Հայկական քարոզչությունն աջակցում է Ալիևին. ինչու պայմանագրից հանեցին հաղորդակցության մասին կետը
- 10:54 13.08.2024
Հայկական լրատվամիջոցներն ու իշխանամետ քաղաքագետները սկսեցին հերթական տեղեկատվական մանիպուլյացիան՝ փորձելով համոզել հասարակությանը, իբր Նիկոլ Փաշինյանը «համոզել» է արևմտյան միջնորդներին՝ «համոզել» Ալիևին հանել հաղորդակցության հարցը ապագա համաձայնագրի տեքստից։ Նրանք գրում են, թե իբր Փաշինյանը համարել է, որ այս կետը կարող է լինել իր կարիերայի դագաղի վերջին մեխը։
Իր հերթին, լուրջ դեմքերով իշխանամետ քաղաքագետները համոզում են, որ հաղորդակցությունների մասին կետի բացառումը զիջում չէ Հայաստանի համար։
Այս մանիպուլյացիայի մեկնարկային կետը այն կեղծ համոզմունքն է, որ «խաղաղության պայմանագրի» տեքստը, որը երբեք չի կնքվի, պետք է պարունակի հաղորդակցությունների բացման ռուս-ադրբեջանական տարբերակը, այն է՝ «Զանգեզուրի միջանցքը ռուսական ԱԴԾ-ի վերահսկողության տակ»։ Եվ քչերն են հիշում, որ նույն արևմտյան միջնորդները, Իրանը և նույնիսկ հայկական կողմը պնդում էին հաղորդակցությունների բացումը բացառապես այն երկրների ինքնիշխանության և իրավասության պայմաններով, որոնց տարածքով անցնում են այդ հաղորդակցությունները։ Դա հաստատվել է Պրահայում և այլ մայրաքաղաքներում։ Իրանի դեսպանը նույնիսկ հայտարարեց, որ այլեւս նոյեմբերի 9-ին որեւէ հայտարարություն չկա, իսկ եթե կա, ապա որտե՞ղ է Արցախը, որտեղ՝ Բերձորի միջանցքը։ Բայց հայկական կողմը դրան ուշադրություն չդարձրեց։
Այնինչ տեքստում պետք է լիներ Հայաստանի ինքնիշխանության մասին կետ, և Բաքուն և Երևանը «փոխադարձ համաձայնությամբ» բացառեցին այդ կետը։ Արեւմտյան երկրները, այդ թվում՝ Օ՛Բրայենը եւ այլք, ոչ թե Ալիեւին, այլ Փաշինյանին համոզեցին հրաժարվել հայկական սկզբունքներից։ Եվ ամեն ինչ ճիշտ հակառակն էր. իրականում հենց Ալիևի հեղինակությունն է ավտորիտար գործընկերների շրջանում, որ վտանգի տակ կհայտնվեր, եթե նա իր ստորագրությամբ ճանաչեր Հայաստանի ինքնիշխանությունը։ Ալիևի «հեղինակությունը» և քաղաքական կյանքը կախված են Հայաստանին վերջ տալու նրա կարողությունից՝ նախ միջանցքներով այն մասնատելով, իսկ հետո ամբողջությամբ վերացնելով պետականությունը։
Քաղաքագետները և լրատվամիջոցները, որոնք արդարացնում են Հայաստանի՝ սեփական ինքնիշխանությունից հրաժարվելը, աջակցում են Ալիևի «հեղինակությանը» և նպաստում նրա ծրագրերի իրականացմանը։ Տրանսպորտի խնդիրը 4 տարի է օգտագործվում է հայկական ինքնիշխանության զիջումը կոծկելու համար՝ սկզբում Արցախում, հետո Տավուշում, շուտով Տիգրանաշենում և այլուր։ «Մենք չենք պահանջելու Բերձորի միջանցքի ապաշրջափակումը, որպեսզի Զանգեզուրի միջանցքը ուժով չբացեն, մենք պետք է զիջենք Տավուշի հողերը, որպեսզի հայ-վրացական մայրուղին զոռով չվերցնեն»։ Հիմա էլ ասում են, որ եթե մենք պնդեինք հաղորդակցությունների ինքնիշխանության վրա, դրանով ճանապարհ կբացեինք «Զանգեզուրի միջանցքը» բռնի գրավելու համար։
Հայաստանի քաղաքական վերնախավը շարունակում է խաբել սեփական ժողովրդին, և նրանք հաճույքով խաբվում են։
Նաիրա Հայրումյան