«Ղարիբ Բաբայանի արարքում հանցագործություն առկա չէ, քրեական հետպնդում չպետք է հարուցվեր, եւ քրեական վարույթ չպետք է իրականացվի։ Իրականում պետք է պատժվեն Հանրապետության հրապարակում սադրողները, այսինքն՝ Իրանի քաղաքացիները՝ ազգությամբ ադրբեջանցիները, այլ ոչ թե այդ լկտիությանը բացասական, խրատական կամ քննադատող միտք արտահայտող անձը»,- Step1.am-ի հետ զրույցում ասաց արցախցի փաստաբան Դավիթ Հովհաննիսյանը։

Դավիթ Հովհաննիսյանը արցախցի դասախոս Ղարիբ Բաբայանի պաշտպաններից է։ Նա նշեց, որ նախաքննական գաղտնիքից ելնելով՝ չի կարող շատ մանրամասներ հայտնել գործի վերաբերյալ, այս փուլում համապատասխան գործողություններ են իրականացվում։

Նա ասաց, որ այս գործում քաղաքական ենթատեքստ կա Հանրապետության հրապարակում այդ անձանց հայտնվելու, «Ղարաբաղ» երգը երգելու մեջ։ Բայց Ղարիբ Բաբայանի արձագանքի տեսնակյունից քաղաքական ենթատեքստ ընդհանրապես առկա չէ։ «Եթե այդ տեսանյութը չհրապարակվեր Ղարիբ Բաբայանի կողմից եւ հրապարակվեր մեկ այլ անձի կողմից ու լայն տարածում ստանար, ինձ թվում է, դարձյալ նույն պատմությունը լինելու էր։ Այստեղ հարցն այն է, որ այդ գրառումը տեսանյութի հետ միասին շատ մեծ տարածում է ստացել, քանի որ տեսանյութը վիրավորում էր հայ մարդու արժանապատվությունը։ Այսինքն՝ ազգի մոտ էմցիոնալ ընկալում է եղել, մարդիկ հուզական են ընկալել այդ տեղեկատվությունը, քանի որ այդպիսի ֆոն առկա է․ Ադրբեջանն ասում է՝ Երեւանը «Իրեւան է», Հայաստանը՝ «արեւմտյան ադրբեջան»։ Այդ ֆոնի մեջ էլ տեղավորվում է նաեւ այս դեպքը»։

ՀՀ ԱԱԾ-ն հայտնել էր, որ Երեւանի Հանրապետության հրապարակում «Ղարաբաղ» երգը երգած եւ տեսանյութում պատկերված անձինք իրականում հանդիսանում են Իրանի Իսլամական Հանրապետության քաղաքացիներ՝ չնշելով ազգությունը։ Հարցին, թե ի՞նչ է պարզվել գործով՝ Հանրապետության հրապարակում երգողները Իրանի քաղաքացի ադրբեջանցի՞ներ են, Դավիթ Հովհաննիսյանը պատասխանեց, որ նախաքննական գաղտնիքի պատճառով չի կարող մանրամասներ հայտնել։ «Բայց իմ կարծիքով՝ եթե ադրբեջաներեն են երգել, ցանկացած հայի համար նրանք թուրք են, ադրբեջանցի են։ Տարբերություն չկա, թե ինչ ազգության են, անբարոյականություն է նման արարք թույլ տալը»,- ասաց նա։

Հիշեցնենք, որ արցախցի դասախոս Ղարիբ Բաբայանի նկատմամբ հանրային քրեական հետապնդում է հարուցվել այն բանից հետո, երբ նա իր սոցիալական ցանցում տարածել էր Երեւանի Հանրապետության հրապարակում ադրբեջաներեն «Ղարաբաղ» երգող անձանց վերաբերյալ տեսանյութը։

Ըստ Քննչական կոմիտեի՝ Ղարիբ Բաբայանը տարածել է «քաղաքական և այլ հայացքներով, անձնական և սոցիալական բնույթի այլ հանգամանքներով պայմանավորված՝ ՀՀ իշխանությունների և ՀՀ ոստիկանության ծառայողների նկատմամբ ատելություն, անհանդուրժողականություն և թշնամանք հրահրելուն ու քարոզելուն ուղղված նյութ և հրապարակային խոսք»։

Ռոզա Հովհաննիսյան

Ինչպես և սպասվում էր, Նիկոլ Փաշինյանը Վաշինգտոնում հայ համայնքի հետ հանդիպմանը նուրբ կոչ արեց հրաժարվել Ցեղասպանության և պահանջատիրության հարցերից, քանի որ հակառակ նժարին՝ անկախ Հայաստանի ապագան է։

Համայնքի ներկայացուցիչների արձագանքը դեռ անհայտ է, ինչպես նաև այն, թե ո՞ր քաղաքական շրջանակներն էին ներկայացնում հավաքվածները։ Կասկած չկա, որ հակադաշնակցական։ Այդ մասին է նաև վկայում այն, որ Փաշինյանը հանդիպել է միայն Ամերիկայի հայկական համագումարի ղեկավարության հետ։ Ինչպես հայտնի է, Ամերիկայի հայկական կազմակերպությունները կենտրոնացված են կամ դաշնակցական համարվող Ամերիկայի հայ ազգային հանձնախմբի, կամ հակառակ հայացքներ ունեցող Ամերիկայի հայկական համագումարի շուրջ։

Սփյուռքը Դաշնակցությունից «ձերբազատելու» փորձեր Փաշինյանը սկսել է իշխանության գալու պես։ Դժվար թե դա կապված լինի ՀՅԴ հանդեպ նրա անձնական վերաբերմունքի հետ։ Մյուս կողմից, եթե Փաշինյանը կրիմինալ է տեսնում ՀՅԴ գործունեության մեջ, ապա կարող է իրավական, նույնիսկ քաղաքական գործընթաց սկսել։ Հատկապես, որ նա խոսում է Դաշնակցության՝ երիտթուրքերի և Ռուսաստանի հետ հանցավոր կապի մասին։

Հոնվարի 31-ի իր հարցազրույցում Փաշինյանը ասել է ․ «Մենք իրողությունները դարասկզբին, դարի կեսերին, դարավերջին, էսօր էլ` կարող է ճշգրիտ չենք ընկալում։ Կարող է մենք չափից ավելի մեծ հույս ենք դնում արտաքին ինչ-որ քաջալերումներին… մեր իրականության մեջ ընկալվա՞ծ է երիտթուրքերի եւ ՀՅԴ-ի հարաբերությունների հարցը, իսկ կարո՞ղ է պարզվել, որ ինչ-որ շրջանակներ մեր ինչ-որ ցավոտ կետեր կարողանում են օգտագործել մեր անկախ ինքնիշխան պետությունն անհնար դարձնելու համար»։

ՀՅԴ-ի մեղքերի շատ երկար ցուցակ կարելի է կազմել և հրապարակավ մեղադրել։ Սակայն նույնիսկ ամերիկյան վերլուծաբաններ են նշում ՀՅԴ եւ “հակադաշնակցական” լոբբիների տարբերությունը․ ՀՅԴ-ն ոչ միայն կողմ է Ցեղասպանության ճանաչմանը, այլև խոսում է տարածքային եւ այլ պահանջներից, Սևրի պայմանագրից եւ այլ խնդիրներից։ Ճիշտ է, ՀՅԴ-ն չի պահանջում Կարսի պայմանագրի չեղարկում, սակայն դաշնակամետ Սփյուռքի եւ մյուսների պատճառով Էրդողանը չի կարողանում հասնել հայ-թուրքական ներկայիս սահմանի միջազգային ճանաչմանը։

Փաշինյանին պետք է Սփյուռքի, գոնե դրա մի մասի աջակցությունը «խաղաղության պայմանագրին», այլ կերպ ասած՝ հայ-թուրքական և խորհրդային սահմանների ճանաչմանը, ինչը անհնարին է առանց պահանջատիրությունից հրաժարվելուն։ Չէ՞ որ հենց Սփյուռքն է Ցեղասպանությունից գլխավոր «տուժողը» եւ պահանջատերը, և նրանց գույքային իրավունքներն են արձանագրված Լոզանի պայմանագրում, ոչ թե Հայաստանի։

Պատրա՞ստ են Սփյուռքի կազմակերպությունները հրապարակավ հրաժարվել պահանջատիրությունից։ Եւ ի՞նչ կլինի, եթե Փաշինյանին չհաջողվի «համոզել» Սփյուռքին, վախեցնելով Հայաստանի պետականության կորստով։

Նույնը, ինչ Արցախի պարագայում։ Եթե Փաշինյանը ստորագրի մի փաստաթուղթ, որը «պատմության գիրկ» կուղարկի հայերի իրավունքները և շահերը նախկին Օսմանյան կայսրությունում, «մեղավոր» կլինեն Սփյուռքի կազմակերպությունները։ Ինչպես հիմա Արցախի հանձնման մեջ մեղադրում են արցախցիներին, մյուս կողմից ճանաչելով, որ գիտակցաբար են զոհաբերել Արցախը։

«Մենք այս ամեն ինչին /գաղափարախոսության փոփոխության/ եկել ենք 44 օրյա պատերազմի պարտության բերումով եւ այս պարտության պատճառների խորքային եւ ոչ խորքային պատճառներով: Մենք, իմ գնահատմամբ, այսօր այդ պարտության միջով անցնելով, ձեռք ենք բերել անկախ, ինքնիշխան պետություն ունենալու հնարավորություն: Ես երկար եմ մտածել եւ եկել այն եզրահանգման, որ զոհողությունները ոչ թե ոչնչի, այլ Հայաստանի ինքնիշխանության համար են եղել եւ մենք հիմա պարզապես պետք է կենտրոնանք այդ զոհողության հնարավորությունը օգտագործելու վրա»,-ասել է Փաշինյանը Վաշինգթոնում: