Աղավնո, մնացել էր 2 օր․ տները պատված էին ռուսներին և ադրբեջանցիներին հասցեագրված “բարեմաղթանքներով
- 12:56 28.01.2024
2022 թ․ օգոստոսի 23-ն էր, մնացել էր 2 օր։ Հասանք Աղավնո։
Խաղաղապահները զրահամեքենայով փակել էին գյուղ տանող մուտքը և ներս չէին թողնում նույնիսկ գյուղի բնակիչներին։ Որոշները 15 ժամից ավել գյուղի մուտքի մոտ խաղաղապահներին խնդրում էին իրենց ներս թողնել գյուղ, իրերը հանելու համար։
Մոտ մեկ ժամ մուտքի մոտ սպասում էինք քաղաքապետին, միայն իր հետ կկարողանայինք գյուղ մտնել։ Քաղաքապետի ժամանելու և գյուղ մտնելուն պես ռուսներից գյուղում ոչինի չնկարելու խիստ հրահանգ ստացանք։
Աղավնոն լրիվությամբ դատարկ էր։ Մնացել էին 7 հոգի, ովքեր բեռնատարն էին բարձում և պետք է դուրս գային հենց այդ օրը։
Գյուղի ամեն փողոցում մեկական հրշեջ մեքենա էր կանգնած այրվող տները հանգցնելու համար։ Նկատեցինք նաև ադրբեջանական հրշեջ։
Մեր խնդիրը տների վրա և մեջ թողնված արձանագրությունները նկարելն էր, որոնք գյուղացիները թողել էին գյուղի ապագա բնակիչներին։
Մինչ գյուղում շրջում էինք, ևս մեկ բնակիչ այրեց իր տունը, որը 5 րոպեից հանգցվեց հրշեջների կողմից։
Գյուղի տները պատված էին ռուսներին և ադրբեջանցիներին հասցեյին գրված «բարեմաղթանքներով»։
Աղավնոյից վերցրինք գյուղի ցուցանակներից մեկը, հասցրինք վերջին անգամ դիպչել գետի սառը ջրին, վերջին անգամ սուրճ խմեցինք գյուղապետարանում և տխուր ու դատարկված շարժվեցինք դեպի Ստեփանակերտ։
Հայկ Հարությունյան
