Հաշվի առնելով, որ AN-12-ը AN-10-ի ռազմական տարբերակն է, կարգելի է ենթադրել թե ինչ ‘կարգո’ է տեղափոխվել Ադրբեջան:
2022թ. մարտին Ադրբեջանը բուլղարական արտադրության 60մմ ականանետեր է կիրառել Փառոխում:
Փկարար ծառայությունը տեղեկացնում է, որ ՀՀ տարածքում կան փակ ավտոճանապարհներ։
Փակ է Արագածոտնի մարզում «Ամբերդ» բարձր լեռնային օդերևութաբանական կայանից Քարի լիճ տանող ավտոճանապարհը: Սպիտակի ոլորանները փակ են կցորդիչով բեռնատարների համար։
Սյունիքի մարզի բարձրադիր գոտիների, Շիրակի, Գեղարքունիքի մարզերի, Թալինի, Արագածի, Ապարանի, Գառնիի տարածաշրջանների ավտոճանապարհներին, Լանջառ-Տիգրանաշեն և Տիգրանաշենի ոլորաններից մինչև Երասխ ճանապարհահատվածին տեղ-տեղ առկա է մերկասառույց։ Վարորդներին խորհուրդ է տրվում երթևեկել բացառապես ձմեռային անվադողերով։
Վրաստանի ՆԳՆ ԱԻ դեպարտամենտից և ՌԴ ԱԻՆ Հյուսիսային Օսիայի ճգնաժամային կառավարման կենտրոնից ստացված տեղեկատվության համաձայն՝ Ստեփանծմինդա-Լարս ավտոճանապարհը բաց է բոլոր տեսակի տրանսպորտային միջոցների համար։Եղանակային պայմաններից ելնելով Բավրայի անցակետը (Վրաստանի կողմից) փակ է կցորդիչով բեռնատարների համար։
Սիրիայի հյուսիսում՝ Քոբանի քաղաքի մերձակայքում, ԱՄՆ զինվորականներն իրենց վերահսկողության տակ են վերադարձրել ռազմաբազան, որը մեծ շուքով գրավել էին ռուսական զորքերը 2019 թվականին։ Այդ ժամանակ ռուսական քարոզչությունը ակտիվորեն շրջանառում էր իր զորախմբի «հաղթարշավի» մասին հաղորդումները՝ իրադարձություններն ուղեկցելով ռուսական բեմադրված վայրէջքով և արդեն դատարկ բազայում «տարածքը մաքրելու» մասին հայտարարություններով։ Փաստորեն, բազան նախապես լքվել էր ամերիկացիների կողմից, և զավթիչներին դիմադրություն չկար։ Սակայն դա չխանգարեց ռուս զինվորականներին նկարահանել բազմաթիվ բեմադրված տեսանյութեր՝ ռազմավարական հաջողության տեսք ստեղծելու համար։
Այսօր՝ 5 տարի անց, ամերիկացիները կրկին Քոբանիիյում են, և ռուսական զորքերը շտապ հեռացել են տեղանքից։
Հիշեցնենք, որ 1999-ի հունիսին Ռուսաստանը, որին ՄԱԿ-ը և ՆԱՏՕ-ն «չհրավիրեցին» Կոսովոյում «խաղաղապահ» առաքելությանը, որոշեց «բեկում» մտցնել և «համարձակ» վայրէջք կատարեց Պրիշտինայի օդանավակայանում: Բայց ՆԱՏՕ-ի զորքերը փակեցին մատակարարման բոլոր ուղիները, և 3 օր անց ռուսական զորքերին ստիպված էին կերակրել բրիտանացի զինվորականները։ Հետո օդանավակայանից տեղափոխվեցին ռուսական զորքեր, սակայն նրանց այդպես էլ գոտի ու խաղաղապահ մանդատ չտվեցին։
Նույն պատմությունը եղել է Արցախում 2020-2023 թվականներին, երբ ռուսները զորք են մտցրել, իբր ի հեճուկս Թուրքիայի՝ ի ուրախություն որոշ հայերի։ Մինչ օրս Երասխի մոտ տեղադրված է Նախիջևանից խփված ռուսական ուղղաթիռի օդաչուների հուշարձանը։ Արցախի ամբողջական օկուպացիայից և ողջ բնակչության տեղահանությունից հետո ռուսները պոչերը հավաքեցին ու մի երկու ամիս հետո փախան։
Նկարիչ, քանդակագործ Լեո Քալաշյան։ Երևանի Պ. Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի պետական քոլեջի 5-րդ կուրսի ուսանող: 44-օրյա պատերազմի մարտական գործողությունների մասնակից։
Դեկտեմբերի 11-ին քոլեջի պատկերասրահում տեղի ունեցավ նրա առաջին ցուցահանդեսը՝ Արցախում զինվորական ծառայության ընթացքում և 44-օրյա պատերազմի ժամանակ հանգստի հազվագյուտ պահերին արված աշխատանքները։
«Ամեն ինչ սկսվեց այն ժամանակ, երբ ծառայության ընթացքում գտա դեն նետված, վնասված ու ժամանակի փոշու մեջ մոռացված գրքերի թափոններ։ Ազատ ժամանակ կարդում էի (եթե հնարավոր էր կարդալ մաշված թերթերը), մտքով ճամփորդում ժամանակի մեջ, բացահայտում, ինչ-որ դեպքերում կռիվ տալիս կամ համաձայնում, ապրումակցում։ Տարբեր իրավիճակներ էին, տարբեր հոգեվիճակներ։ Այդ ընթացքում զանազան նյութեր՝ թղթեր, խաղալիքներ, կենցաղային այլ իրեր ինքնաբերաբար դարձան միջոց ամենատարբեր թեմաների շուրջ իմ սեփական պատկերացումներն ու հույզերը հավաքելու, մեկտեղելու համար։ Հետզհետե նյութը դարձավ դոմինանտ, քանզի յուրաքանչյուրն ուներ իր պատմությունը, հիշողությունը, և նյութն էր հուշում ձևն ու բովանդակությունը։ Սեփական մտքերիս ու նյութի երկխոսության արդյունքում սկիզբ առան գրաֆիկաների, ապա կոլաժների շարքերը։ Այդպիսով, ցուցադրության յուրաքանչյուր պատկեր՝ շրջապատող իրականությունը նորովի վերաձևելու, կուտակված բազմաթիվ հարցերին պատասխանելու, բացատրություններ փնտրելու փորձ է՝ վերաիմաստավորման հնարավորություն։
Դա դժվարին պահին կորսված աշխարհը, ձևը, եղանակը, կյանքը, գեղեցիկը վերագտնելու ճանապարհն էր/է։
Գեղեցիկը ստեղծվեց մոռացվածից, մոռացվածն էլ օգնեց գտնել կորցրածը։ ԼԵՈ».
«Ծառից թուղթ» համակարգող ու քոլեջի ցուցահանդեսների պատասխանատու Ելենա Մովսեսյանը նշել է, որ ցուցահանդեսը ստացվել է թիմային աշխատանքի շնորհիվ: Դա հեղինակ՝ Լեո Քալաշյանն է, համադրողներ՝ Հասմիկ Կարապետյանը և Մերի Սահակյանը, գրաֆիկական դիզայներ՝ Նարեկ Ասլիկյան:
Մովսիսյանը նշեց, որ «քոլեջում մենք պարբերաբար կազմակերպում ենք մեր ուսանողների անհատական կամ համատեղ ցուցահանդեսներ, և սա լավ սկիզբ է ապագայում նրանց ստեղծագործական նվաճումների համար»։
Ալվարդ Գրիգորյան
Լուսանկարներ և տեսանյութ՝ Վիկտորիա Գրիգորյանի
Վերջին օրերին Ադրբեջանի և Թուրքիայի բարձրաստիճան զինվորականներն ու դիվանագետները ակտիվ հանդիպումներ են ունենում՝ քննարկելով ոչ միայն ռազմական համագործակցության խորացումը, այլև «Հարավային Կովկասի խնդիրները»։ Հայաստանում արդեն «պատրաստվում են»։ Եվ եթե որոշ փորձագետներ խոսում են հավանական ռազմական բախումների և Հայաստանի հարավի գրավման մասին, մյուսները քննարկում են հիբրիդային պատերազմի «խաղաղ» ասպեկտները։
Հայաստանի դեմ գլխավոր զենքը կարող է լինել ոչ թե զենքն ու ինքնաթիռը, այլ ժողովրդագրությունը։ Բաքուն բացահայտ խոսում է «ադրբեջանցիների վերադարձի», այսինքն՝ ժողովրդագրական էքսպանսիայի մասին։ Նրանք 300 հազարի մասին են խոսում, և կասկած չկա, որ սա այն «փախստականների» թիվն է, որոնք կարող են ներխուժել Հայաստան՝ օրինական կամ անօրինական: Սրանք, հավանաբար, չեն լինի Հայաստանը 35 տարի առաջ լքած 150 հազար ադրբեջանցիները։ Թուրքիայի վրանային քաղաքներում միլիոնավոր փախստականներ են ապրում, ովքեր ուրախությամբ կհաստատվեն Հայաստանում։ Բացի այդ, Թուրքիան բարի չի լինի քրդերի հանդեպ, որոնք չեն հրաժարվել պետություն ստեղծելու մտքից, և կփորձի նրանց բնակեցնել օրինակ Հայաստանում։
Հայաստան ներխուժման առաջին գործողությունն արդեն ձեռնարկվել է՝ ԱԱԾ-ն օրերս հայտնել է Թուրքիայից սահմանն ապօրինի հատելու փորձի մասին։ Ասում են՝ ռուս սահմանապահների տեղակայման վայրում «երկու քուրդ» ճեխքել են փշալարերը ու հատել սահմանը։ Նրանք այդպես էլ չեն հայտնաբերվել:
Միաժամանակ վիճակագրություն է ի հայտ գալիս, որ Հայաստանի սահմանամերձ շրջաններում Արցախի հանձնումից հետո բնակչության կտրուկ անկում է գրանցվել։ Մասնավորապես, մեկ տարվա ընթացքում Սյունիքից հեռացել է բնակչության 15%-ը։
Քննարկվում է նաեւ հիբրիդային պատերազմի տնտեսական բաղադրիչը։
Այսօր ՀՅԴ-ի նախաձեռնությամբ Երևանում տեղի ունեցավ «Հայաստան-Թուրքիա հարաբերություններ. վտանգ, թե՞ հնարավորություն» համաժողովը։ «Թուրքիան կարող է ընդամենը 2,5 միլիարդ դոլար ներդնի Հայաստանի տնտեսությունում՝ նրա նկատմամբ լիարժեք վերահսկողություն հաստատելու համար»,- ասաց Ֆրանսիայի հայկական կազմակերպությունների համակարգող խորհրդի (CCAF) համանախագահ Մուրադ Փափազյանը։ Նա նշել է, որ առևտրային կապերի վերականգնմամբ Թուրքիան կարող է սկսել ագրեսիվ տնտեսական էքսպանսիա։ Դա կարող է զանգվածային արտագաղթի պատճառ դառնալ. ակնկալվում է, որ մինչև 500 հազար մարդ կհեռանա երկրից, ասել է նա։
Երրորդ ուղղությունը կոմունիկացիոն էքսպանսիան է, որը կապահովի Ռուսաստանը։
Համընդհանուր փոխըմբռնում է ձեռք բերվել այն մասին, թե ինչպես կարող է վերականգնվել երկաթուղային հաղորդակցությունը Ադրբեջանի և Նախիջևանի միջև, ասել է ՌԴ փոխարտգործնախարար Միխայիլ Գալուզինը։
«Եռակողմ աշխատանքային խմբի շրջանակներում, որը գլխավորում են փոխվարչապետները, ընդհանուր փոխըմբռնում է ձեռք բերվել այն մասին, թե ինչպես կարելի է վերականգնել երկաթուղային հաղորդակցությունը», – ասել է Գալուզինը «Россия 24»-ին տված հարցազրույցում։ Նա հավելեց, որ ճանապարհը պետք է անցնի Սյունիքով։
Հաշվի առնելով, որ հայկական և թուրքական կողմերը սկսել են ավելի հաճախ հանդիպել սահմանի բացման հետ կապված, պետք է ենթադրել, որ ճանապարհները շուտով կբացվեն, և սա կլինի Հայաստանի դեմ հիբրիդային պատերազմի վերջին «գրոհը»։
Ռուսաստանը, Սիրիայում Բաշար ալ-Ասադի վարչակարգի տապալման ֆոնին, ըստ ամենայնի, սկսել է դուրս բերել իր զորքերը այս երկրից։ Ռուսական բեռնատար ինքնաթիռներից մեկը Լաթաքիայի Խմեյմիմ ավիաբազայից թռել է Լիբիա, շաբաթ օրը՝ դեկտեմբերի 14-ին, հայտնել է Reuters-ը՝ վկայակոչելով «սիրիական անվտանգության ներկայացուցչին»։ Նրա խոսքով՝ մոտ ժամանակներս ռուսական ևս մի քանի ինքնաթիռ կլքի Խմեյմիմ ավիաբազան։
Սիրիայում թուրքամետ ուժերի կողմից իշխանության «գրավումից» հետո Մոսկվան կարող է հանգիստ դուրս բերել իր զորքերը։ Իրանական «շիական գոտին» ոչնչացված է, Էրդողանն արդեն բացահայտ հավակնում է Սիրիայի հյուսիսային նահանգներին, ուստի Մոսկվան կատարեց իր առաքելությունը՝ օգնեց Թուրքիային դուրս մղել իրանամետ ուժերին և վերահսկել տարածքը։
Թուրքիան պարտքի տակ չի մնում։ Քանի որ ռուսական Գազպրոմբանկի դեմ ԱՄՆ պատժամիջոցները «ազդում են Թուրքիայի վրա», Անկարան Վաշինգտոնին խնդրում է դրանք չեղարկել թուրքական կողմի համար: Այս մասին շաբաթ օրը՝ դեկտեմբերի 14-ին, գրել է թուրքական Hürriyet թերթը՝ նշելով, որ այս հարցը բարձրացվել է դեկտեմբերի 13-ին Անկարայում ԱՄՆ պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենի գլխավորած ամերիկյան պատվիրակության հետ բանակցություններում։
Ռուսաստանը, որը 2020 թվականին «հինգ տարով» զորք մտցրեց Արցախ, համոզվելով, որ Արցախում Թուրքիայի կողմից վերահսկվող Բաքվի ուժերը լիարժեք վերահսկողություն են հաստատել, «վաղաժամ» դուրս բերեց իր զորքերը՝ ապացուցելով, որ իր նպատակը ոչ թե արցախահայությանը պաշտպանելն էր, այլ Արցախի «խաղաղ» փոխանցումը թուրքական վերահսկողության տակ ապահովելը։ 2024 թվականի գարնանը պարզ դարձավ, որ Հայաստանի իշխանությունները չեն փորձելու վերադառնալ Արցախ, եւ ռուսները դուրս բերեցին իրենց զորքերը։ Նրանք նույնիսկ տարան 2023 թվականի սեպտեմբերի 20-ին զոհված 6 ռուս «խաղաղապահների» պատվին տեղադրված հուշարձանը։ Այժմ նրանք դուրս են բերում զորքերը Սիրիայից՝ նպատակը կատարված է։
Ադրբեջանին սահմանակից մարզերում՝ Սյունիքում, Գեղարքունիքում, Տավուշում բնակչության թիվը շեշտակի նվազել է։ Այդ մասին թվերով պատմում է Վիճակագրական կոմիտեն՝ ներկայացնելով այս տարվա առաջին 9 ամիսների մշտական բնակչության վիճակագրությունը, հայտնում է Ազատությունը։
Համեմատելով նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի հետ՝ տեսանելի է դառնում, որ ամենավատ վիճակում Սյունիքն է։ Եթե 2023-ին սահմանամերձ մարզում ապրում էր 137 հազար 900 մարդ, 2024-ի նույն ժամանակահատվածում այդ թիվը հասել է 116 հազար 700-ի, այսինքն՝ 21 հազար 200 մարդ՝ ապրողների ավելի քան 15 տոկոսը, մեկ տարվա ընթացքում Սյունիքից դուրս է եկել։
Ժողովրդագրագետ, պատմաբան Միքայել Մալխասյանի պնդմամբ՝ թվաբանական այս պատկերը Արցախի կորստից հետո սահմանամերձ մարզերում ապրող մարդկանց անհանգստության մասին է խոսում. – «Սա միայն սոցիալ-տնտեսական զարգացման տրամաբանությամբ հնարավոր չէ բացատրել, որովհետև այնպիսի փոփոխություններ են եղել, որ մարդկանց միջավայրը կտրուկ փոխվել է։ <>
Այսինքն՝ մենք կարող ենք վերցնել Իշխանասարի օրինակը, Գորիս-Կապան ավտոմայրուղու օրինակը, կարող ենք նայել՝ ավելի հյուսիսում ինչ եղավ՝ Վայոց Ձորի ու Գեղարքունիքի մարզերի հատվածում»։
«Մարդիկ փաստացի տեսել են իրավիճակի փոփոխություն և անվտանգության ռիսկերի չեզոքացման գրեթե անպաշտպան վիճակ», – հավելեց պատմաբանը։
Ամբողջոիթկամբ Ազատություն-ում
Հորդանանը շաբաթ օրը կընդունի ԱՄՆ, ԵՄ, Թուրքիայի եւ արաբական երկրների դիվանագետներին՝ բարձր մակարդակով բանակցելու համար Սիրիայի վերաբերյալ, տեղեկացրել է AFP-ն։
Էրդողանը հայտնել է, որ մտադիր է «վերանայել Առաջին համաշխարհային պատերազմի արդյունքները եւ սիրիական տարածքները (նախկինում՝ օսմանայան նահանգ) միացնել Թուրքիայի կազմին», տեղեկացրել է «Թուրքիայի գլխավոր նորություններ» թելեգրամ-ալիքը։
«Հետաքրքիր է, թե ինչ տեղի կունենար, եթե այն ժամանակ, երբ Առաջին համաշխարհային պատերազմը վերափոխում էր սահմանները մեր տարածաշրջանում, պայմաններն այլ լինեին։
Քաղաքները, որոնք մենք անվանում ենք Հալեպ, Իդլիբ, Դամասկոս եւ Ռաքքա, կդառնան մեր նահանգները, ինչպես Անթեփը, Հաթայը եւ Ուրֆան»,- մեջբերել է ռեսուրսն Էրդողանին։
«Արցախի ձայներ» անսամբլի ստեղծման պատմությունն անքակտելիորեն կապված է խմբի հիմնադիր և ղեկավար Լիրա Քոչարյանի անվան հետ։ Համույթը ստեղծվել է 2003 թվականին։
«Լիրա Կուբատովնան գիտի, թե ինչպես գտնել տաղանդներ: Լինելով Ստեփանակերտի Սայաթ-Նովայի անվան երաժշտական քոլեջի տնօրեն, 2000-ականների սկզբին՝ Արցախի համար դժվարին ժամանակաշրջանում, նա կարողացավ իր շուրջը հավաքել երիտասարդ երաժիշտներին և ստեղծել «Արցախի ձայներ» համույթը, Step1.am-ի հետ զրույցում ասաց խմբի պրոդյուսեր Արամ Մուսայելյանը։ — Սկզբում բավականին դժվար էր, հազիվ էինք միջոցներ հայթայթում Հայաստանում երաժշտական մրցույթներին մասնակցելու համար, էլ չեմ ասում միջազգային: 2005թ.-ին մեզ միացավ Արթուր Գրիգորյանը, իսկ հետո համատեղ ջանքերով հասանք մեծ հաջողությունների։ “Մեր գյուղը” նախագծի շրջանակներում կատարեցինք գործեր, որոնք հիմնված էին իրական դեպքերի վրա և մարմնավորում էին արցախյան իրականության բոլոր հատկանիշները։
Մենք հնարավորություն ունենք համաշխարհային հանրությանը ներկայացնելու մեր մշակույթը։ Արցախի դրոշի ներքո հանդես ենք եկել աշխարհի շատ երկրներում, նույնիսկ մահմեդական։ Հանդիսատեսը մեզ սիրեց, քանի որ մեր երգացանկը յուրահատուկ էր և պարունակում էր արցախյան ֆոլկլորի տարրեր։
Մեր խմբի նախկին մենակատարներնը դարձան հայկական էստրադայի բոլորի կողմից սիրելի աստղեր՝ Ռազմիկ Ամյանը, Վարդան Բադալյանը, Թամարա Պետրոսյանը և այլք։ Մեր խմբի մենակատարները մեկ անգամ չէ, որ դարձել են ռուսական և միջազգային երաժշտական մրցույթների հաղթողներ՝ Եվրատեսիլ, “Голос. дети” և այլն:
Այսպիսով, տարբեր նախագծերի շրջանակներում մենք հաջողությամբ շարունակեցինք զարգացնել մեր գործունեությունը մինչև 2020թ.։ 44-րդ պատերազմից հետո երկար ժամանակ չէինք կարողանում հաշտվել իրականության հետ ու ստիպել մեզ շարունակել աշխատանքը։ Մեր երգացանկը սկսեց հիմնականում բաղկացած լինել տխուր, հայրենասիրական երգերից։ Մեզ համար դժվար էր ուրախ ստեղծագործություններ կատարելը, քանի որ բոլորի հոգում ցավ էր ապրում։
Արցախում մենք ստեղծագործական զարգացման առումով խնդիրներ չենք ունեցել, քանի որ մեզ սիրում ու աջակցում էին։ Տեղահանությունից հետո հայտնվելով Հայաստանում՝ բախվեցինք մի շարք խնդիրների։ Ժամանակակից Հայաստանի պայմաններում շոու-բիզնես մտնելը հեշտ չէ, և հատկապես դժվար է մեզ համար, քանի որ մեր խմբի անունը հիմա հնչում է «ոչ ակտուալ»։ Մեզ նույնիսկ առաջարկեցին փոխել խմբի անվանումն ու աջակցություն ստանալ։ Մենք, իհարկե, հրաժարվեցինք)))
Այժմ մենք գոյություն ունենք մեր լավ ընկերների շնորհիվ, որոնց անուններն են՝ Անիտա Հախվերդյան, Վահրամ Պետրոսյան, Մարտին Միրզոյան, Նիկ Եգիբյան, Արման Սահակյան, Րաֆֆի Ալթունյան, Արմեն Սարգսյան, Արթուր Մանուկյան, Արտեմ Ուոլթեր, Ռազմիկ Ամյան, Արամե, Ալեքսան Ասրյան, Մարգարիտա Շարիմանյան, Ավետ Բարսեղյան, Արա Թորոսյան, Արաբո Իսպիրյան, Տիգրան Ավետիսյան, Մանե Գրիգորյան, Սիրուշո, Հրաչ Քեշիշյան, Կարեն Ստեփանյան, Ֆաինա Հարությունյան, Արամ Նիկոլյան, Արայիկ Գաբաջյան, ԿարենՍևակ Պրոդակշն, Positive Prodaction, Happy event Prodaction, Կարապետյան եւ Դադասյան ընտանիքներ։
Մենք անչափ շնորհակալ ենք նրանցից յուրաքանչյուրին աջակցության համար։ Նրանց շնորհիվ 4 տարվա ընդմիջումից հետո մեզ բախտ վիճակվեց նկարահանել «Երազանք» տեսահոլովակը։ Անունը պատահական չի ընտրվել՝ հաշվի առնելով այսօր տեղի ունեցող դաժան իրականությունը։
Մենք զրկվեցինք մեր հայրենիքում ապրելու իրավունքից, իսկ Արցախում կյանքը դարձել է երազանք։ Մենք ստիպված ենք վաստակել տարբեր տոնական միջոցառումների ժամանակ ելույթ ունենալով։ Միևնույն ժամանակ, չկորցնելով ավելի լավ ապագայի հույսը, շարունակում ենք ստեղծագործել և պատրաստել տաղանդների նոր սերունդ:
«Արցախի ձայներ» համույթը մի դպրոց է, որի միջոցով շատերն աստղեր են դարձել։ Եվ ես կցանկանայի, որ «աստղային տենդը» չխանգարի նրանց հիշել իրենց ծագումը»։
Արսեն Աղաջանյան
Իշխող «Վրացական երազանք» կուսակցության թեկնածու Միխեիլ Կավելաշվիլին ստացել է Վրաստանի նախագահ ընտրվելու համար 300-ից անհրաժեշտ 200 ձայնը։
Ընդհանուր առմամբ, ըստ ԿԸՀ ներկայացուցիչների, ստացվել է 225 քվեաթերթիկ, որոնցից մեկն անվավեր է։ Սա Վրաստանի պատմության մեջ առաջին ընտրություններն են, երբ նախագահն ընտրվում է ոչ թե ուղղակի քվեարկությամբ, այլ 300 հոգանոց ընտրական կոլեգիայի կողմից։
Կավելաշվիլին նախկին պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ է։ Նա ֆուտբոլային կարիերան ավարտել է 2006 թվականին, չունի բարձրագույն կրթություն։
Վրաստանի ներկայիս նախագահ, պրոֆեսիոնալ դիվանագետ Սալոմե Զուրաբիշվիլին շնորհակալություն է հայտնել բողոքի երթ կազմակերպած մայրերին, ովքեր դեմ են Եվրամիությանն անդամակցելու բանակցություններից հրաժարվելու «Վրացական երազանքի» որոշմանը և չեն ճանաչում անցկացված նախագահական ընտրությունների օրինականությունը։
«Ոչինչ չի եղել։ Ոչ ոք ոչ մեկին չի ընտրել։ Շնորհակալություն, եկեք շնորհակալություն հայտնենք երկրի ապագայի համար պայքարելու համար»,- ասել է Զուրաբիշվիլին։
Միջազգային առևտրի պալատի (ICC) նախագահ Ֆադի Ասլին գրում է. «Այսօր Վրաստանում կա երկու նախագահ՝ օրինական ընտրված նախագահ Սալոմե Զուրաբիշվիլին և ապօրինի նշանակված, ռուսական արտադրության մեդուզայի IQ-ով կլոն Միխեիլ Կավելաշվիլին»։
Թբիլիսիում առավոտից բողոքի ցույցերը շարունակվում են։ Մինչ քվեարկությունը խորհրդարանի մոտ հավաքվածները ֆուտբոլ էին խաղում՝ նախագահի թեկնածուին հրավիրելով իրենց հետ խաղալու, քանի որ դա է նրա մասնագիտությունը։
Այսօր բոլոր արցախցիներն ասում են, որ իրենց երազանքը՝ տուն վերադառնալն է, քաղաքական գոծիչներն ասում են, որ պետք է պայքարել վերադարձի, սեփականության իրավունքի համար: Կգա՞ հակառակ ուղղությամբ ճանապարհ բացելու փորձ անելու օր:
Սիրիայի տարածքի մի մասը Ասադի վարչակարգի տապալումից հետո խնդրվել է դառնալ Իսրայելի մաս: Խոսքը Սիրիայի հարավում գտնվող վեց գյուղերի մասին է, որտեղ ապրում են դրուզները՝ արաբական էթնիկ խումբ, որը դավանում է շիա իսլամի սեփական տարբերակը: Այս մասին գրում է Jewish Press-ը։
Դրուզները վախենում են սիրիական նոր իշխանությունների կողմից հետապնդումներից, քանի որ նրանց թվում կան արմատական իսլամիստական խմբավորումներ:
Համացանցում հրապարակվել է Սիրիայի հարավի դրուզների բնակավայրերից մեկում տեղի ունեցած հանրային հանդիպման տեսագրությունը, որտեղ ներխուժել են իսրայելական զորքերը։ Բանախոսն ասաց, որ այստեղ ապրող դրուզները ցանկանում են լինել Իսրայելի տիրապետության տակ և խնդրում են Իսրայելին չլքել հարավային Սիրիայի գյուղերը:
Սիրիացի դրուզները երկար ժամանակ հավատարիմ են եղել Ասադի ռեժիմին, քանի որ նրանց ավանդույթը թելադրում է հավատարմություն երկրի իշխանություններին, որտեղ նրանք ապրում են:
Բացի Սիրիայից, դրուզներն ապրում են նաև Իսրայելում, Լիբանանում և Հորդանանում։ Մինչ Սիրիայում քաղաքացիական պատերազմի սկսվելը դրուզների համայնքը կազմում էր մոտ 700 հազար մարդ։
Նախօրեին Իսրայելի կառավարության ղեկավար Բենիամին Նեթանյահուն հանդիպում է ունեցել Իսրայելի դրուզների համայնքի հոգևոր առաջնորդ Մավաֆեք Թարիֆի հետ, որի ընթացքում քննարկվել է կայունության ապահովման հարցը Սիրիայի հարավային տարածքներում, որտեղ ապրում են դրուզները, հաղորդում է ուկրաինական Dialog-ը.