Փաշինյանն ու Քոչարյանը մոռանում են, որ իրենք են իշխանությունը, և հարցերը իրենց է ուղղվում

Լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ անդրադառնալով այժմ անազատության մեջ գտնվող Արցախի նախկին պետնախարար Ռուբեն Վարդանյանի թեմային՝ Նիկոլ Փաշինյանը մի քանի օր առաջ ասաց. «Ինչպե՞ս ստացվեց, որ Ռուբեն Վարդանյանը հրաժարվեց Ռուսաստանի քաղաքացիությունից. Ո՞վ է նրան խորհուրդ տվել կամ հրահանգել գնալ այս քայլին։ Ո՞վ է նրան ուղարկել Հայաստան, Լեռնային Ղարաբաղ, ինչ նպատակով, ինչ երաշխիքներով, ինչ հավաստիացումներով, ինչ խոստումներով։ Իսկ վերջում ո՞վ ասաց. մենք իրականում չգիտենք, թե ով է նա, որովհետև այլ երկրի քաղաքացի է։ Ուզու՞մ ենք այս հարցերի պատասխանները ստանալ, թե՞ ոչ։ Սա իսկապես լուրջ խնդիր է, որի հետ մենք գործ ունենք»։

Այս հարցերը բնական կլինեին սկանդալային լրագրողի կամ ընդդիմադիր գործչի համար, ով չունի «տեղեկատվություն» և չգիտի, թե ինչպես է Ռուբեն Վարդանյանը հայտնվել Արցախում։ Եթե ​​Փաշինյանն իսկապես չգիտի այս հարցերի պատասխանները, ապա սա նրա կառավարության և պետական ​​հետախուզական ծառայությունների կատարյալ ֆիասկո է։ Կամ Փաշինյանը չի վերահսկում իրավիճակը և իր հատուկ ծառայություններին, կամ եղել է «Ռուբեն Վարդանյան» օպերացիայի անմիջական մասնակիցը և դրա կուրատորը։

Փաշինյանը հավանաբար լավ գիտի, թե ով և ինչպես է ուղարկել Ռուբեն Վարդանյանին և մյուսներին Արցախ, աբյց Ռուսաստանի կամ այլ երկրների հասցեին ուղղակի մեղադրանքների բացակայությունը վկայում է «կարևոր» տեղեկությունը թաքցնելու Փաշինյանի մտադրության մասին։

Ես բազմիցս խոսել եմ Ռուբեն Վարդանյանի՝ Արցախում հայտնվելու սպառնալիքի մասին, երեկ ասել է ԱԺ պաշտպանության և անվտանգության հանձնաժողովի նախագահ Անդրանիկ Քոչարյանը։

«Ռուբեն Վարդանյանը մինչև վերջերս ասում էր, որ երբեք չի լքի Արցախը, բայց որոշ հավաստիացումներից հետո որոշեց, որ պետք է հեռանա Լաչինի միջանցքով։ Իմ կարծիքով, այս հավաստիացումները սխալ էին։ Հիմա Ռուբեն Վարդանյանը դատավարության ժամանակ պետք է հերքի մեղադրանքները»,- ասաց Քոչարյանը։

Ի՞նչը պետք է հերքի Ռուբեն Վարդանյանը Բաքվում կայանալիք դատավարության ժամանակ, ուր Փաշինյանն ու Քոչարյանը կարող են գնալ նոյեմբերին (համենայնդեպս չի բացառվումվ COP29-ին ՀՀ մասնակցությունը)։ Նա պե՞տք է պնդի, որ ռուսները երաշխավորել են իր անվտանգությունը, բայց դա չե՞ն արել։ Իսկ արդյո՞ք Բաքուն դժգոհություններ ունի Վարդանյանի՝ Ռուսաստանի հետ հավանական համագործակցության հետ կապված։ Եւ ինչո՞ւ Վարդանյանը Բաքվում պետք է խոսի Ռուսաստանի մասին, այլ ոչ թե Արցախում Հայաստանի իշխանության և նրա վստահված անձանց գործողությունների մասին։

«Նրանք ամենաբարձր մակարդակի պետական ​​գաղտնիքների մասին տեղեկատվության կրողներ են։ Այս բոլոր պաշտպանները բարեհաջող հատել են սահմանը և գտնվում են Հայաստանում։ Պետական ​​անվտանգության կառույցները պարտավոր են իրենց խնդիրը լուծել մինչև վերջ. Մենք պետք է պատասխան ստանայինք այն հարցին, թե ինչպես են նրանք գերեվարվել, որտեղ են եղել, ինչ պայմանավորվածություններ են եղել ռուսական խաղաղապահ ուժերի ղեկավարության հետ, գուցե ավելի բարձր մակարդակով»,- ասում է Քոչարյանը։

Նա, սակայն, չի նշում Հայաստանի իշխանությունների պատասխանատվությունը, որոնք պարտավոր էին առնվազն մեղադրանք ներկայացնել Ռուսաստանին, եթե համարում են, որ Ռուբեն Վարդանյանին նրանք են “ուղարկել”, և հետ վերցնել իրենց ստորագրությունը Եռակողմ հայտարարությունից։ Բայց նրանք դա չեն անում՝ սրբորեն պահպանելով 2020 թվականի սեպտեմբերին սկսված գործընթացները։

Անդրանիկ Քոչարյանը, ինչպես Փաշինյանը, մոռանում է, որ Հայաստանում իշխանությունը իրենք են, և հենց նրանց են ողղվում բոլոր հարցեր, այդ թվում՝ հիմնական հարցը. ինչպե՞ս 2020-ին ռուսական բանակը հայտնվեց Արցախում, ինչո՞ւ Մինսկի խումբը առայսօր տորպեդահարվում է, ինչո՞ւ Փաշինյանի կամակատարները սերտորեն աշխատում էին ռուսական զորքերի հետ մինչև 2023 թվականի օգոստոսը։ Եւ ինչո՞ւ Արայիկ Հարությունյանը հենց այդ պահին հրաժարական տվեց։