Ռուսաստանը մշակում է օկուպացված տարածքներում «անտեր բնակարանների» սեփականաշնորհման մասին օրենք

Ռուսական լրատվամիջոցները հաղորդում են, որ կառավարության օրենսդրական հանձնաժողովը հաստատել է Ուկրաինայի օկուպացված շրջաններում «անտեր գույքի» պետական ​​սեփականության փոխանցումը: Այս կատեգորիան կներառի այն բնակարանները, որոնց սեփականատերը պաշտոնական սեփականության վկայականներ չունի կամ որոնց սեփականատերին դժվար է նույնականացնել, ըստ Astra փաբլիկի։

Այս բոլոր «բռնագրավված» տներն ու բնակարանները կփոխանցվեն նրանց, ովքեր նոր շենքերում բնակարան չեն ստացել: Նման գույքը կփոխանցվի նաև ռուս զինծառայողներին, ոստիկանության աշխատակիցներին, պետական ​​պաշտոնյաներին, ինչպես նաև բժշկական աշխատողներին և ուսուցիչներին: Росреест-ի տվյալներով՝ 2025 թվականի օգոստոսի դրությամբ օկուպացված տարածքներում հայտնաբերվել է 550,000 «անտեր» գույք: Ռուսաստանի Պետդուման պատրաստվում է քննարկել «լքված» բնակարանների մասին օրինագիծը։

Արցախում մնացել է զգալի անշարժ գույք, որի մի մասը Բաքվի իշխանությունները արդեն ոչնչացրել են, իսկ մյուսները զբաղեցրել են այն անձինք, ովքեր կապ չունեն տվյալ գույքի հետ: Ալիևն արդեն ակնարկել է, որ այդ տները կարող են համարվել տիրազուրկ և բռնագրավվել:

Ռուսաստանի «անտեր» տների մասին օրենքը կարող է նախադեպ ստեղծել Բաքվի համար։ Սա հատկապես հնարավոր է, քանի որ Հայաստանը չի ճանաչում արցախցիների սեփականության իրավունքը Արցախում գտնվող իրենց սեփականության նկատմամբ, չնայած նրանք ունեն նույն կապույտ անձնագրերը, ինչ մյուս ՀՀ բնակիչները։ Արցախի բնակիչների արտաքսումից և իրենց սեփականությանը մուտք գործելու փաստացի կորստից հետո Հայաստանը հրաժարվեց իրականացնել կորցրած սեփականության փոխհատուցման ծրագիրը, որը կներառեր սեփականության գույքագրումը և փոխհատուցման համար միջոցների հայթայթումը։ Հայաստանի կառավարությունը ընդունեց արցախցիների համար վարձավճարների փոխհատուցման ծրագրեր, որոնց հաջորդեց բնակարանային ծրագիրը, որը հիմնված է ընտանիքի անդամներին բնակարան գնելու համար 3-5 միլիոն դրամ վճարումների վրա։

Այլ կերպ ասած, արցախցիների՝ իրենց լքված սեփականության իրավունքը լիովին անտեսվել է։

Ոչ կառավարական ուժերը առաջ են մղում արցախցիների վերադարձի գաղափարը՝ որպես իրենց սեփականության իրավունքը վերականգնելու միջոց։ Սակայն Հայաստանի կառավարությունը այս ուղին անիրատեսական է համարում։

Սեփականության իրավունքը վաղեմության ժամկետ չունի, բայց մինչ Ուկրաինայի դեպքում սեփականության վկայականը տրվել է ուկրաինական պետության կողմից, Արցախի դեպքում դրանք չճանաչված Արցախի Հանրապետության կողմից տրված փաստաթղթեր են։ Հայաստանը հրաժարվում է ճանաչել այս սեփականությունը որպես իր քաղաքացիների սեփականություն։