Հանցագործները միշտ վերադառնում են հանցագործության վայր

Փորձագիտական ​​հանրությունը փորձում է պարզել, թե ինչու Պուտինը Կուրսկի շրջան ուկրաինական զորքերի ներխուժման ամենաթեժ պահին գնաց Բաքու, ապա Բեսլան ու Չեչնիա։ Կարծիք կա, որ Պուտինն իբր ցանկանում է ցույց տալ իր հասարակությանը, որ ամեն ինչ վերահսկվում է, և ոչ մի առանձնահատուկ բան չի եղել։

Իսկապես, ինչպես ասում են բծախնդիր ռազմական փորձագետները, առանձնահատուկ բան տեղի չի ունեցել. Ուկրաինան գրավեց Կուրսկի շրջանի միայն 1-2%-ը, Կուրսկի տարածքն, ի դեպ, ճիշտ հավասար է Հայաստանի տարածքին։

Բայց բանն այն չէ, թե Ռուսաստանի քանի քառակուսի մետրն էր նրա վերահսկողությունից դուրս հայտնվել։ Այլ այն է, որ Ուկրաինան ցույց է տվել Ռուսաստանի սահմանների բացարձակ թափանցիկությունը՝ ով ուզում է, ներս մտեք։ Փորձագետներն արդեն ասում են, որ նույն կերպ Ճապոնիան հեշտությամբ կարող է վերադարձնել Կուրիլյան կղզիները, Վրաստանը՝ Աբխազիան, էլ չենք խոսում Կալինինգրադի ու Հյուսիսային Կովկասի մասին։

Այդ իսկ պատճառով Պուտինը գնաց Կադիրովի մոտ, որը չպետք է թույլ տա հարավից ռուսական սահմանների ճեղքումն ու երկրորդ ճակատի բացումը։ Այդ իսկ պատճառով Պուտինը, տենդի մեջ, նույնիսկ համբուրեց Ղուրանը։

Վերլուծաբաններն ասում են, որ Պուտինի քաղաքական կարիերան սկսվել է խոշոր ահաբեկչություններով, և այցը Բեսլան, որտեղ մի քանի հարյուր մարդ, այդ թվում՝ 186 երեխա, սպանվել են Պուտինի օրոք, նման է հանցագործության վայր վերադառձի:

Պուտինն այնքան կատաղությամբ ծնկի եկավ մահացած երեխաների հուշարձանի մոտ, որ թվում էր, թե ուզում է քավել բոլոր մեղքերը։

Իսկ Պուտինի Բաքու կատարած այցից հետո տեղեկություններ հայտնվեցին, որ Ռուսաստանը հյուպատոսություն չի բացելու Արցախում, նույնիսկ մի փոքր խայտառակություն եղավ Փոլադի հետ կապված, որը եւ հայտարարել էր հյուպատոսության մոտալուտ բացման մասին։ Չէ, հյուպատոսություն չի լինելու, Արցախում էլ ռուսական զորքեր չկան։ Եվ շուտով այն Հայաստանում էլ չեն լինի՝ Սյունիքից արդեն դուրս են բերվում։

Պուտինն ու մյուսները դեռ երկար պետք է վճարեն Արցախին ու հայերին իրենց արածի համար։