Իսրայելի վարչապետ Բենիամին Նեթանյահուն հայտարարել է, որ Գազայի հատվածի հարավում գտնվող Ռաֆահում մարտերի ինտենսիվ փուլը գրեթե ավարտվել է, բայց դա չի նշանակում, որ պատերազմը մոտենում է ավարտին։

Նրա խոսքով՝ այն կշարունակվի այնքան ժամանակ, քանի դեռ ՀԱՄԱՍ-ն ամբողջությամբ չի հեռացվել իշխանությունից։

Նա հավելել է, որ իսրայելական զինվորականները շուտով կկարողանան զորքերը տեղափոխել Լիբանանի հետ սահման, որտեղ ավելի հաճախակի են դարձել փոխհրաձգությունները Հեզբոլլահի հետ՝ Իրանի կողմից հովանավորվող արմատական ​​շիա շարժման, որը պարբերաբար հրթիռակոծում է հյուսիսային Իսրայելը՝ ի համերաշխություն ՀԱՄԱՍ-ի:

Նեթանյահուն նաև կրկին մերժել է այն գաղափարը, որ Պաղեստինի ինքնավարությունը, որը տեղակայված է Հորդանան գետի Արևմտյան ափում, պետք է ղեկավարի ոլորտը պաղեստինյան վարչակազմը ՀԱՄԱՍ-ի փոխարեն:

Ըստ Նեթանյահուի, ի վերջո երկու բան պետք է արվի՝ ավարտին հասցնել Գազայի հատվածի ապառազմականացումը Իսրայելի պաշտպանության ուժերի կողմից և այնտեղ քաղաքացիական վարչակազմի ստեղծում՝ տարածաշրջանի որոշ երկրների աջակցությամբ և ակտիվ մասնակցությամբ։

«Ես ձեզ կասեմ այն, ինչին ես պատրաստ չեմ», – հավելել է Նեթանյահուն: «Ես պատրաստ չեմ այնտեղ ստեղծել պաղեստինյան պետություն և փոխանցել այն Պաղեստինի ինքնավարությանը: Սա մի բան է, որը ես հաստատ պատրաստ չեմ անել»:

Իսրայելի պաշտպանության բանակն արդեն լայնածավալ հարձակում է իրականացրել Լիբանանում արմատական ​​իսլամիստ զինյալների՝ Հեզբոլլահի դիրքերի վրա։ Լիբանանյան լրատվամիջոցները գրել են, որ Երուսաղեմն իբր ֆոսֆորի արկեր է օգտագործել։ «Իսրայելը հարավային Լիբանանում ֆոսֆորային զինամթերքով հարվածում է «Հեզբոլլահի» թիրախներին… Մարդիկ փախչում են Լիբանանից՝ Իսրայելի և Հեզբոլլահի միջև լուրջ էսկալացիայի ակնկալիքով»,- գրում է Կրեմլամետ մեդիա ռեսուրսը:

ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարն արդեն զգուշացրել է դեպի Լիբանանում ռազմական գործողությունների տարածման մասին։ Սակայն, ըստ ամենայնի, Իսրայելը փորձում է հնարավորինս մեծ հաջողությունների հասնել, քանի դեռ նախագահի մահից հետո Իրանում չի ձևավորվել գործադիր իշխանություն, և մինչև Թեհրանը չմեղադրի Իսրայելին Իրանի նախագահի ուղղաթիռի կործանման մեջ։

Ամեն ինչ իր տրամաբանական ընթացքով գնում է, ասել է  Բագրատ Սրբազանը։ «Մենք ընդդիմադիր շարժում չենք, ոչ էլ ընդդիմության շարժում ենք, սա ազգային-ազատագրական պայքար է՝ իր բոլոր շերտերով։ Իշխանության ծրագիրը Հայաստանը վերջնականապես տապալելն է, մեր ծրագիրն էլ ոչ միայն դա թույլ չտալն է, այլև իրենց հեռացնելն է»,– ասել է նա:

Բագրատ Սրբազանը նաեւ արձագանքել է Նիկոլ Փաշինյանի այն հայտարարությանը, որ շարժումը տապալվել է, եւ ասել է, որ դեռ վաղ է այդ մասին խոսել` նշելով, որ «ճտերն աշնանն են հաշվում»:

Տապալվել է թե ոչ, ի՞նչ պատճառներով, ո՞րն էր սկզբնական նպատակները եւ ով է շեղել Շարժումը հայտարարված նպատակից, ժամանակը ցույց կտա։ Սակայն «տապալումը» Փաշինյանն արդեն ներկայացրել է որպես իր ծրագրերին ժողովրդի կողմից միանշանակ սատարում եւ ապագա բոլոր զիջումների ու պետության ոչնչացման պատասխանատվությունը դրել է ժողովրդի վրա։

Փաշինյանը նշում է, որ ժողովրդի ուղերձն իրենց այն է, որ իրենք ուզում են պարզապես ապրել, ոչ թե հավերժ մաքառել, պայքարել: «ՔՊ կուսակցության գաղափարախոսությունը հենց սա է` կյանքի գաղափարախոսությունը դարձնել պետական գաղափարախոսություն, ազատություն տալ մեր քաղաքացիների ապրելու, լավ ապրելու մղմանը, ազատություն տալ եւ հնավար դարձնել դա»,-ասաց նա:

Ազատ ապրելը չի ենթադրում պայքար պետության եւ տարածքի համար։ Ավելին, Փաշինյանն ասում է, որ Ադրբեջանը Հայաստանին ցանկացած դեպքում 30 տարի թույլ չի տալու ազատ ապրել։ Դրա համար ազատ ապրել կարելի է միայն առանց Հայաստանի։

Մեր հերոսության ընկալումը ռազմի դաշտում է, հայրենիք, պետություն, ժողովուրդ պաշտպանելու դաշտում է։ Դա բարձրագույն աստիճանն է։ Պետությունն այդպես պետք է կարողանա սնվել, այդ բարձրագույն զոհաբերությունից ու հերոսությունից։ Բայց հերոսություն է նաև պարզ պայմաններում ունենալ այն սխրանքը, որ դու կոչված ես փոփոխություն բերելու, քո միջոցով, քո անձով, քո նկարագրով և քո գործերով»,- ասել է Բագրատ սրբազանը։

Հենց այդ գաղափարախոսությունն է Փաշինյանը ներկայացնում հասարակությանը որպես “ազատ ապրելու” «այլընտրանք»․ եթե չեք ուզում ազատ ապրել առանց Հայաստանի, ուրեմն, կզոհվեք հանուն Հայաստանի։

Բագրատ Սրբազանը նշում է, որ շարժումը ծնվել է անհրաժեշտությունից. «Այս շարժումը ծնվել է մեր հայրենիքը կտոր կտոր անելը թույլ չտալու գաղափարից», -ասել է Բագրատ սրբազանը:

Այդ գաղափարին են մարդիկ միացել։ Հենց այդ գաղափարից շեղվելը, իրավատիրոջ դիրքերից հրաժարվելն է բերել դրան, որ շարժումը ոչ միայն մարում է, այլեւ ծառայում է հակապետական իշխանությանը «գոտապնդելու»։ Ժողովուրդը դա է ուզում»։

Ռուսաստանում իրավիճակը սկսում է լարվել, և պետությունը կրկին «ուժերը կենտրոնացնում է» ներքին իրավիճակի վրա՝ արդարացնելու Ուկրաինայից առաջիկա դուրս գալը և արտաքին էքսպանսիայի վերջը։ Պաշտպանության նախարարի պաշտոնից Սերգեյ Շոյգուի ազատումը մայիսին և Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի պաշտոնում նշանակվելը վկայում են այն մասին, որ վերադառնում են «ներքին» ահաբեկչությունների, «Ռուսաստանի ամբողջականության պահպանման» ժամանակները, և դրսում պատերազմների համար այլեւս ժամանակ չի լինի։

Հիշեցնենք, որ ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո Ռուսաստանի նոր ղեկավարությունը «կենտրոնացել է» մնացած տարածքի քայքայումը կանխելու վրա՝ երկու չեչենական պատերազմ, ահաբեկչություն և հակաահաբեկչություն Դաղստանում, Օսիայում և այլուր։ Այն ժամանակ Շոյգուն դարձավ Արտակարգ իրավիճակների նախարարը և Պուտինի համար կերտեց «ազգերի և հողերի փրկչի» կերպարը, առանց որի Ռուսաստանը կփլուզվեր։

Հենց Պուտինի երկրորդ ընտրություններից հետո Ռուսաստանում ստեղծվեց տոտալիտար ուղղահայաց, 2012-ին Շոյգուն նշանակվեց պաշտպանության նախարար, և սկսվեցին արտաքին «արշավները»՝ Ղրիմ, Դոնբաս, Ղարաբաղ, Սիրիա, Աֆրիկա, Լիբիա: Փոքր “լճային կոոպերատիվը” առավելագույն օգուտ քաղեց այդ արշավներից՝ հավակնելով ռուսական նոր «ազնվականությանը»։

Բայց այս բոլոր արշավներում Ռուսաստանը ձախողվեց, հաճախ հօգուտ Թուրքիայի, որի հետ Պուտինն ու Սերգեյ Կուժուգեթ-օղլուն առանձնահատուկ հարաբերություններ ունեն։ Արտասահմանյան արշավների համար պաշարները վերջացել են, եւ եկել է ահաբեկչության դեմ ներքին պատերազմից օգուտ քաղելու ժամանակը, ու Շոյգուն կրկին ձիու վրա է։ Կասկածից վեր է, որ «ահաբեկչական» Հյուսիսային Կովկասը նույնպես կհանձնվի հօգուտ Թուրքիայի։ Ինչպես նաեւ Ղրիմը, որն արդեն իսկ ռմբակոծվում է, որպեսզի փակվի ու փոխանցվի Թուրքիային։

Արցախը բռնազավթած ու նրա բնիկ բնակչությանը արտաքսած Ռուսաստանի ոտքերի տակի հողը դեռ երկար կվառի։ Իսկ թագավորության յառլիկը, ինչպես նախկինում, կտրվի թաթար խաների կողմից։

Դաղստանում երեկ տեղի ունեցած ահաբեկչության առաջին զոհերից մեկը եղել է Դերբենտի եկեղեցու քահանա, վարդապետ Նիկոլայ Կոտելնիկովը։ Ըստ որոշ տեղեկությունների՝ 66-ամյա քահանային սպանել են, կտրելով կոկորդը։ Միևնույն ժամանակ տաճարի այցելուներին և աշխատակիցներին հաջողվել է բարիկադավորվել շենքի ներսում։

Սինագոգների վրա հարձակման հետևանքով զոհեր և վիրավորներ չկան։ Սակայն Քելե Նումազում հրդեհը մարվել է հարձակումից մի քանի ժամ անց միայն։

Դաղստանի ղեկավար Սերգեյ Մելիքովի հայտարարության համաձայն՝ հարձակումների հետևանքով զոհվել է «ավելի քան 15» ոստիկան և մի քանի քաղաքացի, վիրավորվել առնվազն 25 մարդ։ Հանրապետությունում եռօրյա սուգ է հայտարարվել։

«Մենք պետք է հասկանանք, որ պատերազմը գալիս է մեր տուն։ Մենք նախկինում դա զգում էինք, բայց այսօր ուղղակիորեն կանգնած ենք այս պատերազմի հետ»,- հավելեց Մելիքովը։ Անվտանգության ուժերը կզբաղվեն հետագա որոնողական աշխատանքներով՝ բացահայտելու «քնած բջիջների» բոլոր անդամներին, ովքեր «պատրաստվել են արտասահմանից»: