Ծիծեռնավանքի խաչքարերը Գորիսի Սուրբ Հռիփսիմե եկեղեցում գտա

Օրեր առաջ զանգ էի ստացել Արմինե Հայրապետյանից, ով հետաքրքրվում էր Ծիծեռնավանքի խաչքարերի ճակատարգով: Նա հայտնեց, որ խաչքարերը Գորիսում պետք է լինեն եւ “գործուղեց” ինձ դրանք գտնելու:

Գորիսի Երկրագիտական թանգարանում ասացին, որ հաստատ իրենց մոտ չէ, եւ հուշեցին, որ Սուրբ Հռիփսիմե եկեղեցում փնտրեմ: Թանգարանի աշխատակիցն ինձ ճիշտ էր ուղղորդում:

Գորիսի գյուղատեղու եկեղեցու բակում մի տղամարդ ինձ ուղեկցեց դեպի խաչքարեր եւ երկու քայլափոխի ընթացքում պատմեց իր Կովսասան ապրած 15 տարիների մասին:

Առերեսվելով խաչքարերին, միանգամից մեզ` արցախցիներիս նմանեցրի. Ինչպես մունք.

Եվ մեր տեղն ենք եւ ոչ:
Եվ հայրենիքում ենք եւ ոչ:
Եվ հյուր ենք եւ տեր:
Ճիշտ այսպես, մեջքի վրա պառկած` մեկ դիրքով, անսասան…
Չգիտենք, մեջքի վրա քնելն է ճիշտ, թե կողքի:
Բայց մեզ տեղահանել պետք չէր, ինչպես հուշարձանները:
Եվ խաչքար եւ գյունաքար ենք:

Վստահ եմ, որ կարդացողի երեւակայությունն ավելի հզոր է` ցանկը երկարաեցնելու համար:

Մարութ Վանյան