվրախորհրդարանը շատ ավելին է արել, քան ԵՄ այլ կառույցները, բայց ես համաձայն եմ, որ այսօր հերթը Հանձնաժողովինն է, Հանձնաժողովի նախագահինը, որը մեկ տարի առաջ Բաքվում էր՝ ստորագրելով փոխըմբռնման հուշագիրը եւ ասելով, որ Ադրբեջանը վստահելի գործընկեր է։ Այսօր Ադրբեջանն իրեն վստահելի գործընկերոջ պես չի պահում։ Այնպես որ, այո, ես նույնպես սպասում եմ, ակնկալում եմ, որ Հանձնաժողովը և Գերագույն ներկայացուցչությունը ավելի կոնկրետ քայլեր կձեռնարկեն։

-Որո՞նք կլինեն Եվրոպայի քայլերը Հայաստանի ինքնիքշխան տարածքի նկատմամբ Ադրբեջանի ոտնձգությունների պարագայում։ Կրկին խիստ մտահոգությո՞ւն, որը երբեմն ցինիզմի է վերածվում, երբեք չկան պատժամիջոցներ․․․ այս դեպքում, եթե խոսքը վերաբերի Հայաստանի ինքնիշխան տարածքին, արդյո՞ք հստակ քայլեր կձեռնարկի Եվրամիությունը։

-Ինչպես ասացի, Եվրախորհրդարանը կոչ է արել կոնկրետ քայլեր ձեռնարկել, և մենք շատ հստակ դիրքորոշում ենք դրսեւորել ԵՄ-Ադրբեջան հարաբերությունների ապագայի, ինչպես նաև պատժամիջոցների վերաբերյալ։ Բայց, ինչպես գիտեք, պատժամիջոցները Եվրախորհրդարանի կողմից չեն սահմանվում։ Ես տեսնում եմ Եվրախորհրդարանի դերը որպես արդար միջնորդ և որպես միջոց, որը հիշեցնում է Եվրոպական Խորհրդին և Հանձնաժողովին իրենց պարտականությունների մասին: Ուզում եմ հիշեցնել, որ Եվրախորհրդարանն առաջինն էր, որ 2022 թվականի մարտին, Ուկրաինայի դեմ ագրեսիայի սկսվելուց հետո, ասաց, որ ռուսական էներգակիրների ներկրումը պետք է 100 տոկոսով արգելվի։ Հանձնաժողովից և Խորհրդից որոշ ժամանակ պահանջվեց, բայց նրանք դա արեցին, այնպես որ ես կարող եմ միայն ևս մեկ անգամ հաստատել այն դիրքորոշումը, որը դուք լավ գիտեք՝ իմ դիրքորոշումը, ԵԽ Հարավային Կովկասի պատվիրակության դիրքորոշումը, Եվրախորհրդարանի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի դիրքորոշումը։ Եվ մենք կշարունակենք կրկնել մեր դիրքորոշումը և պահանջել Եվրոպական Հանձնաժողովից և Խորհրդից համապատասխան քայլեր ձեռնարկել։

 

Արցախում ՄԱԿ-ի երկրորդ առաքելությունը «կհաստատի», որ Ստեփանակերտում թալան չկա

ՄԱԿ-ի առաքելությունը հայերի տեղահանությունից հետո երկրորդ անգամ այցելեց Արցախ։ Առաքելության կազմը և գտնվելու տևողությունը չի հաղորդվում։

Նախորդ առաքելությունը, փաստորեն, արձանագրել է, որ հայերի տեղահանությունից հետո (որը արևմտյան և ռուսական մամուլում կոչում են «փախուստ», կամ «զարմանալի տեղահանություն»), Ստեփանակերտի ենթակառուցվածքներն ու տները չեն ավերվել, թալան չի եղել, և մարդիկ կարող են “անվտանգ” վերադառնալ իրենց տները:

Իր հերթին, հոկտեմբերի 12-ին Արդարադատության միջազգային դատարանը կքննարկի Հայաստանի հայցն ընդդեմ Ադրբեջանի։ Հայաստանը դիմել է Արդարադատության միջազգային դատարան՝ Ադրբեջանի դեմ միջանկյալ միջոցներ կիրառելու խնդրանքով։

Պահանջներից մեկն այն է, որ «Ադրբեջանը ճանաչի և կիրառի Լեռնային Ղարաբաղի իշխանությունների կողմից ստեղծված քաղաքացիական կացության ակտերը, անձը հաստատող փաստաթղթերը, սեփականության իրավունքներն ու գրանցամատյանները և չոչնչացնի կամ չբռնագրավի այդպիսի գրանցամատյաններն ու փաստաթղթերը»:

Փաստորեն, եթե հոկտեմբերի 12-ի դատարանը Ադրբեջանին «ստիպի» ճանաչել Արցախի ժողովրդի սեփականության իրավունքները, Բաքուն համաձայնվի դա անել, իսկ ՄԱԿ-ի առաքելությունը հաստատի, որ Արցախի ժողովրդի ողջ ունեցվածքը կարգին է, ապա «հետարտաքսման» հարցը, կամ Արցախում արցախցիների սեփականության իրավունքից վերջնականապես զրկելը միայն տեխնիկայի խնդիր է դառնալու։

ՀՀ կառավարությունը չի ներկայացրել Արցախում գրանցված Հայաստանի քաղաքացիների երկարաժամկետ ինտեգրման ծրագիր, չի ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության կողմից տրված փաստաթղթերը, այդ թվում՝ սեփականության իրավունքի, զինվորական ծառայության և այլի մասին։ Հայցը, որով պահանջվում է, որ Ադրբեջանը ճանաչի այդ իրավունքները, նշանակում է, որ Հայաստանը «պատվիրակում է» այդ իրավունքները Բաքվին։

Ի՞նչ կմնա արցախցիներին, եթե նրանք ֆիզիկապես չկարողանան մեկնել Արցախ, իսկ սեփականության իրավունքը փոխանցվի Բաքվին։ ՄԱԿ-ը և ռուսական զորքերը կհաստատեն, որ գույքն ապահով է, և մնում է միայն գալ, վերցնել նոր սեփականության վկայական, նոր անձնագիր և ապրել «անվտանգության մեջ»:

Հայաստանի վարչապետն իր բանավոր հայտարարությամբ Ղարաբաղը «ճանաչեց» որպես Ադրբեջանի մաս, թեև դրա համար իրավական հիմքեր չկան։ Եթե ​​գոնե մեկ նման փաստաթուղթ լիներ, Պուտինն ու Միշելը ոչ թե Փաշինյանի հայտարարությանը հղում կանեին, այլ կցուցադրեին այս փաստաթուղթը։

Հիմա Փաշինյանը ՄԱԿ-ի դատարան հայցով ցանկանում է վերջապես զրկել արցախցիներին Արցախի տարածքում սեփականության իրավունքից։

Մոսկվան առաջարկում է հանդիպում Բիշքեկում՝ Հայաստանի այլ հատվածները խլելու համար

Մոսկվան դիտարկում է հոկտեմբերի 12-ին Բիշքեկում ԱՊՀ գագաթնաժողովի շրջանակներում Ռուսաստանի Դաշնության, Հայաստանի և Ադրբեջանի արտգործնախարարների միջև բանակցություններ վարելու հնարավորությունը, այս մասին հայտարարել է ՌԴ փոխարտգործնախարար Միխայիլ Գալուզինը։

«Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև երկխոսությունը հայ-ադրբեջանական հակամարտության կարգավորման հարցերի ողջ շրջանակի վերաբերյալ երբեք չի ընդհատվել: Հուսով ենք, որ նման շփումները կշարունակվեն», – ասել է նա։

Նրա խոսքով՝ ադրբեջանական կողմն արդեն տվել է սկզբունքային համաձայնությունը։

«Մենք ակնկալում ենք, որ հայկական կողմը նույնպես ամենայն պատասխանատվությամբ կմոտենա այս հարցին և կհամաձայնի մասնակցել բանակցություններին», – նշել է նա։

Ալիևը հայտարարել է Հայաստանի հետ հարաբերությունները կարգավորելու համար Թբիլիսիում հանդիպման հնարավորության մասին

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը հայտարարել է Հայաստանի հետ հարաբերությունները կարգավորելու նպատակով Թբիլիսիում հանդիպում անցկացնելու հնարավորության մասին։

«Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ այս մասին տեղեկացնում է «ՌԻԱ Նովոստի»-ն՝ մանրամասնելով, որ այս մասին Ալիևը հայտարարել է Վրաստանի վարչապետ Իրակլիի Ղարիբաշվիլիի հետ համատեղ ասուլիսի ընթացքում:

Ըստ աղբյուրի՝ Ալիևը նշել է, որ եթե նման պայմանավորվածություն լինի, ապա Ադրբեջանի  համապատասխան կառույցների ներկայացուցիչները կարող են գալ Վրաստան՝ հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորման շուրջ երկկողմ կամ եռակողմ հանդիպման համար:

 

ԼՂ-ում պայթյունի և ռազմական ագրեսիայի հետևանքով տուժած 5 պացիենտ բուժումը շարունակելու է Իտալիայում

Արտասահմանցի գործընկների և առաջատար կլինիկաների հետ փոխգործակցության արդյունքում, Լեռնային Ղարաբաղում պայթյունի և ռազմական ագրեսիայի հետևանքով տուժած ևս 5 պացիենտ բուժումը շարունակելու է արտերկրում։ «Արմենպրես»-ին այս մասին տեղեկացրին ՀՀ առողջապահության նախարարությունից։

«Գիշերը Իտալիայից ժամանած մասնագիտական թիմը, մեր բժիշկների հետ համատեղ քննարկման արդյունքում, ընտրել և տեղափոխել է այն պացիենտներին, որոնց բուժումը իրենց երկրում շարունակելն ավելի արդյունավետ և համալիր կլինի»,- ասվում  է հաղորդագրության մեջ։

Աղբյուրը հիշեցնում է, որ Լեռնային Ղարաբաղում պայթյունի և ռազմական ագրեսիայի հետևանքով տուժածների բուժման հարցում Հայաստանին օգնության ձեռք են մեկնել նաև այլ երկրներ. 4 պացիենտ տեղափոխվել է Ֆրանսիա, 3-ը՝ Բուլղարիա։

ԼՂ-ից բռնի տեղահանվածների բնակության ծախսերի դրամական աջակցության ծրագիրը գործնականում արդեն մշակված է

Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանվածների բնակության ծախսերը հոգալու դրամական աջակցության ծրագրի մանրամասները մշակելու գործընթացում վերջին օրերին զգալի առաջընթաց կա: «Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ այս մասին հոկտեմբերի 8-ին տեղի ունեցած  ասուլիսի ընթացքում տեղեկացրեց  ՀՀ Կառավարության «Հումանիտար կենտրոն»-ի աշխատանքները համակարգող փոխվարչապետ Տիգրան Խաչատրյանը:

«Մի շարք հանդիպումներ ենք ունեցել գործընկեր նախարարությունների ներկայացուցիչների հետ. գործնականում գաղափարն արդեն մշակված է և պատրաստ է ներկայացվելու կառավարության քննարկմանը: Հուսով եմ, որ առաջիկա հինգշաբթի օրը կառավարության կողմից այդ ծրագիրը ևս կհաստատվի, և մեր բոլոր հայրենակիցները այս աջակցության շահառու դառնալու հնարավորություն կստանան»,- հավելեց փոխվարչապետը՝ նշելով, որ այս աջակցության շահառու կհանդիսանան Հայաստանում գտնվող այն բոլոր բռնի տեղահանվածները, ովքեր չունեն բնակարաններ կամ բնակելի տուն:

Նախատեսվում է հաստատել ԼՂ-ից բռնի տեղահանված ուսանողներին աջակցության կարգը

Լեռնային Ղարաբաղից տեղափոխված մոտ 300 ուսանող կրթությունը շարունակելու համար արդեն դիմել է համապատասխան հայաստանյան բուհեր:

«Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ այս մասին հոկտեմբերի 8-ին տեղի ունեցած  ասուլիսի ընթացքում տեղեկացրեց ՀՀ կառավարության «Հումանիտար կենտրոն»-ի աշխատանքները համակարգող փոխվարչապետ Տիգրան Խաչատրյանը:

«Մենք գալիք շաբաթվա ընթացքում նախատեսում ենք հաստատել այն կարգը, որով աջակցություն կցուցաբերվի այդ ուսանողներին՝ իրենց ուսումը շարունակելու հարցում, եթե դա վճարովի ուսում է, և այդ հարցը կկանոնակարգենք»,- հավելեց փոխվարչապետը:

Հայտնի է դարձել երկու քաղաքացիները մասին, ովքեր գտնվում են գերության մեջ

«2023 թվականի սեպտեմբերին Ադրբեջանի ռազմական ագրեսիայի հետևանքով մինչ այժմ հայտնի է 18 զոհված և 10 անհետ կորած խաղաղ բնակիչների մասին։ Սակայն տվյալները հստակեցման կարիք ունեն»,- Step1-իհետ զրույցում նշել է Արցախի կառավարության աղբյուրը։

Նրա խոսքով՝ երեկ հայտնի է դարձել ադրբեջանական կողմի գերության մեջ գտնվող 2 քաղաքացիների մասին։

Սեպտեմբերի 25-ին Ստեփանակերտի մոտակայքում տեղի ունեցած վառելիքի պահեստի պայթյունի վայրում հայտնաբերվել է 204 մնացորդ։ Դրանք բոլորը պահանջում են ԴՆԹ անալիզ։

Պայթյունի ականատես Ստեփանակերտի բնակիչ Վ.Բ.-ն կարծում է. «Պայթյունի բոլոր զոհերը կարելի է համարել ադրբեջանական ագրեսիայի զոհեր, քանի որ վառելիքի պակասը առաջացել է շրջափակման հետևանքով, և Արցախի բնակչության բռնի տեղահանումն է հանգեցրել նրան, որ մարդիկ վառելիքի պահեստ են գնացել։ Տարբեր կարծիքներ են հնչում. ոմանք ասում են, որ վառելիքի պայթյունը դժբախտ պատահար էր: Ոմանք պնդում են, որ դա հատուկ կազմակերպված էր արական սեռի բնակչության շրջանում զոհերի ավելացման համար, քանի որ մարտերի ընթացքում նրանք «բավարար չէին»: Կարծիք կա նաև, որ պայթյունը բեմադրվել է խուճապը մեծացնելու և մարդկանց հասկացնելու համար, որ եթե անգամ չլքեն Արցախը, իրենք կկործանվեն նման ահաբեկչություններով»։

Նրա խոսքով՝ պետք է հետաքննել, պարզել պայթյունի բոլոր մանրամասները, եւ եթե դա ահաբեկչություն էր, ապա կազմակերպիչներն ու հեղինակները պետք է պատժվեն

 

ՄԱԿ-ը կոչ է անում Լեռնային Ղարաբաղի փախստականների կարիքների համար 97 մլն դոլար հատկացնել

ՄԱԿ-ը միջազգային հանրությանը կոչ է արել Հայաստանում փախստականների կարիքների համար 97 մլն դոլար հատկացնել։ Մարդասիրական ծրագիրը հաշվված է մինչև 2024 թվականի մարտի վերջը, հայտնել են ՄԱԿ-ի փախստականների հարցերով գերագույն հանձնակատարի (ՄԱԿ ՓԳՀ) Ժնևի կենտրոնակայանից։

«ՄԱԿ ՓԳՀ-ն ՄԱԿ-ի գործակալությունների և գործընկեր ոչ կառավարական կազմակերպությունների հետ միասին կոչ է անում 97 միլիոն ԱՄՆ դոլար հատկացնել՝ փախստականներին, ինչպես նաև նրանց մեծահոգաբար հյուրընկալողներին, հրատապ մարդասիրական օգնություն և պաշտպանություն տրամադրելու համար»,- ասվում է հայտարարության մեջ։

Օգնության արտակարգ ծրագիրը, որը հաշվված է մինչև 2024 թվականի մարտի վերջը, ներառում է 60 գործընկերների համատեղ գործողություն, այդ թվում՝ 43 ազգային հասարակական կազմակերպություններ։ Նախատեսվում է աջակցություն ցուցաբերել Հայաստանի 136 հազար փախստականների և փախստականներ ընդունող տեղական համայնքների 95 հազար բնակիչների։

Մասիսում բնակարանների թանկացման պատճառով ստիպված են վրաններում ապրել

Շուրջ 15 արցախցի տղամարդիկ ստիպված են գիշերել Մասիս քաղաքի քաղաքապետարանի դիմացի վրաններում՝ բնակարան չգտնելու պատճառով։

Տղամարդկանցից մեկի պատմածով՝ նրանք բոլորն էլ Արցախից տեղահանված են և իրենց ընտանիքների համար բնակարան են փնտրում։ «Բնակարանների չափազանց բարձր գները մեծ խնդիրներ են ստեղծել մեզ համար։ Մեր ընտանիքները ժամանակավորապես պատսպարվեցին հարազատների ու ընկերների մոտ։ Իսկ մենք ստիպված էինք վրաններ խփել ու ապրել այստեղ՝ սպասելով օգնության։ Երբ շատ ցուրտ է, մեքենաների մեջ ենք գիշերում»։

Տղամարդու խոսքով՝ իրենց մոտեցել է քաղաքապետը, զրուցել, խոստացել ամեն ինչ անել, որպեսզի ընտանիքները տեղավորվեն։ «Մենք հասկանում ենք, որ քաղաքապետարանի պաշտոնյաները սահմանափակ հնարավորություններ ունեն: Բայց, անշուշտ, իշխանությունները կարող են մասնավոր անձանց խղճի վրա ազդել և կոչ անել բնակարանների վարձավճարները չբարձրացնել այդքան։ Վարձավճարը հասել է ամսական 1000 դոլարի։ Հայաստանում շատերը չեն կարող պատկերացնել, թե ինչպիսին էր Արցախի շարքային քաղաքացիների համար 9-ամսյա շրջափակման մեջ ապրելը, և ինչ էր ստիպողաբար ավտոբուսներ նստեցնելն ու տանից դուրս բերելը։ Շատերը կարծում են, որ կառավարության ծրագրով նախատեսված գումարները կբավականացնեն վարձավճարները տալու և մարդկանց  ապահովելու ու կերակրելու համար»։