Բլինքենի տարօրինակ զանգը․ ինչի՞ դիմաց են հանձնվում Տավուշի հողերը

Տավուշի իրադարձություններին զուգահեռ, որտեղ առանց պետական ​​և միջազգային ընթացակարգերի փոխվում է պետական ​​սահմանագիծը, իսկ Հայաստանում իշխանության ոչ լեգիտիմ քայլերի դեմ բողոքի ալիք է բարձրանում, տարածաշրջանում մի քանի կարևոր գործընթացներ են տեղի ունենում։ Նրանց փոխկապակցությունը ուրվագծվում է ԱՄՆ պետքարտուղարության և Հայաստանի կառավարության՝ ԱՄՆ պետքարտուղար Բլինքենի կողմից Փաշինյանին և Ալիևին ուղղված զանգերի մասին տեղեկատվության մեջ։

Նախ՝ ապրիլի 5-ին Բլինքեն-Փաշինյան-ֆոն դեր Լեյեն հանդիպման վերաբերյալ Հայաստանի կառավարության հայտարարության մեջ ասվում է, որ «հանդիպումը գաղտնի օրակարգ չի ունեցել»։ Ինչո՞ւ է Փաշինյանը Բլինքենին ասում, որ «գաղտնի օրակարգ չկա», չէ՞ որ Բլինքենն այնտեղ է եղել։ Ենթադրվում է, որ ապրիլի 5-ից հետո տեղի է ունենում մի բան, որը պաշտոնական օրակարգում չի եղել։ Օրինակ՝ Հայաստանի միակողմանի զիջումները, որոնք բարդացնում են Վաշինգտոնի կյանքը։ Ի վերջո, ԱՄՆ-ն չի կարող Ալիևի դեմ օգտագործել փաստարկներ, որոնք Ալիևը հեշտությամբ լուծում է Փաշինյանի հետ «երկկողմանի ձևաչափով» կամ Ռուսաստանի միջնորդությամբ։

Երկրորդ՝ Ալիևի հետ Բլինքենի զրույցի վերաբերյալ Պետդեպարտամենտի հաղորդման մեջ նշվում է, որ Բլինքենը «ողջունել է Ադրբեջանի իշխանությունների կողմից Գուբաթ Իբադօղլուին տնային կալանքից ազատելը և կոչ է արել նրան լիովին և շուտափույթ ազատ արձակել։ Բլինքենը կրկին կոչ է արել Բաքվին պահպանել իր միջազգային և մարդու իրավունքների պարտավորությունները և ազատ արձակել Ադրբեջանում անարդարացիորեն ձերբակալվածներին»։ Նա նաև հիշեցրել է «Բաքվում COP 29-ի հաջողության ապահովման մասին»։

Այս բոլոր թեզերն ուղղակիորեն արտացոլված են տեղեկատվական հայելու մեջ. Ռուբեն Վարդանյանի Բաքվի բանտում հացադուլից և նրա ազատ արձակման պահանջով ԱՄՆ-ում տեղեկատվական արշավից հետո Վաշինգտոնը կարող էր պահանջ ներկայացնել Բաքվին։ Այս պահանջին Ալիևը, հավանաբար, պատասխանել է Տավուշում «սահմանազատման» պայմանով։ Իսկ դրանից հետո Բաքվի և արդեն հայկական լրատվամիջոցներում տեղեկություններ հայտնվեցին ընդդիմադիր ադրբեջանցու եւ Ռուբեն Վարդանյանի մոտալուտ ազատ արձակման մասին։

Բացի այդ, Բաքվի քաղաքագետները նշում են, որ Ալիևը կարող է Նիկոլ Փաշինյանին հրավիրել Բաքվում կայանալիք COP 29 կլիմայական գագաթնաժողովին։ Բլինքենի աջակցությունը նշանակում է, որ Վաշինգտոնը շահագրգռված է, որ Փաշինյանի «պատմական» այցը Բաքու տեղի ունենա Միացյալ Նահանգների, այլ ոչ այլ երկրների հովանու ներքո։ Իսկ «Նոբելյան մրցանակը» ստանա ոչ թե Ռուբեն Վարդանյանը, ինչպես առաջարկվում է, այլ Փաշինյանն ու Ալիևը։

Այսպիսով, ի հայտ է գալիս գաղտնագողության պատկեր. Տավուշում հայկական հողերը հանձնելով՝ Բլինքենը «հասնում» է Իբադօղլուի և Վարդանյանի ազատ արձակելուն՝  մտածելով, որ Ալիևի և Փաշինյանի բանակցությունները կարճ շղթայի վրա է պահում։ Լավրովը բարձր ծիծաղում է դալանում։