Ցայտնոտ. «թեզերը» դառնում են ավելի տգեղ, և մարդիկ շուտով փսխելու են

Պաշտոնապես շրջանառության մեջ եմ դնում հետևյալ թեզը՝ «ընդդիմությունը կապիտուլյացիայի ստորագրողն է», այս մասին խորհրդարանում հայտարարեց Քաղաքացիական պայմանագրի պատգամավորներից Վահագն Ալեքսանյանը։

Այս հայտարարության հենց ձևը հուշում է, որ Փաշինյանի կուսակցությունն այլևս չի թաքցնում կոդավորված թեզերի ներմուծումը հանրային գիտակցություն, որի շուրջ այնուհետև ձևավորվում են կեղծ հանրային դիսկուրսներ գրպանային լրատվամիջոցների և քաղաքագետների՝ «ռուսամետների» և «արևմտամետների» միջոցով։ Դիսկուրսները գնալով ավելի տգեղ են դառնում, և սոցիալական օրգանիզմի համար գնալով դժվարանում է հավասարակշռություն պահպանելը։

Տոնը տալիս է Փաշինյանը, բայց երբեմն «թեզերի շրջանառության մեջ մտցնելը» վստահում է իր թիմակիցներին, որոնք այնքան ապաշնորհ են, որ անընդատ սայթաքում են։ Վահագն Ալեքսանյանն ասում է, որ «թեզը շրջանառության մեջ է դնում»՝ “խոստովանալով”, որ հենց նոր այն ստացել է SMS-ով։ Անդրանիկ Քոչարյանն էլ «չափն անցավ»՝ առաջարկելով հաշվել 1915 թվականին ցեղասպանության ժամանակ սպանված բոլոր 1,5 միլիոն հայերին։

«Վերբալ օպերացիաների» մանրամասները մշակելու ժամանակ չկա. դեռևս չեփած գաղափարները «ներդրվում են շրջանառության մեջ»՝ «մարդիկ ամեն ինչ կուտեն» սկզբունքով։ Սակայն ցայտնոտը կրիտիկական խնդիրների է հանգեցնում, իսկ խրոնիկական մարսողության խանգարումը հանգեցնում է սրտխառնոցի և փսխման: Եվ շուտով բոլորը կփսխեն։

Բանը հասել է նրան, որ Փաշինյանն անձամբ է բանավոր բռնություն գործադրում՝ մարդկանց կանգնեցնելով անհեթեթ ընտրության առաջ։ Թեկուզ խելամիտ մարդիկ, անջատելով հեռախոսը, մտածում են՝ կներեք, բայց Արագածը սիրելու համար պետք չէ մոռանալ Արարատը, իրական Հայաստանը սիրելու համար պետք չէ մոռանալ ցեղասպանության ու Ղարաբաղի մասին, անգլերեն սովորելու համար պարտադիր չէ մոռանալ հայերենը կամ ռուսերենը։ Ընդհակառակը։

Հիշողությունը ենթադրում է մշտական ​​պլյուս, բեկորները ավելանում են միմյանց և կազմում ժամանակի և տարածության 3D պատկեր: Քարոզչությունն ու բանավոր բռնությունը անբնական են, քանի որ ուղղված են հիշողությունը հեռացնելուն կամ մասնատելուն։ Homo sapiens-ի քաղաքակրթությունը սկսվել է փորձի և հիշողության կուտակումից եւ փոխանցումից, իսկ մարդկանց հոգեկանն ու հիշողությունը բռնաբարելու փորձերը անխուսափելիորեն կհանգեցնեն ճգնաժամի, որը, դատելով ցայտնոտից, արդեն մոտ է։

Նաիրա Հայրումյան