Օսիպյան. ճիշտ ժամանակին ճիշտ տեղում կլինենք

«Ես կխոսեմ ռուսերեն, որպեսզի թշնամիները հասկանան, թե ինչի մասին է խոսքը»,- ադրբեջանական լրատվամիջոցներին ուղղված իր կոչը այսպես սկսեց Արցախի Հեղափոխական կուսակցության նախագահ Արթուր Օսիպյանը։

«Հայկական ալիքներից մեկին տված իմ հարցազրույցից մի արտահայտություն են պոկել և իրենց «սոուսի» տակ ներկայացրել։ Այս մասին գրառում էի տեղադրել իմ ֆեյսբուքյան էջում, սակայն այն ջնջվել է, և պարզ է, թե ում կողմից։ Այդ իսկ պատճառով ես տեսաուղերձ եմ պատրաստել։ Փաստն այն է, որ Ալիևի նույն մեդիա ռեսուրսները ամիսներ առաջ հրապարակել էին նյութեր, որոնցում ցույց էին տալիս, թե ինչպես են՝ գրավելով Քաշաթաղի (Լաչին) միջանցքը Լեռնային Ղարաբաղի հայերին սովի մատնելու և ստիպելու ընդունել Բաքվի բոլոր պայմանները։ Ուստի դիմում եմ Ադրբեջանի իշխանություններին և նրանց լրատվամիջոցներին. ձեր ցեղասպան քաղաքականությունը, հայատյացությունը հայտնի է ողջ աշխարհին։ Այս քաղաքականության մասին գրում են հայտնի միջազգային փորձագետներ և իրավաբաններ։ Արյունարբու էությունը, որը դուք ցույց եք տալիս, կշրջվի ձեր դեմ: Որովհետև ողջ քաղաքակիրթ աշխարհը տեսել է ձեր քաղաքականությունը, և դուք կպատժվեք։ Ձեզ կպատժեն այն երեխաները, որոնցից խլում եք մանկությունն ու կյանքի իրավունքը։ Իսկ իմ կոնտեքստից հանված արտահայտությունները, թե ԼՂ-ում իրավիճակը կրիտիկական չէ, սովից մահվան դեպքեր չկան, ոչնչի չեն հանգեցնի»։

Օսիպյանը վստահ է, որ «Ադրբեջանի ոռնոցն ու հիստերիան՝ խաղաղ ակցիայից վախից է, խաղաղ երթից դեպի Հաքարի կամուրջ՝ Քաշաթաղի միջանցքը ապաշրջափակելու համար։ Երթը նախապատրաստվում է Ժողովրդական շարժման շտաբի կողմից՝ ընդ որում, 5 կմ լայնության ապահովմամբ, համաձայն 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի պայմանագրի։

«Դուք ոռնոց եք բարձրացրել՝ խառնելով ռուսներին (ռուս խաղաղապահներին), ասելով, իբր ռուսների հետ միասին հարձակում ենք նախատեսում այսպես կոչվածի անցակետի վրա։ Իբր սա զինված գործողություն է, եւ մենք փորձում ենք զորքերի ռոտացիա անել և այլն: Ինչ ասես չմտածեծիք, փորձելով վախ բռնել մեզ վրա, որպեսզի մենք հրաժարվենք մեր նպատակներից: Բայց ձեզ չի հաջողվի։ Ակցիայի կազմակերպումն ընթացքի մեջ է։ Եվ ճիշտ ժամանակին մենք կլինենք ճիշտ տեղում, կբարձրացնենք մեր հարցերը և կհասնենք արդարության։ Որովհետև ողջ քաղաքակիրթ աշխարհը ուշադրության կենտրոնում է պահում ԼՂ շրջափակումը»։

Նա հայտարարեց, որ «Արցախը հնարավոր չէ ծնկի բերել, դուք (ադրբեջանական կողմը) չեք կարողանա մեզ սովամահ անել»։

«Չնայած գազը, հոսանքը անջատեցիք, մենք դիմանում ենք ու պայքարելու ենք։ Եվ մենք ամբողջ աշխարհին ցույց կտանք, թե ինչպես է Ղարաբաղի ժողովուրդը պայքարում հանուն իր Հայրենիքի, հանուն արդարության և ինքնորոշման»։

Կամավորականները հաց են հասցնում ծերերին և հաշմանդամներին

Ստեփանակերտի խանութներ հաց դժվար է մատակարարել՝ վառելիք չկա։ Եվ սահմանափակ կարողություններով բազմաթիվ մարդիկ զրկված են հաց գնելու հնարավորությունից։

Խնդիրը մեղմացնելու նպատակով արցախցի կամավորականները փռերից հաց են գնում՝  հասցնելով հաշմանդամներին և ծերերին։

 

“Արցախցի” Ռուբենին Աֆրիկայում ազատություն է սպասում

Արցախյան լրատվամիջոցներից մեկում տեղեկություն հայտնվեց, որ Մարտակերտի կենդանաբանական այգուց Ռուբեն մականունով առյուծին կուղարկեն Հարավային Աֆրիկա։

Առյուծը Արցախից Հայաստան է տեղափոխվել 2022 թվականի դեկտեմբերի 4-ին Վայրի բնության հիմնադրամի (FPWC) կողմից։ Նշվում է, որ Ռուբենը երբեք չի շփվել այլ առյուծների հետ, սակայն ճանապարհին կմիանա նրանց ու կապրի վայրի բնության մեջ։

Դիմեցինք Մարտակերտի շրջանի Վանք գյուղի «Էկլեկտիկա» զբոսաշրջային գոտու պատասխանատու Նվերու Ա.-ին, ով հաստատեց, որ Ռուբեն անունով առյուծը երկար տարիներ ապրել է գյուղի կենդանաբանական այգում։ Կենդանաբանական այգին, ինչպես Վանքի շատ այլ վայրեր, հիմնադրել է բարերար Լեւոն Հայրապետյանը։

Նրա խոսքով, նույնիսկ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ կենդանաբանական այգին գործել էր և բաց է եղել այցելուների համար։ Բայց պատերազմից հետո Հայրապետյանի հարազատները ցանկություն են հայտնել կենդանաբանական այգին Արցախից դուրս բերել։ «Մենք դիմել ենք շրջվարչակազմին՝ խնդրելով միջամտել, որպեսզի կենդանաբանական այգին մնա Արցախում։ Դա Արցախի միակ կենդանաբանական այգին էր, ու միշտ այցելուներ կային։ Սակայն իշխանությունները չկարողացան միջամտել սեփականատերերի, մասնավորապես Հայրապետյանի ժառանգների որոշմանը։ Սկզբում տարան գայլերին, արջերին, հետո առյուծին»։

Խոսելով զբոսաշրջության ոլորտի մասին՝ նա նշեց, որ պատերազմից հետո Վանքում արտաքին զբոսաշրջությունը լիովին մարեց, իսկ հունիսից սկսած տոտալ շրջափակումը ամբողջությամբ կաթվածահար արեց նաեւ ներքին զբոսաշրջությունը։

«Բայց մենք փորձում ենք ինչ-որ կերպ դիմանալ: Մենք պահում ենք անձնակազմը, քանի որ հուսով ենք, որ շրջափակումը կավարտվի։ Կան մի քանի նախագծեր, որոնք պետք է վերակենդանացնեն առնվազն ներքին զբոսաշրջությունը, եթե վառելիքի վիճակը լավանա»,- ասաց նա։

Արցախում շրջափակման պատճառով սրվում են ջրամատակարարման խնդիրները

Օրեր առաջ  «Ջրմուղ» ընկերությունը կոչ էր արել Ստեփանակերտի բնակչությանը խնայել ջուրը, քանի որ Ստեփանակերտը սնող ջրառներում արդեն իսկ ջրի պակաս կա՝ նշելով, որ մարդիկ պետք է պատրաստ լինեն ջրամատակարարման դադարեցմանը։ Խնդիրները առաջանում են չոր և շոգ եղանակի պատճառով։ Ջուրը մատակարարվում է արտեզյան պոմպերով, սակայն հոսանքի անջատումները և վառելիքի պակասը հանգեցնում են նրան, որ արտեզյան պոմպերն աշխատում են հզորությամբ կեսի չափ:

Ստեփանակերտի քաղաքապետարանից Step1.am-ին ասացին. «Ադրբեջանի կողմից Արցախի ամբողջական շրջափակումը ճգնաժամի է հանգեցրել գրեթե բոլոր ոլորտներում, այդ իսկ պատճառով մենք պարբերաբար կոչ ենք անում բնակչությանը խնայել առանց այն էլ սակավ ռեսուրսները։ Ինչ վերաբերում է ջրամատակարարմանը, ապա շուրջօրյա ջրամատակարարումն ապահովելու համար որոշիչ գործոններն են համակարգը սնուցող գետերի ռեսուրսները, անխափան էլեկտրամատակարարումը, անհրաժեշտ քանակությամբ վառելիքի առկայությունը, որից զրկված ենք շրջափակման պատճառով»։

Ստեփանակերտցիները խոստովանում են, որ եթե տարվա այս եղանակին կարելի է մի քանի ժամ դիմանալ առանց լույսի, ապա առանց ջրի, հատկապես բազմազավակ ընտանիքների համար, դա ուղղակի անհնար է։ Ըստ Օքսանա Գ.-ի՝ «ջրամատակարարումը նույնպես պետք է իրականացվի ըստ ժամանակացույցի»։ «Հոսանքի անջատումները կատարվում են ըստ ժամանակացույցի, և բնակչությունը հարմարվում է ժամանակացույցին։ Երբ ամեն ինչ անջատված է, գազը, ջուրը, լույսը, կապը վատ է, ժամերն օրեր են թվում»,- ասաց ստեփանակերտցի կինը։

 

Համաշխարհային ճանաչում ունեցող հայ երաժիշտներն Արցախում մասնակցում են վիրտուալ փառատոնի

Համաշխարհային ճանաչում ունեցող հայ երաժիշտները դեմ են արտահայտվել Արցախի շրջափակմանը և կոչ են արել միջազգային հանրությանը աջակցել Արցախին և դատապարտել Ադրբեջանի գործողությունները։

Ֆեյսբուք սոցիալական ցանցում մեկնարկել է վիրտուալ խաղաղության փառատոնը Արցախում։ Նախաձեռնությանը միացել են կոմպոզիտոր Տիգրան Մանսուրյանը, սոպրանո Մարիա Գուլեգինան և Ռուզան Մանթաշյանը, բարիտոն Գուրգեն Բավիյանը և այլք։

Նախագծի նախաձեռնությունը Հայաստանի երաժիշտներինն է։ Նախագծի մանիֆեստում ասվում է. «Այսօր մենք՝ աշխարհի տարբեր բեմերում ելույթ ունեցող երաժիշտներս, մեր ձայնն ենք բարձրացնում՝ ի պաշտպանություն Արցախի Հանրապետության ժողովրդի, որը հումանիտար աննախադեպ ճգնաժամ է ապրում։ Ութ ամիս շարունակ 120 հազար մարդ գտնվում է լիակատար պաշարման տակ՝ փաստացի ցեղասպանության սպառնալիքի ներքո»։

Արցախցի Անուշ Շահրամանյանը նախագիծն անվանեց հնարավորություն Արցախի լիակատար շրջափակման դեմ հանդես եկող երաժիշտների համար՝ մեկ անգամ ևս աշխարհին ներկայացնելու Արցախ պետությունը, միմյանց աջակցելու և հզորացնելու։

Մասիս Մայիլյանը՝ «Կոմերսանտին». Ուզում են մեր ժողովրդին ստիպել հրաժարվել ինքնորոշման իրացված իրավունքից

Ռուսական «Կոմերսանտը» ծավալուն հոդված է հրապարակել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև «խաղաղության պայմանագրի» շուրջ բանակցությունների «դադարի» մասին, որում բացել է «փոքրիկ գաղտնիք»։

Ըստ «Կոմերսանտ»-ի զրուցակցի՝ հունիսի 25-ին «Լավրովն առաջարկել է մի տարբերակ, որին ի սկզբանե համաձայնել են և՛ ադրբեջանական կողմը, և՛ ղարաբաղցիները։ Դրա էությունն այն էր, որ Աղդամով ճանապարհը բացվի, և ԿԽՄԿ-ի միջոցով սկսվի անհրաժեշտ ապրանքների առաքումը։ Իսկ այս վայրում երթեւեկության մեկնարկից ուղիղ մեկ օր անց, Մոսկվայի առաջարկով, վերականգնվի նաեւ երթեւեկությունը Լաչինի միջանցքում։

«Սակայն, ըստ նրա, Ստեփանակերտը այն ժամանակ դրեց պայման, որ Լաչինը բացվի ոչ թե 24 ժամում, այլ անմիջապես, հետո ԼՂՀ-ն հայտարարեց, որ ադրբեջանական ծագման ապրանքները չպետք է առաքվեն Աղդամով, հետո սկանդալ եղավ Վագիֆ Խաչատրյանի հետ, ում անհապաղ ազատ արձակումը պահանջում էին ԼՂՀ իշխանությունները: Արդյունքում փոխզիջում չստացվեց»,- գրում է Коммерсантъ-ը։

«Տարածաշրջանում այլ հաղորդակցությունների ներգրավման թեմայի քննարկումը կարող է հնարավոր դառնալ Լաչինի միջանցքի բացումից և ռուսական խաղաղապահ կոնտինգենտի կողմից այդ երթուղու ամբողջական վերահսկողության վերականգնումից հետո՝ համաձայն նոյեմբերի 9-ի Եռակողմ հայտարարության վեցերորդ կետի»,- «Կոմերսանտ»-ին տված մեկնաբանությունում ասել է ԼՂՀ նախագահի հատուկ հանձնարարությունների դեսպան, Արցախի ԱԳ նախկին նախարար Մասիս Մայիլյանը։

Սա ոչ թե մարդասիրական, այլ քաղաքական խնդիր է, ասաց Մայիլյանը։

«Սննդամթերքի, դեղերի և առաջին անհրաժեշտության պարագաների բացակայությունը՝ Ադրբեջանի կողմից արհեստականորեն ստեղծված անօրինական շրջափակման արդյունք է։ Բաքուն օգտագործում է շրջափակումը որպես զենք և ճնշման միջոց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության ժողովրդի դեմ՝ ստիպելու մեր քաղաքացիներին հրաժարվել իրենց հավաքական իրավունքներից, առաջին հերթին՝ իրացված ինքնորոշման իրավունքից։ Այսպիսով, Ադրբեջանը օգտագործում է մարդկանց տառապանքն ու իր իսկ կողմից ստեղծած հումանիտար աղետը՝ սեփական քաղաքական նպատակներին հասնելու համար։ Մենք ակնկալում ենք, որ միջազգային կառույցներն ու պետությունների ղեկավարները խոսքից գործի կանցնեն՝ վերջ դնելու Ադրբեջանի կողմից ԼՂՀ-ի և նրա ժողովրդի դեմ իրականացված միջազգային հանցագործություններին»,- ասաց Մասիս Մայիլյանը։

Երեք պատերազմ անցած բուժքույրը

Իրինա Հովհաննիսյանը ծնվել և մեծացել է Արցախի Հանրապետության Հադրութի շրջանի Կեմրակուճ գյուղում։

Կենսուրախ Իրինան հիշում է մանկությունը՝ գյուղի հին պապական տունը, որտեղ նրանք ապրել են իրենց տարեց պապի և տատիկի հետ դեռ խորհրդային տարիներին։ Կեմրակուճը գտնվում էր Հադրութից 5 կիլոմետր հյուսիս-արևմուտք։ Քանի որ գյուղի դպրոցը ութամյա էր, ավագ դասարանցիները պետք է ուսումն ավարտեին Հադրութում։

Իրինան հիշում է, թե ինչպես ապրիլի վերջին – մայիսին քոչվորները հազարավոր ոչխարների հոտը քշում էին գյուղի ծայրամասերը՝ իրենց ունեցվածքի, բեռնված ձիերի վրա նստած կիսամերկ երեխաների հետ միասւն։ Նրանք մնում էին մինչև ուշ աշուն։ Սա մեծ անհարմարություն է պատճառել տեղի բնակիչներին՝ հայերին, քանի որ նախիրը հսկում էին  մեծ շներ, որոնք հաճախ հարձակվում են անցորդների վրա։

Ժամանակի ընթացքում Հադրութում աշխատող շատ գյուղացիներ սկսեցին տեղափոխվել այն ժամանակվա Հադրութ ավանը, քանի որ ձմռանը երկար ու ձյունառատ ճանապարհը և ամռանը քոչվորների կատաղած շները մեծ խնդիրներ էին ստեղծում։

Ամբողջ Արցախում հայտնի բոլոր արհեստների վարպետ Անդրեյի դուստրը բուժքույր է դարձել։ Նա հիշում է իր առաջին ներարկումը, երբ դողացող ձեռքերով մոտեցավ իր առաջին հիվանդին՝ հարևան գյուղից միջին տարիքի մի տղամարդու և վարանեց խնդրել նրան նախապատրաստվել ներարկմանը։ Ինքը՝ հիվանդը, և ավագ բուժքույրը՝ հարգված Մարգոն, ոգևորեցին նրան, իսկ աշխույժ աղջիկը, երևի թե կյանքում առաջին անգամ իրեն անվստահ զգալով, կատարեց իր առաջին, բայց շատ պրոֆեսիոնալ ներարկում:

Իրինայի խոսքով՝ այժմ հեշտ է նույնիսկ ինքներդ ձեզ ներարկել մեկանգամյա օգտագործման ներարկիչով։ Իսկ 70-80-ականներին ներարկիչներն ու ասեղները պետք է մանրէազերծվեին, հետո ասեղները պինցետով մտցվեն ներարկիչի մեջ։ Վառող գործիքներով աշխատելը մի ամբողջ արվեստ էր, որպեսզի չվնասես դրանց ստերիլությունը։ Երիտասարդ աղջիկը շուտով դարձավ Հադրութի հիվանդանոցի լավագույն բուժքույրերից մեկը։

Հարևան գյուղում ամուսնանալով՝ նա չի դադարել աշխատել, անգամ երեխաներին պահելով։

Բայց անհոգ, կայացած կյանքն ընդհատվեց 1991 թվականին, երբ ռուսական ներքին զորքերը մեկ գիշերվա ընթացքում լքեցին Արցախը և անզեն բնակիչներին թողեցին ադրբեջանական զորքերի քմահաճույքին։ Հենց առաջին օրը Այգեստանում Իրինայի տունն այրվել է հրետակոծությունից։ Նրանք երեք երեխաների հետ բնակություն են հաստատել Հադրութում վարձակալած բնակարանում։ Իրինայի ամուսինը մյուս տղամարդկանց հետ գնացել է պաշտպանելու հայրենի հողը, իսկ ինքը՝ Իրինան, գիշեր-ցերեկ աշխատում էր հիվանդանոցում։ Գործնականում նկուղում մեծացած փոքր երեխաներին (քաղաքի հրետակոծությունը չի դադարել մինչև 1993թ. աշունը) խնամել է դուստրը, ով 11 տարեկան էր։

Հայրենի գյուղի ազատագրումից հետո Իրինայի ընտանիքը կրկին վերադարձել է Այգեստան։ Տունը վերակառուցեցին, տնտեսություն հիմնեցին, երեխաները ընտանիք կազմեցին։

Համեմատաբար խաղաղ կյանքը կրկին ակեկոծվեց 2016 թվականին, երբ վիշտն ու արցունքները կրկին հիշեցրին իրենց մասին։ Կրկին տղաների ավերված կյանքեր, որոնց Իրինան տեսել է իր կյանքում հարյուրներով, երիտասարդ այրիներ, որբ երեխաներ…

Բայց 2020-ի պատերազմը, հայրենի Հադրութի գրավումը, տան, ֆերմայի, գյուղտեխնիկայի կորուստը ակնթարթորեն գլխիվայր շուռ տվեցին նրա ողջ կյանքը։

Այժմ Իրինան փախստական ​​է, ապրում է Երևանի արվարձանների տներից մեկի առաջին հարկում գտնվող վարձակալած բնակարանում: Նրա տարիքում դժվար է իր մասնագիտությամբ աշխատանք գտնելը, եւ երեք պատերազմների միջով անցած բուժքույրը, ում մասնագիտական ​​փորձը չի զիջում վիրաբույժին, ստիպված է այլ ճանապարհներով գումար վաստակել։

Չնայած՝ արդարության հանդեպ հավատը, այն, որ նա կվերադառնա հայրենի վայրեր, նրան ոչ մի րոպե չի թողնում։

Սպասելի է, որ Իրանը կարելին շարունակի կատարել Լաչինի միջանցքի վերաբացման հարցով. Արամ Ա-ն Իրանի դեսպանության պատվիրակությանը

Սպասելի է, որ Իրանը կարելին շարունակի կատարել Բերձորի միջանցքի շուտափույթ վերաբացման հարցով, հայտարարել է Մեծի Տանն Կիլիկիո Արամ Ա կաթողիկոսը Լիբանանում Իրանի դեսպանության պատվիրակության հետ հանդիպմանը:

«Հինգշաբթի, 10 Օգոստոս 2023-ին, Անթիլիասի Մայրավանքին մէջ, Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա. Վեհափառ Հայրապետը ընդունեց Լիբանանի մօտ Իրանի Իսլամական Հանրապետութեան դեսպանատունէն պատուիրակութիւն մը։

Քննարկումներու ընթացքին, Վեհափառ Հայրապետը դատապարտեց Շուէյտի մէջ Քուրանի հրկիզման երեւոյթը եւ կարեւորեց քրիստոնեայ-իսլամ համակեցութեան եւ երկխօսութեան առաւել եւս զարկ տալու հրամայականը։

Այս առիթով, Նորին Ս. Օծութիւնը յատուկ կերպով անդրադարձաւ Ազրպէյճանի կողմէ Արցախի շրջափակման հարցին։ Ան ընդգծեց, որ Իրանը մեզի համար բարեկամ երկիր է, ուստի, սպասելի է, որ ան իր կարելին շարունակէ կատարէ Բերձորի (Լաչին) միջանցքին շուտափոյթ վերաբացման հարցին գծով՝ նկատի ունենալով աւելի քան 120 հազար հայերու սովամահ դառնալու դառն իրականութիւնը»,- ասվում է հաղորդագրության մեջ։

Հանցավոր «նրբանկատություն» Ռուսաստանի հանդեպ․ ո՞վ է կախելու Ալիեւի զանգը

Միջազգային քրեական դատարանի հիմնադիր դատախազ, Global Practice Hub-ի հիմնադիր, արգենտինացի փաստաբան Լուիս Մորենո Օկամպոն երեկ հայտարարություն է տարածել Լաչինի միջանցքի արգելափակման պատճառով Լեռնային Ղարաբաղում ստեղծված ծանր իրավիճակի մասին։ Հայտարարության վերնագիրն է՝ «Հայոց ցեղասպանություն 2023»։

Զեկույցի էությունը հանգում է նրան, որ Ալիևը միտումնավոր օգտագործում է սովը որպես ցեղասպանության գործիք, ինչը նշանակում է, որ նա պետք է պատժվի։ Միայն Արդարադատության միջազգային դատարանը կարող է հաղթահարել նրա՝ որպես պետության ղեկավարի անձեռնմխելիությունը ։ Բայց դրա համար անհրաժեշտ է ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի բանաձեւ Լաչինի միջանցքում եւ Լեռնային Ղարաբաղում տիրող իրավիճակի վերաբերյալ, ըստ որի՝ հարցը կուղարկվի Միջազգային քրեական դատարան։

Ինչպե՞ս պետք է իրականացվի բանաձեւի ընդունման ընթացակարգը ՄԱԿ ԱԽ-ում։ +Ո՞վ կարող է դա նախաձեռնել, և արդյոք Ռուսաստանը կրկին վետո կդնի դրա վրա։

Օկամպոյի խոսքով՝ դեռ 2013 թվականին Ֆրանսիան ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի հինգ մշտական ​​անդամներին առաջարկել էր կամավոր և հավաքականորեն հրաժարվել վետոյի իրավունքից ցեղասպանության և այլ զանգվածային վայրագությունների դեպքում։ Սակայն առաջարկը չընդունվեց։

Ինչ վերաբերում է Ռուսաստանին, ապա առնվազն երեք անգամ 2020 թվականի Արցախյան պատերազմի ընթացքում և դրանից հետո Մոսկվան արգելափակել է Ֆրանսիայի և այլ երկրների նախաձեռնած բանաձևերն, որոնք պահանջում են դատապարտել Ադրբեջանին։

Բայց այլ ճանապարհ չկա՝ հայկական կողմը պետք է դիմի ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդին, եւ քանի որ ԱԽ-ում քննարկումներն ընթանում են նրա մշտական ​​անդամների նախաձեռնությամբ, հայկական կողմը պետք է դիմի նրանցից մեկին՝ քննարկում նախաձեռնելու խնդրանքով։

Ո՞րն է լինելու մեխանիզմը, պաշտոնական Երեւանը կաջակցի՞ նման քայլին։ Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, պատասխանելով հարցին, թե ինչու Հայաստանը չի դիմում ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդին, նշեց, որ «սա կարող էր համարվել հակառուսական քայլ»։

Արցախյան հիմնախնդրի միջազգայնացման մերժումը և բոլոր հարցերը Մոսկվա-Բաքու-Երևան արատավոր եռակողմ ձևաչափով լուծելու ցանկությունը հանգեցնում են նրան, որ Արցախյան և, առհասարակ, Հայկական հարցը օգտագործվում է որպես սակարկության առարկա միջազգային հարաբերություններում և ոԹուրքիայի և Ռուսաստանի միջև։ Միակ ելքը՝ հարցը միջազգային իրավունքի տարածություն բերելն է, սակայն մինչ այժմ պաշտոնական Երեւանը նրբանկատորեն ձեռնպահ է մնում Ռուսաստանին վնասող քայլերից։

Մասնավորապես, ԱՄՆ-ի նախաձեռնությամբ վերջերս կայացած ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի նիստում, որտեղ դատապարտվել էր Ռուսաստանի կողմից սովի օգտագործումը Ուկրաինայում քաղաքական նպատակներ լուծելու համար, Հայաստանի ԱԳՆ ներկայացուցիչը Ռուսաստանի անունը չնշեց Արցախի դեմ սովը որպես քաղաքական գործիք օգտագործելու համար պատասխանատու կողմերի շարքում։ Արդյունքում, ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհուրդը չդատապարտեց Ռուսաստանի և Ադրբեջանի քաղաքականությունը Բերձորի միջանցքում, թեև հենց Ռուսաստանն է, ըստ նոյեմբերի 9-ի Եռակողմ հայտարարության, վերահսկում Բերձորի միջանցքը։

forrights.am

Հացով ծաղկեփունջը վաճառքի ենթակա չէ

«Ամենավերջին ծաղկեփունջս հացով պատրաստածն  էր, բայց այն վաճառքի ենթակա չէր: Այն համարում եմ այս շրջափակման խորհրդանիշը: 12 ժամ հացի հերթում կանգնելուց հետո միայն հասկացա դրա արժեքը: Ամենածանր զգացումներն ապրեցի այդ ծաղկեփունջը պատրաստելիս»:

Ստեփանակերտում ապրող 26-ամյա Ասյա Բաբայանը մեկն է այն 120 000 արցախցիներից, որոնք ապրում են շրջափակման հարուցած հումանիտար ճգնաժամի պայմաններում: Կենսախինդ, առույգ, ժպտերես Ասյայի առավոտները սկսվում էին Ստեփանակերտի խանութներում շրջելով: Լեփ-լեցուն տոպրակներով տուն էր վերադառնում և ժամերով նստում իր դիզայներական սենյակում: Նրա աշխատանքի նպատակը մարդկանց դրական հույզեր պարգևելն է: Դիզայներական աշխատանքի հանդեպ սերը ժառանգել է մայրիկից: Համացանցը պրպտելուց հետո հասկացել է , որ իրեն հետաքրքիր է ուտելիքի դիզայնավորումը և որոշել է այն մատուցել նոր ձևով: Արցախում մենակ ինքն է զբաղվում «Համեղ ծաղկեփնջերի» պատրաստմամբ: Զգացմունքների մասին որոշել է խոսել համեղ լեզվով:

Հիմա փոխվել է Ասյայի օրակարգը:  Խանութների դատարկությունը ստիպում է վերանայել ծաղկեփնջերի բաղադրությունը: Այստեղ էլ օգնության է գալիս կրեատիվությունը, չեղած տեղը մի բան ստեղծելու արցախցու հնարամտությունը: Ինչ կարելի է նվիրել գրաֆիկով էլեկտրականություն ունեցող արցախցուն, եթե ոչ շիկացման լամպերով ծաղկեփունջ: Ձվի պակասության և խանութների մոտ հերթերից հետո անմիջապես պատրաստեց ձվով ծաղկեփունջ:

Որոշել է առաջնորդվել երկու ՈՒ-երի կանոնով՝ ուրախանում է ինքը, ուրախանում է գնորդը: Աշխատանքի մեջ նախընտրում է  չկրկնօրինակել ուրիշներին, նույնիսկ՝ ինքն իրեն: Արդեն 5 տարի է , ինչ ստեփանակերտցիները վայելում են Ասյայի ծաղկեփնջերի համային բազմազանությունը: Առաջին ծաղկեփունջը պատրաստել էր մանդարինով՝ մի քանի ժամվա ընթացքում: Հիմա ավելի արագ է կարողանում, հմտացել է: Ասյայի երևակայությունը սահմաններ չի ճանաչում: Մինչ շրջափակումը ծաղկեփնջեր էր պատրաստում ամենատարբեր մթերքներից և ուտելիքներից՝ միրգ, բանջարեղեն, քաղցրեղեն, նաև՝ շաուրմա, խորոված կարտոֆիլ, տոլմա:

Շրջափակումը սկսելուն պես փոխվել է նաև ծաղկեփնջերի «համը»: «Երբևէ չէի մտածի, որ ծաղկեփունջ կպատրաստեմ աղով, վալերիանկայով, տալոններով, ձեթով և հիգիենայի պարագաներով : Հայրենակիցներիս հույզերն այդ ծաղկեփնջերը ստանալիս ինձ բավականություն են պատճառում»,- թախիծով նշում է Ասյան:

Այնուհետև հիշում է ձմեռային ամիսները, երբ հղի կնոջ ծաղկեփնջի համար գոնե մի հատիկ կիվի կամ նարինջ էր փնտրում քաղաքում և չէր կարողանում գտնել: Չգիտի, թե ինչ տեսք կունենան ծաղկեփնջերը գալիք ձմռանը․․․

Շրջափակման ընթացքում ամենակարևոր ձեռքբերումներից մեկը լավ մարդկանց հետ ծանոթությունն է համարում: Պատահում է, որ զանգում են Ճարտարից և խնդրում, որ իրենց աճեցրած լոլիկները հայտնվեն Ասյայի ծաղկեփնջում: Երեկոյան զբոսանքի ժամանակ անծանոթ մարդիկ ուղղակի գրկում են և ասում, որ շարունակի աշխատանքը: Ֆեյսբուքյան աշխատանքային էջը, որը բացել է ընկերների խորհրդով, շատ  հետևորդներ ունի: Այնտեղ կիսվում է օրվա ընթացքում իր հետ պատահած միայն դրական իրադարձություններով, ասում և ստանում է քաջալերական խոսքեր: Ասյան հույս ունի, որ ամեն ինչ մի օր կվերջանա, իսկ իր ծաղկեփնջերը նորից կլինեն համեղ ՝նույնիսկ առաջվանից ավելի:

Տաթեւ Ազիզյան

Փորձում են կոնֆետի փոխարեն ձմերուկ առաջարկել, առաջարկը իհարկե ընդունում է, բայց․․․

Նկարի տղուկը Տիգրանն է՝  Արցախի Մարտունի շրջանի Հեր-Հեր գյուղից:

Այս տարի նա և իր մյուս հասակակից ընկերները պետք է հաճախեին մանկապարտեզ, որի շինարարությունը ավարտին չի հասցվել շրջափակման պատճառով:

Գյուղում շատ էին սպասում մանկապարտեզի կառուցմանը. երեխաները ժամանակը արդյունավետ և ուրախ կանցկացնեին, իսկ մեծերի համար նոր աշխատատեղեր կբացվեին:

Տիգրանը նաև շատ է սիրում տարբեր համովություններ, բայց դեռ շատ փոքր է՝ չի հասկանում, թե ինչու մայրիկը ո՛չ հյութ է բերում, ո՛չ կոնֆետ: Փորձում են կոնֆետի փոխարեն ձմերուկ առաջարկել: Առաջարկն իհարկե ընդունում է, բայց միևնույն է՝ կոնֆետի մասին չի մոռանում:

Տիգրանը նաև չի հասկանում, թե ինչու տան հացը սովորականից ավելի քիչ է, ինչու տատիկն առաջվա պես թոնրից հացի թախտը ուսին տուն չի գալիս, թե ինչու այլևս փոքրիկ ավտոբուսը չի անցնում գյուղով, իսկ իրենք չեն գնում քաղաքից եկող բարեկամներին դիմավորելու:

Փոխարենը մայրիկը գիտի, որ արդեն 8 ամիս է, ո՛չ հյութ կա խանութներում, ո՛չ կոնֆետ, իսկ տատիկը գիտի, որ չի կարող առաջվա նման թախտը լցնել «թաժա» հացերով, քանի որ ալյուրը արդեն պահում են սև օրվա համար:

Տիգրանը՝ Արցախի երեխաների մարմնավորումն է, որոնք ուղղակի ուզում են կոնֆետ, հյութ, ձմերուկը միասին գլորելով աղբյուր հասցնել են ուզում, որ սառչի հետո ուտեն, ձմռանը ուզում են ձնագնդի խաղալ, հետո վերադառնալ տուն և ամբողջովին թաց շորերը վառարանի մոտ չորացնել են ուզում, պարզապես մանկություն են ուզում իրենց խաղաղ հայրենիքում:

Քրիստինա Ալահվերդյան