Գերի Կարեն Ավանեսյանի ողբերգությունը. Հայաստանը չի տրամադրում նրա առողջության մասին տեղեկանք
- 21:31 24.12.2025
«Ազատությունը» ծավալուն հոդված է հրապարակել Ստեփանակերտի բնակիչ Կարեն Ավանեսյանի կյանքի դրամատիկ շրջադարձերի մասին, ով ներկայումս գերության մեջ է Բաքվում և որին սպառնում է 18 տարվա ազատազրկում: Նրա պատմությունը արտացոլում է այն ուղին, որը կանցնեին նրանք, ովքեր կմնային Արցախում Բաքվի իրավասության ներքո։
Պարզվեց, որ հայ փաստաբանները բողոք են ներկայացրել Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան Կարեն Ավանեսյանի գործով, և դատարանը բողոքը ընդունել է արտակարգ կարգով: Սակայն, Ավանեսյանի հոգեկան առողջության խնդիրները ապացուցելու համար փաստաբաններին անհրաժեշտ է տեղեկանք, որ Ավանեսյանը հոգեկան հիվանդության համար բուժվել է Ստեփանակերտում։
Փաստաթղթերը բերվել են Արցախից և հասանելի են հայաստանյան արխիվներում, սակայն Հայաստանի կառավարությունը հրաժարվում է տրամադրել դրանք՝ վկայակոչելով առողջական տեղեկատվության գաղտնիությունը և հիվանդի կողմից լիազորված անձի բացակայությունը: Միջազգային իրավական հարցերի ՀՀ հանձնակատարը նույնպես չի զբաղվում այս խնդրով, թեկուզ պարզ չէ, ինչպես կարող է գերության մեջ գտնվող անառողջ մարդը ինչ-որ մեկին նշանակի լիազոր:
Կարեն Ավանեսյանն իսկապես լուրջ առողջական խնդիրներ ունի և երկար տարիներ Ստեփանակերտում կատուներ էր կերակրում։ Նա Արցախում է մնացել ամբողջ հայ բնակչության տեղահանությունից հետո՝ իր առաքելությունը շարունակելու համար։ Սեպտեմբերի 14-ին Բաքվի լրատվամիջոցները անսպասելիորեն հաղորդեցին Ստեփանակերտում տեղի ունեցած ենթադրյալ ահաբեկչության մասին այն օրը, երբ Ալիևը այնտեղ էր։ Հարձակման մեջ մեղադրվեց Կարեն Ավանեսյանը, որը ենթադրաբար վիրավորել էր մի քանի ադրբեջանցի ոստիկանների և ինքն էլ վիրավորվել էր պատասխան կրակից։
Ինչպես պարզվեց, այս միջադեպից առաջ Ավանեսյանը ցանկություն էր հայտնել տեղափոխվել Հայաստան, բայց ոչ ոք չզբաղվեց նրա գործով։ Ավանեսյանի տեղափոխումը Հայաստան կարող էր չափազանց բացասական լինել Բաքվի համար, ուստի նրանք Ստեփանակերտում «ահաբեկչական հարձակում» կազմակերպեցին և նրան տարան Գանձակում «դատելու»։
Սակայն այն փաստը, որ Հայաստանը ՄԻԵԴ-ին չի տրամադրում Կարեն Ավանեսյանի առողջության մասին տեղեկանք, որը կարող էր փրկել նրան, չի տեղավորվում ուղեղի մեջ։
Կարենի պատմությունը բացահայտում է նրա ողբերգության երկու կողմերը. ոչ մի հայ, նույնիսկ կատուներ կերակրող, չէր կարող գոյատևել Ստեփանակերտում, որտեղ արցախցիներին համառորեն կոչ էին անում մնալ Երևանից. յուրաքանչյուրի համար կգտնվեր «վիրավոր ոստիկան», և “մեղավորին” կտանեին Գանձակ։ Երկրորդ, Հայաստանի կողմից Կարենին տեղեկանք չտրամադրելը ցույց է տալիս, թե ինչպես կպաշտպաներ Հայաստանը նրանց, ովքեր կորոշեին մնալ, և որոնց Բաքվի իշխանությունները «կբանտարկեին» իրենց քմահաճույքով։