Չլսված առատաձեռնություն. ինչպես է Մոսկվան հողեր նվիրաբերում Բաքվին
- 11:54 20.06.2024
2011-2013 թվականներին Կրեմլը մի քանի փուլով Ադրբեջանին զիջեց Դաղստանի զգալի տարածքներ։ Ադրբեջանին տարածքային զիջումները Ռուսաստանի նորագույն պատմության մեջ առաջին նման գործողությունը չէ:
2008 թվականին Խաբարովսկի մերձակայքում գտնվող ռուսական հողատարածքի 337 քառակուսի կիլոմետրը փոխանցել է Չինաստանին։ Ֆորմալ առումով ռուս-չինական սահմանի սահմանազատումն ավարտվել է. Երկնային կայսրությունը ստացել է Տարաբարով կղզին (Յինլոնգ-դաո) և Բոլշոյ Ուսուրիյսկի կղզու մի մասը (Հեյշիազի-դաո): Նախկինում Ռուսաստանն արդեն կորցրել էր Դամանսկի կղզին (Ժենբաո), որի համար 1969 թվականին իրենց կյանքը տվեցին խորհրդային 58 սահմանապահներ։ Ի դեպ, Դամանի հակամարտությունում չինական կողմի կորուստները մոտենում են 3 հազար մարդու՝ պատկերացրեք, թե խորհրդային սահմանապահները որքան կատաղի կերպով էին պաշտպանում իրենց հայրենի հողի յուրաքանչյուր թիզը։ Բայց սա ՌԴ նկատմամբ Չինաստանի տարածքային պահանջների ավարտը չէ, և սա բոլորին հայտնի է։
2010 թվականին Պետդումայի պատգամավորները, չնայած գիտնականների բողոքներին, Նորվեգիային են նվիրաբերել Բարենցի ծովի մի մասը՝ մոտ 80 հազար քառակուսի կիլոմետր։ Արդյունքում երկիրը կորցրել է այս տարածքում ջրային տարածքի 12%-ը։ Այս հատվածում ածխաջրածինների արտադրության գնահատված ծավալը հասնում է 565 միլիոն խորանարդ մետրի. դատելով նավթի և գազի այսօրվա գներից՝ ջրի տակ թաքնված է մոտավորապես 30 միլիարդ եվրո արժեք:
Եթե չլիներ 2008 թվականին Հարավային Օսիայի ռազմական հակամարտությունը, Ռուսաստանը կարող էր Վրաստանին տալ Չեչնիայի և Դաղստանի մի մասը։ Այսօր հազիվ թե որեւէ մեկը իմանա, թե ինչի շուրջ էին պայմանավորվել կողմերը՝ Միխաիլ Սաակաշվիլիի սանձազերծած զինված դիմակայությունը վերջ դրեց բանակցային գործընթացին։ Ենթադրաբար խոսքը եղել է Դաղստանի Ցունտինսկի բարձր լեռնային շրջանի և Արգունի կիրճի մի մասի մասին։
Սակայն Ադրբեջանին տարածքային զիջումները՝ ոչ միայն հողեր, այլ նաև 600 հոգի ունեցող երկու ամբողջ գյուղ լեզգինցիներ, թույլ են տալիս նոր հայացք նետել Կրեմլի՝ Բաքվի բռնապետական ռեժիմին հաճոյանալու խնդրին։
Այս քաղաքականությունը ներառում է նաև հայկական Լեռնային Ղարաբաղի և նրա ողջ ժողովրդի հանձնումը նացիստական Բաքվի ռեժիմին։
Ինչպես նաև Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև «սահմանների սահմանազատման և սահմանագծման» գործընթացը՝ ըստ Աբշերոնի սցենարի, Լեռնային Ղարաբաղում էթնիկ զտումներից հետո։
Ի դեպ, Հարավային Դաղստանի հողերի փոխանցումից հետո Ալիևի ռեժիմի «երախտագիտությունը» չուշացավ։ Այն բանից հետո, երբ ՌԴ Պետդումայի պատգամավորների կողմից հաստատվեց սահմանի սահմանազատման համաձայնագիրը, Ադրբեջանը Գաբալայի ՌՏԿ-ի վարձավճարը 7-ից բարձրացրեց 300 միլիոնի և դրանով ստիպեց Մոսկվային հրաժարվել վարձակալությունից։