
1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ին Հայաստանի Գերագույն խորհուրդը և Արցախի Ազգային խորհուրդը Երևանում համատեղ նիստում որոշում ընդունեցին վերամիավորման մասին։
Այս որոշման՝ որպես հայերի անկախ պետականության իրավունքի հիմնասյուներից մեկի, հղումը ներառվել է Հայաստանի անկախության հռչակագրում, որի հիման վրա ստեղծվել է Հայաստանի Հանրապետությունը։
Այդ ժամանակվանից ի վեր միասնական հայկական պետությունը բազմաթիվ փորձությունների է բախվել, բայց 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի որոշումը չի չեղարկվել կամ հերքվել։ Պատահական չէ, որ Բաքուն և Անկարան պահանջում են այս որոշ,ամ հղումը հանել Հայաստանի Սահմանադրությունից։ Եւ միայն Ռուսաստանն է աջակցել Բաքվի պահանջին։
Սակայն աշխարհում ոչ մի իհեն հարգող երկիր հրապարակավ կամ պաշտոնապես չի պահանջել չեղարկել 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի որոշումը։ Իրավունք հարգող ոչ մի երկիր չի կարող անտեսել ազգի ինքնորոշման Աստծո տված իրավունքը։ Եվ ոչ մի հայ չի կարող չհասկանալ, որ քանի դեռ անկախ հայկական պետությունը հենվում է իրավունքի վրա, այն անպարտելի է։ Բայց հենց որ հայերը հրաժարվեն իրենց իրավունքներից, պետականությունը կփլուզվի։
Այն, ինչ Հայաստանի քաղաքացիներին առաջարկվում է «Չորրորդ Հանրապետության» փաթեթավորմամբ, օրենքի ամենամաքուր ձևի վրա կառուցված անկախ պետականության մերժումն է: Արցախի ժողովրդին Հայաստանի քաղաքացիության իրավունքից զրկելը ինքնիշխան պետականությունից հրաժարվելու առաջին քայլն է:
Որոշման տեքստը
«Հիմնվելով ազգերի ինքնորոշման համամարդկային սկզբունքների վրա և արձագանքելով հայ ժողովրդի` բռնի ուժով բաժանված երկու հատվածների վերամիավորման օրինական ձգտմանը, Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհուրդը և Լեռնային Ղարաբաղի Ազգային խորհուրդը որոշում են.