Եվրոպական խորհրդարանի բանաձևերը Արցախի վերաբերյալ. ինքնորոշման իրավունքից մինչև հողի և սեփականության իրավունք

«Եվրոնեստ»-ի՝ Արևելյան գործընկերության խորհրդարանական հարթակի վերջերս կայացած նստաշրջանի ժամանակ, որը տեղի ունեցավ Երևանում, ընդունվեց մի բանաձև, որը, ինչպես պնդում էր ընդդիմությունը, չէր ներառում «Արցախի ժողովրդի վերադարձի» մասին կետ։

Եվրոպացի քաղաքական գործիչները չէին կարող քվեարկել «վերադարձի» կետի օգտին, քանի որ դա կնվազեցներ Եվրոպական խորհրդարանի կողմից վաղուց ընդունված բանաձևերի չափանիշը։ Հայկական վերնախավը՝ թե՛ իշխող կուսակցությունը, թե՛ ընդդիմությունը, ոչ միայն չեն պնդում Եվրոպական խորհրդարանի բանաձևերի կոշտ պահանջների կատարումն, այլև արհեստականորեն իջեցնում են շեմը։

Եվ մինչ Եվրոպական խորհրդարանը 2013-2017 թթ․ թվականին ճանաչում էր Արցախի ինքնորոշման իրավունքը և այն համարում վիճելի տարածք, ապա Հայաստանի նախաձեռնությամբ իր 2025 թվականի բանաձևում այն ​​արդեն հղում էր կատարում «Ալմա-Աթայի հռչակագրին» և խորհրդային սահմաններին։ Իսկ Արցախյան հարցը սկսեց դիտարկվել որպես զուտ մարդասիրական։ Միևնույն ժամանակ, Եվրոպական խորհրդարանը պնդում է Արցախի ժողովրդի սեփականության և հողի իրավունքների վերականգնման վրա։

2013 թվականի հոկտեմբերի 23-ին Եվրոպական խորհրդարանը բանաձև ընդունեց Արևելյան գործընկերության երկրների հետ հարաբերությունների ամրապնդման վերաբերյալ։

Մասնավորապես, բանաձևում նշվում է, որ ղարաբաղյան հակամարտության լուծումը պետք է համապատասխանի ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի 1993 թվականի չորս բանաձևերին և 2009 թվականի ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի լ’Ակվիլայում ընդունված համատեղ հայտարարության մեջ ամրագրված սկզբունքներին։

Լ’Ակվիլայի հայտարարությունը կոչ է անում Լեռնային Ղարաբաղին հարակից տարածքները վերադարձնել Ադրբեջանին, Լեռնային Ղարաբաղին տրամադրել ժամանակավոր կարգավիճակ՝ անվտանգության երաշխիքներով և ինքնավարությամբ, բացել Հայաստանը Լեռնային Ղարաբաղի հետ կապող միջանցք, ապագայում լուծել Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակը ազատ քվեարկության միջոցով, քննարկել տեղահանված անձանց և փախստականների վերադարձի հարցը և ապահովել միջազգային անվտանգության երաշխիքներ՝ խաղաղապահ ուժերի միջոցով։

2017 թվականի նոյեմբերի 15-ին Եվրոպական խորհրդարանը մեծամասնությամբ ընդունեց բանաձև, որով հստակորեն ճանաչվում է Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը։

Նմանատիպ բանաձև արդեն ընդունվել էր ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 72-րդ նստաշրջանի կապակցությամբ՝ 2017 թվականի հուլիսի 5-ին, երբ Եվրախորհրդարանը առաջին անգամ ամրագրեց Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը։

Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը հիմնված է Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման և անվտանգության իրավունքի վրա, հայտարարել է ՀՀ արտաքին գործերի նախարարության մամուլի խոսնակ Աննա Նաղդալյանը՝ մեկնաբանելով Եվրախորհրդարանի կողմից ընդունված զեկույցներն ու բանաձևերը։

2021 թվականի հունվարի 21-ին Եվրախորհրդարանը իր ընդունած փաստաթղթերում խստորեն դատապարտել է խաղաղ բնակիչների սպանությունները և քաղաքացիական օբյեկտների ու մշակութային վայրերի ոչնչացումը, ինչպես նաև կասետային զինամթերքի օգտագործման մասին հաղորդագրությունները Ղարաբաղյան հակամարտությունում։ Եվրախորհրդարանը կոչ է արել Թուրքիային զերծ մնալ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությանը որևէ միջամտությունից, այդ թվում՝ Ադրբեջանին ռազմական աջակցություն ցուցաբերելուց, զերծ մնալ անկայունացնող գործողություններից և ակտիվորեն խթանել խաղաղությունը։ Այն նաև դատապարտել է Թուրքիայի կողմից Սիրիայից և այլուր օտարերկրյա ահաբեկիչ զինյալների տեղափոխումը Լեռնային Ղարաբաղ, ինչը հաստատել են միջազգային դերակատարները, այդ թվում՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրները։

Եվրոպական խորհրդարանը ոչ միայն դատապարտել է պատերազմական հանցագործությունները, այդ թվում՝ քաղաքացիական անձանց, ենթակառուցվածքների և պաշտամունքի վայրերի վրա հարձակումները, այլև ընդգծել է, որ այդ հանցագործությունները չպետք է անպատիժ մնան։

Ըստ բանաձևի, պատերազմի պատճառների և հետևանքների լուծումը պահանջում է նաև «Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության վերջնական կարգավորում ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության շրջանակներում և Արցախի ապագա իրավական կարգավիճակի որոշում՝ համանախագահների կողմից առաջարկված հիմնական սկզբունքների հիման վրա»։

Եվրախորհրդարանը 2021 թվականի մայիսի 19-ին ընդունեց բանաձև, որը մանրամասնորեն անդրադառնում էր Լեռնային Ղարաբաղում պատերազմի մարդասիրական հետևանքներին։ Մասնավորապես, փաստաթուղթը պահանջում էր, որ Բաքուն ազատ արձակի բոլոր կալանավորվածներին։

Եվրախորհրդարանի 2022 թվականի հունիսի 8-ին ընդունված բանաձևում նշվում էր, որ Ղարաբաղում 44-օրյա պատերազմը հրահրվել է Ադրբեջանի կողմից և Արցախը անվանվում է «վիճելի տարածք»։

Բաքուն հետագայում հայտարարեց, որ այսուհետ բանակցություններում կխուսափի «Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտություն» և «կարգավիճակ» տերմինների օգտագործումից։

2022 թվականի մարտի 10-ին Եվրախորհրդարանը ընդունեց բանաձև Լեռնային Ղարաբաղում հայկական մշակութային ժառանգության ոչնչացման վերաբերյալ։ Բանաձևն ընդունվեց 635 կողմ, 2 դեմ և 42 ձեռնպահ ձայների հարաբերակցությամբ։

Հիմնվելով Հայաստանի և Ադրբեջանի վերաբերյալ համազեկուցողների կողմից նախկինում ընդունված մի շարք բանաձևերի և հայտարարությունների, ռասիզմի և անհանդուրժողականության վերաբերյալ զեկույցների, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների 2021 թվականի նոյեմբերի 11-ի հայտարարության, Միջազգային դատարանի 2021 թվականի դեկտեմբերի 7-ի որոշումների, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային մշակութային և բնական ժառանգության պաշտպանության մասին կոնվենցիայի և մի շարք այլ միջազգային փաստաթղթերի վրա, Եվրախորհրդարանը նշում է, որ վերջին պատերազմից հետո 1456 հուշարձան, որոնց մեծ մասը հայկական է, անցել է Ադրբեջանի վերահսկողության տակ։

Եվրախորհրդարանը դատապարտում է Ադրբեջանի կողմից Ղարաբաղում և շրջակայքում հայկական մշակութային ժառանգությունը ոչնչացնելու և դրա գոյությունը ժխտելու քաղաքականությունը, որը հակասում է միջազգային իրավունքին։ Եվրախորհրդարանը այս քաղաքականությունը համարում է Ադրբեջանի կողմից վարվող հայատյացություն։

Եվրախորհրդարանը ընդգծում է պատմական և մշակութային ժառանգության պաշտպանության հարցին մոտենալու անհրաժեշտությունը՝ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև հակամարտության վերջնական կարգավորման, Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի վերջնական որոշման համատեքստում, և այս առումով կոչ է անում Ադրբեջանին հրաժարվել իր մաքսիմալիստական ​​նպատակներից։

2022 թվականի դեկտեմբերի 14-ին Եվրոպական խորհրդարանը բանաձև ընդունեց, որով քննադատում էր Ադրբեջանի կողմից Լեռնային Ղարաբաղում հայկական մշակութային արժեքների ոչնչացման շարունակական քաղաքականությունը։

Բանաձևը հասանելի է հետևյալ հղումով՝ https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/TA-9-2022-0444_EN.html

2023 թվականի սեպտեմբերի 19-ին Եվրոպական խորհրդարանը կոչ արեց Եվրոպական Միության Խորհրդին քննարկել Ադրբեջանի դեմ պատժամիջոցների կիրառման հարցը՝ ի պատասխան Լեռնային Ղարաբաղում ռազմական գործողությունների։

«Մենք խստորեն դատապարտում ենք Ադրբեջանի կողմից Լեռնային Ղարաբաղի վրա այսօրվա նախապես մտածված և անհիմն հարձակումը։ Այս շարունակվող հարձակման անհապաղ դադարեցման բացակայության դեպքում մենք կոչ ենք անում Եվրոպական Միության Խորհրդին հիմնարար վերանայել իր հարաբերությունները Ադրբեջանի հետ և քննարկել ադրբեջանական իշխանությունների դեմ պատժամիջոցներ կիրառելու հարցը», – ասվում է Եվրախորհրդարանի պատգամավորների հայտարարության մեջ։

2023 թվականի հոկտեմբերի 6-ին Եվրոպական խորհրդարանը մեծամասնությամբ հաստատեց Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ բանաձևը, որը Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած իրադարձությունները համարում է էթնիկ զտումների համարժեք, կոչ է անում Եվրոպական հանձնաժողովին վերանայել Բաքվի հետ ռազմավարական էներգետիկ համագործակցությունը և թիրախային պատժամիջոցներ կիրառել Ադրբեջանի այն պաշտոնյաների նկատմամբ, ովքեր պատասխանատու են Լեռնային Ղարաբաղում հրադադարի և մարդու իրավունքների բազմաթիվ խախտումների համար։

Ընդունված բանաձևում ընդգծվում է, որ ԵԱՀԿ-ն, Եվրամիությունը, ՄԱԿ-ը և այլ միջազգային դերակատարներ չեն կարողացել զսպել Ադրբեջանի՝ ռազմական ուժի դիմելու ցանկությունը, և եթե Բաքուն շարունակի այս քաղաքականությունը, ԵՄ-ն պետք է «լիովին դադարեցնի ադրբեջանական նավթի և գազի ներմուծումը»։

2024 թվականի հոկտեմբերի 23-ին Եվրոպական խորհրդարանը բանաձև ընդունեց Ադրբեջանում ստեղծված իրավիճակի, մարդու իրավունքների և միջազգային իրավունքի խախտումների, ինչպես նաև Հայաստանի հետ հարաբերությունների վերաբերյալ (2024/2890(RSP), https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/RC-10-2024-0133_EN.html?fbclid=IwY2xjawGJYCNleHRuA2FlbQIxMQABHZPuEFH_7disnLUQyyTiOSjnYUTbftY9IAsIrNz_-BEMiBKIbHr7wh_S9A_aem_EI1_vU87N6AGpXqU5bgIgQ):

Անդրադառնալով մի շարք հարցերի, այդ թվում՝ Ադրբեջանում մարդու իրավունքների զանգվածային խախտումներին, ՀՀ սահմանների անվտանգությանն ու ամբողջականությանը, ինչպես նաև Ադրբեջանի կողմից ՀՀ անկախությանը սպառնացող վտանգներին, բանաձևը նաև դատապարտում է Լեռնային Ղարաբաղի հայկական մշակութային ժառանգության ոչնչացումը և կոչ է անում Ադրբեջանին թույլատրել ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի առաքելությունը Լեռնային Ղարաբաղ: Իր 15-րդ կետում բանաձևը կոչ է անում լիովին կատարել Միջազգային դատարանի բոլոր որոշումները, այդ թվում՝ 2023 թվականի նոյեմբերի 17-ի որոշումը, և վերահաստատում է իր կոչը Ադրբեջանի իշխանություններին՝ ապահովելու հայ բնակչության անվտանգ վերադարձը Լեռնային Ղարաբաղ և ապահովելու նրանց իրավունքների, այդ թվում՝ հողային և սեփականության իրավունքների պաշտպանության ամուր երաշխիքներ:

Եվրոպական խորհրդարանը վերահաստատում է իր աջակցությունը Հայաստանի և Ադրբեջանի ինքնիշխանությանը և տարածքային ամբողջականությանը: Եվրոպական խորհրդարանը վճռականորեն աջակցում է երկու երկրների միջև հարաբերությունների կարգավորմանը՝ հիմնվելով տարածքային ամբողջականության փոխադարձ ճանաչման և սահմանների անձեռնմխելիության սկզբունքների վրա՝ համաձայն 1991 թվականի Ալմա-Աթայի հռչակագրի:

Ադրբեջանի իշխանությունները պետք է անհապաղ ազատ արձակեն ձերբակալված հայ քաղաքացիներին։ Այս մասին ասվում է Եվրախորհրդարանի 2025 թվականի մարտի 13-ին ընդունված բանաձևում, որն ընդունվել է  523 կողմ, 3 դեմ և 84 ձեռնպահ ձայների հարաբերակցությամբ։

Բանաձևում նշվում է, որ Ադրբեջանում շարունակում են պահվել 23 հայ պատանդներ (սահմանումը վերցված է բնօրինակ տեքստից – խմբ.), այդ թվում՝ Լեռնային Ղարաբաղի նախկին փաստացի պաշտոնյաներ, ինչպես նաև 2020 թվականի պատերազմից և հետագա էթնիկ զտումներից հետո գերի վերցված անձինք։

Ավելի լայն առումով, Եվրախորհրդարանը կոչ է անում Միջազգային քրեական դատարանին քննել հայերի բռնի տեղահանման և էթնիկ զտումների դեպքերը Լեռնային Ղարաբաղում։ Բանաձևը նաև պահանջում է Միջազգային դատարանի որոշումների լիակատար կատարում, ներառյալ 2020 թվականի պատերազմի և հետագա ռազմական գործողությունների արդյունքում գերի վերցված բոլոր կալանավորների պաշտպանությունը։

Հրաժեշտ Սևանին

Երբ դուք խորհրդարանում ցուցադրաբար հայկական գյուղերը անվանում էիք «Էյվազլի, Չանզամի» և հանձնում Գորիս-Կապան ճանապարհը, դուք պատրաստվում էիք Արցախը անվանել բացառապես Ղարաբաղ, իսկ արցախցիներին՝ ԿԳԲ-ի գործակալներ: Երբ սկսեցիք կապույտ հայկական անձնագրերի տեր արցախցիներին անվանել «քաղաքացիություն չունեցող» մարդիկ, դուք պատրաստվում էիք հանձնել «Զանգեզուրի միջանցքը»: Երբ դուք հայտարարեցիք, որ կարևոր չէ, թե Բաքուն ինչ է անվանում «Թրամփի ճանապարհ», դուք բոլորին պատրաստում էիք այն փաստին, որ Սևանը գոյություն չունի. կա Գոյչա, իսկ մի ժամանակ՝ Գեղամա լիճ: Երբ դուք ընդունում եք, որ Սևանը գոյություն չի ունեցել, դուք պատրաստվում եք ապագա մունիցիպալ ընտրությունների, որոնց կմասնակցեն 300,000 ադրբեջանցիներ՝ նրանք մեքենաներով ուղիղ կժամանեն Հայաստանում գործող բանկերի ներդրումներով կառուցված բազմաթիվ բարձրահարկ շենքեր և կընտրվեն “տեղական իշխանություն”:

Արցախի «Վերադարձ» կիոկուշին կարատեի ակումբն այսօր բողոքի ակցիա է արել

Արցախի «Վերադարձ» կիոկուշին կարատեի ակումբն այսօր կանգնած է լուրջ խնդիրների առաջ, ակումբի ղեկավար Արմեն Պետրոսյանն ահազանգում է, որ պետական մակարդակով խոչընդոտում են արցախյան միակ մարզական ակումբի գործունեությունը. ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարությունը նպատակահարմար չի համարում ակումբի գործունեությունը Հայաստանում։

Արցախի էթնիկ զտումից ու արցախցիների բռնի տեղահանությունից հետո Արմեն Պետրոսյանն արցախցի երեխանեի հետ մարզումներն անցկացնում է Երեւանի թիվ 17 հատուկ դպրոցի մարզադահլիճում։ Բայց նրան տեղեկացրել են, որ այլեւս չեն կարող մարզումները շարունակել։

Արմեն Պետրոսյանն այսօր հանդիպում է ունեցել ԿԳՄՍ նախարարությունում, այնուհետեւ ակումբի սաների հետ բողոքի ակցիա է իրականացրել դպրոցի տարածքում։ Նա նշում է, որ բռնի տեղահանությունից հետո մարզումները սկսել է ԿԳՄՍ նախարարության թույլտվությամբ։ 2023 թվականի բռնի տեղահանությունից հետո գտել է իր աշակերտներին, ընկերների միջոցով ձեռք է բերել մարզական գույք՝ պարապմունքներն անցկացնելու համար։

«Նախարարությունից գրավոր ասել են՝ նպատակահարմար չենք գտնում, որ պարապմունքներն այս դպրոցում անցկացվեն։ Երբ նախարարությունը նման բան է ասում, դպրոցի տնօրինությունն էլ վախենում է, չնայած, դպրոցի ուսումնական գծով տնօրենի հետ մենք խնդիր չունենք, խնդիրը ֆինանսական համակարգողի հետ է»,- նշում է նա։

Արմեն Պետրոսյանն ասում է, որ չի խուսափում վճարել մարզադահլիճի համար, ասում է՝ մշակենք մի համակարգ, կվճարեմ։

«Բայց այդ մեխանիզմն էլ իրենք չեն ընդունում, ասում են՝ այդ մեխանիզմից դպրոցը չի շահում։ Երեխաներին անգամ արգելել են օգտվել դպրոցի զուգարանից։ Ես այսքան երեխաներն հավաքել եմ, ասել եմ՝ արցախցիներ ջան, պետք է ինտեգրվենք, սա մեր հայրենիքն է, բայց երբ որ իրենք արցախցի լինելու պատճառով զրկվում են պարապմունքներից, հիմա ես ի՞նչ սովորեցնեմ իրենց։ Ես իրենց այսօր համարում եմ կրկնակի տեղահանված՝ թուրքը նրանց հանել է Ստեփանակերտի մարզադահլիճից, հայը հանում է Երեւանի մարզադահլիճից»,- ասում է Արմեն Պետրոսյանը և նշում՝ ոչ աշխատավարձ է ուզել ԿԳՄՍ նախարարությունից, ոչ գույք, անվճար է պարապում երեխաների հետ։

«Ես խնդրեմ եմ ուղղակի ինձ չխանգարեն։ Այս երեխաներին անվճար տարել հասցրել եմ մինչեւ Բուլղարիա՝ աշխարհի գավաթի խաղարկությանը»,- հավելեց նա։

Պետրոսյանն այսօր դիմել է ԿԳՄՍ նախարարություն, բայց դպրոցի համակարգողն իրեն ասել է՝ «եթե անգամ դու հաղթես ու մնաս այստեղ, այնպես եմ անելու, որ մարզադահլիճը չջեռուցվի»։

«Խնդիրը մեր արցախցի լինելն է, եթե արցախցիները մի տեղ հավաքվում են, երեւի մարդկանց թվում է, թե դա վտանգ է։ Բայց սա սպորտ է, ոչ կուսակցություն է, ոչ քաղաքական կազմակերպություն, սպորտ է, զբաղվում ենք, չեմպիոններ ունենք, մրցանակակիրներ ունենք։ Երկու տարվա մեջ վեց միջազգային չեմպիոն եմ տվել։ 70-ից ավելի արցախցի երեխա ունենք, ԿԳՄՍ նախարարությունը կարո՞ղ է այդ պատասխանը տալ, ինչի՞ համար են այս երեխաները հիմա փողոցում»,- ասում է նա։

Հայաստանին մեղադրում 1988-2023 թ․ “հանցագործությունների” համար

Բաքվի զինվորական դատարանում այսօրվա նիստում Բաքվի գլխավոր դատախազի առաջին օգնականը հայտարարել է, թե Արցախի գերևարվախ ղեկավարներին վերագրվում է այն, որ մեղադրյալներն անուղղակի մասնակցել են «այն հանցագործություններին, որոնք Հայաստանի պետությունը իրականացրել է սկսած 1988-ից մինչև 2023-ի սեպտեմբերը»:

Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանն Ադրբեջանը մեղադրում է պատերազմ սկսելու և իրականացնելու, ցեղասպանության, ահաբեկչության, իշխանության բռնի զավթման և այլ ծանր հանցագործությունների մեջ:

Ի դեպ, մեղադրող դատախազը պնդել է, թե դատարանի առջև այսօր կանգնած են բազմաթիվ հանացագորություններ իրականացրած անձանց ընդամենը մի մասը:

Փաստորեն, ստացվում է, որ որպես “հանցագործություն” Բաքվում ընկալում է այն, ինչ կատարվել է 1988 թվականից։ Ընդ որում, հիմնական “մեղադրյալը” Հայաստանն է, իսկ Արցախի ղեկավարությունը “անուղղակի մասնակցել են”։

Միևնույն ժամանակ, Բաքվում ասվում է, որ “բոլորը չեն դատարանի առաջ կանգնած”, հավանաբար, ակնարկելով, որ սպասում են որոշ “մեղավորների” արտահանձնման։

Կա՞ արդյոք պայմանավորվածություն ինչ-որ մարդկանց արտահանձման մասին։ Սամվել Բաբայանի և մի քանի այլ անձանց դեմ վերջերս սկսված արշավի ընթացքում արտահանձնելուհամար “սպառնալիքներ” են հնչում։

Դատապաշտպաններն ասումեն, որ նման ընթացքը Հայաստանը կարող է կանխել՝ շարունակելով միջազգային ատյաններում հայկական իրավունքների և փաստարկների ներկայացումը։ Սակայն հայկական կողմի գործունեությամ մասին առայժմ ոչ մի լուր չկա։

 

Սիմոնյանը Ալիևի հայտարարության մասին. Նախնիների հայրենիքը փնտրելիս ոմանք կարող են այն գտնել Ալթայում

Պատմական հայրենիքը փնտրելիս ոմանք կարող են այն գտնել Ալթայում։ Այս մասին հայտարարել է Հայաստանի խորհրդարանի խոսնակ Ալեն Սիմոնյանը՝ ի պատասխան Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հայտարարությունները մեկնաբանելու խնդրանքի։

Ավելի վաղ Ալիևը հայտարարել էր, որ «Սևան լիճ չկա, կա Գոյչա», որ հայերին Ղարաբաղում ռուսներն են վերաբնակեցվել, տեղափոխելով Իրանից, և որ Հայկական ԽՍՀ-ում ապրող ադրբեջանցիները «պետք է այնտեղ վերադառնան ոչ թե տանկերով, այլ մեքենաներով»։

Ըստ էության, սրան ավելացնելու ոչինչ չկա, բացի այն, որ նման հայտարարությունները չեն համապատասխանում երկկողմ հարաբերությունների առկա տրամաբանությանը, հայտարարել է Սիմոնյանը։

Նա նաև նշել է, որ ադրբեջանցիների վերադարձի կոչերը չեն արվում ագրեսիվ համատեքստում, և որ հայկական կողմը, իր հերթին, պնդում է ղարաբաղցի հայերի իրենց տները վերադառնալու իրավունքը։

«Ինչ վերաբերում է տեղանուններին, մենք նույնպես հաճախ օգտագործում ենք տարբեր անուններ։ Բայց միևնույն ժամանակ ես չեմ տեսնում որևէ ագրեսիվ հայտարարություն», – հավելել է Սիմոնյանը։

ՀՀ պաշտպանության նախարար Սուրեն Պապիկյանը չի մեկնաբանում Ադրբեջանի նախագահի Իլհամ Ալիևի այսօրվա հայտարարություններիը։

«Սովորություն չունեմ մեկնաբանելու այն, ինչը չեմ լսել կամ չեմ կարդացել»,- ԱԺ–ում լրագրողների հետ զրույցում ասաց նա։

Պապիկյանը խոստացավ կարդալ Ալիևի հայտարարություններն ու ըստ անհրաժեշտության արձագաքնել. «Բայց այն, որ Ադրբեջանի հռետորաբանությունն օգոսոտսի 8-ից հետո իջել է, փոխվել է ու դա տեսանելի է նաև սահմանին, փաստ է, ու երբ մենք խոսում են խաղաղության մասին, ամենևին հորինված չէ, իրականություն է»,- նշեց նախարարը։

Արցախը մերն է, հայկական է ու հային է պատկանում. Լուսինե Ասրյան

Վերադարձ անպայման լինելու է, դրանում ես չեմ կասկածում։ Միշտ մտածում եմ, որ պետք է վերադառնանք, շենացնենք մեր հողը։ Արցախը մերն է, հայկական է ու հային է պատկանում,- ասում է զրուցակիցս՝ Լուսինե Ասրյանը։ Նա Արցախից է տեղահանվել։ Ծնվել ու մեծացել է Նորագյուղում, ընտանիք կազմելուց հետո տեղափոխվել Իվանյան ու մինչև 2023 թվականի սեպտեմբերն ապրել այդտեղ։ Շուրջ 28 տարի դասավանդել է Իվանյանի Օնիկ Գրիգորյանի անվան միջնակարգ դպրոցում։

Լուսինեն հավատում է, որ մի օր անպայման վերադառնալու է Արցախ։

-Ծնվել եմ Արցախի Ասկերանի շրջանի Նորագյուղ գյուղում։ Տեղի միջնակարգ դպրոցում սովորել եմ մինչև ութերորդ դասարանը։ Արցախյան առաջին պատերազմի ժամանակ ստիպված տեղափոխվել եմ Երևան և ուսումս շարունակել Երևանի թիվ 191 դպրոցում։ Երկու տարի ապրել եմ  հորեղբորս տանը, միջնակարգն ավարտել Երևանում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո անմիջապես մեկնել եմ Արցախ և ընդունվել Շուշիի մշակութալուսավորական տեխնիկումը։ Երկու տարի սովորելուց հետո տեղափոխվել եմ Նորագյուղ և աշխատանքի անցել մսուր-մանկապարտեզում։ Մոտ մեկ տարի աշխատել եմ այդտեղ ու զգացել, որ փոքրիկների հետ աշխատելը հոգեհարազատ է ինձ։

Հետպատերազմյան տարիներն էին։ Գյուղի մանկապարտեզը ավերվել էր պատերազմական գործողությունների հետևանքով և մանկապարտեզը գործում էր դպրոցի առաջին հարկում՝ զբաղեցնելով 2 սենյակ։ Հետագայում որոշակի դժվարությունների հետևանքով մանկապարտեզը փակվել է։

1996 թվականի սեպտեմբերի 1-ին տեղափոխվել եմ Իվանյան ու աշխատանքի անցել այդ ժամանակ այդտեղ գործող Խրամորթի Հ․ Շիրազի անվան միջնակարգ դպրոցում (արդեն ունեի բարձրագույն կրթություն, ավարտել էի տարրական մանկավարժություն և մեթոդիկա բաժինը)։ Հետո նշված դպրոցը տեղափոխվել է Խրամորթ գյուղ, իսկ Իվանյանում արդեն գործել է Իվանյանի դպրոցը, որտեղ ես աշխատել եմ մինչև 2023-ի սեպտեմբերի 19-ը։

2016-ի ապրիլյան քառօրյա պատերազմից հետո դպրոցն անվանակոչվել է փոխգնդապետ, <<Մարտական խաչ>> 1-ին աստիճանի շքանշանակիր Օնիկ Գրիգորյանի անվամբ։ Որպես դասվար՝ 28 տարի դասավանդել եմ դպրոցում։ Իմ բաց դասերի թեման միշտ <<Հայաստանը մեր հայրենիքն է>> թեման էր․ դա կվկայեն մեր ուսուցիչները, տնօրենությունը։ Միշտ հայրենիքի, հայրենասիրության մասին էին իմ բաց դասերը։ Բազում սերունդներ եմ դաստիարակել այդ ոգով և հպարտանում եմ նրանցով։

Իմ աշակերտներից էր 44-օրյա պատերազմում զոհված Արտակ Խաչատրյանը, իսկ զոհված եղբոր դասվարը Արինա Մնացականյանն էր, ում որդին նույնպես զոհվել է պատերազմում։ Մեզ համար մեծ ցավ է տղաների կորուստը, ինչի հետ մինչև այսօր չենք կարողանում հարմարվել։

Լուսինեն հպարտանում է իր գերդաստանի անցած ճանապարհով։ Ցավում է, որ ամեն ինչ կիսատ է մնացել:

 -Միշտ հպարտացել եմ, որ արցախցի եմ, որ կարողանում եմ արժանի սերունդ կրթել ու դաստիարակել։ Ծնվել եմ մի ընտանիքում, որտեղ իմ երեք եղբայրները ծառայել են ԱՀ ՊԲ-ում։ Ամուսինս նույնպես ծառայում էր ՊԲ-ում․ հիմա պահեստազորի սպա է։ Ունի մի շարք մեդալներ, պատվոգրեր։ ԱՀ ՊԲ-ի կողմից մեր ընտանիքին Իվանյանում բնակարան է հատկացվել և մենք մշտական բնակություն ենք հաստատել այնտեղ։ Մինչ այդ Նորագյուղից էի գալիս Իվանյան աշխատանքի։ 23 տարի ապրել ենք Իվանյանում, արարել ու ստեղծել ենք մեր հայրենի հողում։ Կարողացել ենք մեր երկու դստրերին տալ պատշաճ ուսում և դաստիարակություն։

2023-ի սեպտեմբերի 19-ին դպրոցում էի։ Այդ օրը հերթապահ էի։ Չգիտեի, որ իմ վերջին հերթապահությունն էր։ Ժամը մեկն անց 5 րոպեին սկսվեցին պայթյունները։ Սկզբից մտածում էինք, որ Իվանյանի զորամասում անցկացվող հերթական զորավարժություններն են, սակայն սխալվում էինք։ Եկավ զինղեկն ու ասաց, որ պատերազմ է սկսվել։ Դպրոցի աշակերտներին դասղեկները տարհանեցին Իվանյանի պահածոների գործարանի նկուղը։ Քանի որ շրջափակման պատճառով դասերը 35 րոպեանոց էին, իմ դասարանում դասերն արդեն ավարտվել էին, երեխաները գնացել էին տուն։ Ես ու փոխտնօրենը իջանք մոտակա շենքը, որտեղ արդեն մեծ խուճապ էր սկսել։ Հետո եկան հարյուրավոր զոհերի մասին գույժերը, ապա տեղահանության սոսկալի լուրը։ Ամենացավալին այն էր, որ սեպտեմբերի 25-ին՝ իմ ծննդյան օրը, մենք դուրս եկանք մեր հայրենիքից։ Ես չկողպեցի մեր տան դուռը։ Այդ պահին մտածեցի մի այնպիսի բան անեմ, որ վայրագները մեր տուն մտնելուն պես զգաստանան (եթե, իհարկե, ընդունակ են զգաստանալու)։ Եվ Աստվածաշունչը դրեցի դռան դիմաց, որպեսզի մտնեն ու տեսնեն, որ այս տանը հայ է ապրել, այս երկիրը հայկական է․ գուցե վախենան դատաստանից: Ճիշտ է, երբ հասանք Երևան, մտածեցի, որ ինչու չեմ բերել իմ Աստվածաշունչը, հետո ասացի ինքս ինձ՝ թող իմանան, որ մենք՝ հայերս, Աստծո մարդիկ ենք, պաշտում ենք Աստծուն և արդարությունն անպայման կվերականգնվի։

․․․Հասանք Հակարի։ Ծանր էր տեսնել թշնամու ուրախ, ինքնագոհ դեմքերը։ Գլուխները մտցրին մեքենաները և ծիծաղելով ասացին՝ գնացեք։ Այդ պահին ես մտածեցի ու մինչև հիմա այդ կարծիքին եմ, որ վերադարձ լինելու է։ Ես հավատացած եմ։ Ինքս ինձ խոսք եմ տվել, որ Արցախ վերադառնալուն պես այցելելու եմ Շուշիի Ղազանչեցոց եկեղեցին և վառելու եմ իրականացված հույսի իմ մոմը։

Տեղահանությունից հետո Լուսինեի ընտանիքը հաստատվել է Երևան քաղաքում

-Ես դեռ չեմ գտել իմ աշխատանքը, չեմ համակերպվում, չեմ կարողանում գտնել ինձ։ Ամուսինս է աշխատում։ Իհարկե, Հայաստանը մեր հայրենիքն է, սակայն շատ ծանր է համակերպվել այն մտքի հետ, որ կորցրել ես ծննդավայր-հայրենիքդ։ Շատ դժվար օրեր ենք ունեցել այս երկու տարիների ընթացքում, բայց ապրում ենք՝ հույս ունենալով, որ մի օր պիտի վերադառնանք Արցախ։

Այս ընթացքում թոռնիկիս էի խնամում, քանի որ աղջիկս աշխատում է։ Փոքրիկը 11 ամսական էր, երբ Արցախից դուրս եկանք։ Այս տարվա սեպտեմբերից նա արդեն հաճախում է մանկապարտեզ, ու իմ օրերը տխուր են անցնում։ Անընդհատ մտքերիս հետ եմ, հիշում եմ անցյալիս ամեն մի օրը, կարոտում բոլորին։ Թոռնիկիս ասում եմ՝ երբ մի քիչ մեծանաս, քեզ կպատմեմ մեր հրաշք Արցախի մասին։ Բայց հետո մտքովս անցնում է՝ մինչև մեծանա, մենք Արցախում կլինենք, ու նա իր աչքերով կտեսնի ինչ դրախտավայր է մեր երկիրը։

Շատ դժվար օրեր ենք ունեցել Արցախում՝ շրջափակում, պատերազմ, տարբեր փորձություններ, սակայն կարողացել ենք միշտ հաղթահարել։ Ունեինք հիանալի, առողջ կոլեկտիվ, լավ տնօրեն, փոխտնօրեն։ Բոլորս համախմբված աշխատում էինք, ասես մի մեծ ընտանիք լինեինք։ Մեր նպատակը մեկն էր՝ կրթել արժանապատիվ սերունդ։

Կարծես իմ մարմնի կեսը թողել եմ Արցախում, իմ տանը։ Հաճախ եմ մտածում՝ բա մարդ իր ծննդյան օրը կլքի՞ իր տունը։ Ճիշտ է, մեզ շատ լավ են ընդունել Կոռնիձորում, շրջապատել հոգատարությամբ, հետագայում ևս լավ մարդկանց ենք հանդիպել, սակայն միևնույն է՝ մեր ցավը չի թեթևանում, Արցախի պակասը ոչինչ չի կարող լրացնել։

Վերջերս առողջական խնդիրների պատճառով գնացել էի հիվանադանոց և տեղամասային բժիշկը հանկարծ հարց տվեց՝ սիրում էի՞ք Հայաստանը, Երևանը։ Պատասխանեցի, որ շատ-շատ էի սիրում Երևան քաղաքը։ Իմ ամենալավ տարիքում այստեղ եմ ապրել, 16 տարեկանս այստեղ է լրացել։ Հիմա էլ սիրում եմ, բայց չեմ կարող թաքցնել, որ այն իմը  չէ․ ես իմ ծննդավայրը, իմ Արցախն եմ ուզում։ Բժշկուհին, զգալով իմ ապրումները, ասաց՝ շատ լավ եմ հասկանում քեզ։ Արցախցիների կորուստն անչափելի է։

Այո՛, մենք կորցրել ենք ամեն ինչ և մարդկային մեծ կորուստներով տեղահանվել ու, ցավոք, դարձել փախստական։

Շատ դժվար է նոր միջավայրում, նոր մարդկանց հետ ապրել, հարմարվել այն մտքի հետ, որ ոչինչ չունես ու պետք է ամեն ինչ զրոյից սկսես, սակայն մենք այլընտրանք չունենք։ Փորձում ենք քայլեր անել:

Տեղահանությունից հետո մեր ընտանիքում մեծ ուրախություն է եղել, ինչի համար փառք եմ տալիս Աստծուն։ 2020-ի 44-օրյա պատերազմի ժամանակ Մատաղիսում ծանր վիրավորում էր ստացել կրտսեր աղջկաս՝ Նարինեի սիրած տղան։ Մի քանի անգամ վիրահատվելուց և երկար բուժում ստանալուց հետո նա ոտքի է կանգնել։ 2024 թվականի ապրիլին ամուսնացել են և արդեն դուստր ունեն։

Մեր զրույցի վերջում Լուսինեն ավելացնում է. <<Թեկուզ ասացի, որ 2023-ի սեպտեմբերի 19-ին Իվանյանի դպրոցում իմ վերջին հերթապահությունն էր, բայց կարծում եմ՝ դեռ հերթապահություններ շատ եմ ունենալու իմ դպրոցում։ Չեմ կորցնում հույսս, որ կշարունակեմ մատաղ սերունդ կրթել ու դաստիարակել Արցախում>>։

Կարինե ԲԱԽՇԻՅԱՆ

Ալիևը “դարավոր” պատմություն է ստեղծում, հայերն են հրաժարվում են հազարամյա քաղաքակրթությունից

Ադրբեջանցիների վերադարձը ժամանակակից Հայաստան չպետք է վախեցնի հայ ժողովրդին և պետությանը, այսօր հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Ւլհամ Ալիևը՝ ելույթ ունենալով Գիտությունների ազգային ակադեմիայի հիմադրման 80-ամյակին։

«Մեր ժողովուրդը ներդրում է ունեցել այն երկրների պետականության մեջ, որտեղ ապրում է, և այսօր էլ ոչ մի երկրում ադրբեջանցիները խնդիրներ չեն ստեղծում և չեն ստեղծի որևէ պետության կամ որևէ այլ ժողովրդի համար։ Հետևաբար, ադրբեջանցիների վերադարձը ժամանակակից Հայաստան չպետք է վախեցնի հայ ժողովրդին և պետությանը», – ասել է Ալիևը՝ հավելելով. – «Մենք պետք է այնտեղ վերադառնանք ոչ թե տանկերով, այլ մեքենաներով։ Պետական մարմինները, հասարակական կազմակերպությունները և, իհարկե, գիտնականները պետք է աշխատեն դրան հասնելու համար»։

«Ցավոք, տարիներ շարունակ հայկական կողմը և սփյուռքը խեղաթյուրել են մեր պատմությունը, և այս քարոզչությունը շարունակվում է։ Մենք պետք է դրանց հակադրենք մեր գիտական ճշմարտությունները։ 20-րդ դարի սկզբի հին ռուսական կայսերական քարտեզները հստակ ցույց են տալիս, որ տարածքում գրեթե բոլոր տեղանունները, ասօրվա Հայաստանի բոլոր շրջանները ադրբեջանական ծագում ունեն. Սևանա լիճ չկա, կա Գոյչա։ Մենք չենք ստեղծել այս քարտեզները. դրանք կազմել է ցարական Ռուսաստանը, որը հայերին Իրանից և Արևելյան Անատոլիայից բերել, վերաբնակեցրել է Ղարաբաղում՝ էթնիկ կազմը փոխելու համար։ Այս քարտեզներն արտացոլում են պատմական ճշմարտությունը։ Մենք պետք է ուսումնասիրենք և տարածենք դրանք», – հայտարարել է Ալիևը։

Պնդելով, թե Ադրբեջանի պետականությունը դարերի պատմություն ունի, Ալիևը հանձնարարել է գիտնականներին «ավելացնել Ադրբեջանի պատմությունը ուսումնասիրող, փառաբանող գիտական աշխատանքները»։

Անկասկած, այն գիտնականների «ջանքերը», որոնց Ալիևը բնակարաններ և ամառանոցներ է նվիրում, կարդարացնեն նրա սպասումները, և Ադրբեջանը կստանա «դարավոր պատմություն», որը, հնարավոր է, նույնիսկ արտացոլվի «բարեկամական» երկրների պատմական տարեգրություններում: Ալիևը ինքնությունը չի ստեղծում օդից, այլ հիմնված է այն իրավունքների և հողերի վրա, որոնցից հայերը կամավոր հրաժարվում են: Աշխարհի քաղաքական գործիչները ցնցված են հայկական վերնախավից, որը վախենում է նույնիսկ խոսել իր իրավունքների, առավել ևս դիմադրության մասին: Ահա թե ինչու Ալիևը խոսում է Հայաստանի կազմավորման գործում ադրբեջանցիների «ներդրման» և այն մասին, որ Ռուսաստանը և Իրանն են հայերին վերաբնակեցրել Ղարաբաղում: Երևանը, հավանաբար, պաշտոնապես չի առարկի նրան, ավելի հավանական է, որ կաջակցի նրան:

Երեխայի հայրը խեղդամահ անելու ճանապարհով սպանել է 3-ամյա Տիգրանին. ՆԳ նախարար

Նախնական տվյալներով, երեխայի հայրը խեղդամահ անելու ճանապարհով սպանել է 3-ամյա  Տիգրանին։ Այս մասին այսօր՝ նոյեմբերի 3–ին, ԱԺ–ում լրագրողների հետ զրույցունմ նշեց ՆԳ նախարար Արփինե Սարգսյանը։

«Այս պահի դրությամբ որեւէ այլ տվյալ հանրայնացնելուց կխուսափեմ, բայց ուղում եմ նաև շեշտել, որ այս վարկածը, ի թիվս այլոց, առաջին օրվանից եղել է մեր ուսումնասիրության շրջանակներում։ Ընդ որում, կհիշեք, որ եղբայրը, որն ուներ որոշակի առողջական խնդիրներ, պարբերաբար ռեակցիաներ էր տալիս, ներգրավել էինք համապատասխան մասնագետի, որպեսզի հոգեկան առողջական վիճակի վր լրացուցիչ ծանրաբեռնվածություն չառաջանա և մենք կարողանանք պատշաճ կերպով ստանանք տեղեկատվություն փոքրիկից, եթե նրան որեւէ բան հայտնի է։
Այս պահի դրությամբ, շատ նախնական տվյալներով երկու եղբայրները դուրս են եկել տնից, հետո հորն են հանդիպել, և հայրը խեղդելու ճանապարհով սպանել է փոքրիկին։

Երեխայի  հայրը նշել է, որ ներընտանեկան որոշակի հարցադրման շրջանակներում է վրա հասել դեպքը։  Ես խնդրում եմ, որ մենք պատշաճ կերպով գնահատենք իրավիճակը։ Ես այս պահին այլ տվյալ հանրայնացնել չեմ կարող»,–ասաց նախարարը։

Արփինե Սարգսյանը հավելեց, որ դեպքից հետո, երբ իրենք սկսել են որոնողափրկարարական աշխատանքներըա մբողջ հարակից տարածքով, իրականացվել է տարածքի «սանրում» և յուրաքանչյուր հաջորդ տարածքի անցնելու պայմաններում, ըստ երեխայի հոր նախնական ցուցմունքի, ինքը երեխայի մարմնի տեղափոխություն է իրականացրել։

Նշենք, որ այս պահին Ծափաթաղում է մահացած հայտնաբերված երեքամյա Տիգրանի տանը քննչական գործողությունները շարունակվում են։

2025-ին 14,064 արցախցի ՀՀ նոր անձնագրեր են ստացել

Հայաստանի նախագահի հրամանագրերով 2025 թվականի 9 ամիսների ընթացքում Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն է ստացել 17,180 մարդ, ինչը 15.5%-ով ավելի է նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ։ Այս մասին նոյեմբերի 3-ին Ազգային ժողովի մշտական հանձնաժողովների համատեղ նիստում՝ 2026 թվականի պետական բյուջեի նախագծի քննարկման ժամանակ, հայտարարել է Հայաստանի ներքին գործերի նախարար Արփինե Սարգսյանը։

2025 թվականի հոկտեմբերի 30-ի դրությամբ նոր անձնագիր ստանալու համար դիմել է 21,916 արցախցի, որոնցից 14,064-ին այն շնորհվել է։ Եվս 7,191 մարդ անձնագիր է ստացել չափահաս դառնալուց հետո։ 7,852 գործ դեռևս քննության փուլում է։

Եթե ​​եկեղեցում «գործակալներ» են, ապա ընդհանուր լյուստրացիա է պետք, և պարզ չէ, թե ինչ կպարզվի

Հայաստանում արդեն երկրորդ կիրակի օրը զուգահեռ պատարագներ են մատուցվում Էջմիածնում և Հովհաննավանքում, որը դարձել է Նիկոլ Փաշինյանի բաստիոնը: Այս պատարագները վերածվում են լրատվական մարտերի, որոնք հրահրում են հասարակական փսիխոզը: Մինչդեռ քչերը կարող են ասել, թե ինչ է կատարվում կամ ինչ կլինի, եթե Գարեգին Բ-ը հրաժարական տա: Տեխնիկապես Փաշինյանն արդեն ներկայացրել է ծրագիր. նշանակվում է խորհուրդ՝ կառավարության մասնակցությամբ, որը փոխում է Եկեղեցու կանոնադրությունը, ապա ընտրում կաթողիկոս, բայց առանց կուսակրոնության երդման:

Թվում է, թե պարզ է, բայց Էջմիածնի և Հովհաննավանքի միջև հակամարտության մեջ մի քանի խոշոր թեմաներ է խառնել, ինչը շատերին թույլ չի տալիս հասկանալ, թե ինչ է կատարվում:

Պաշտոնական քարոզչության համաձայն՝ հակամարտությունը անձնական է. մի կողմից՝ Գարեգին Բ-ը, որը խախտել է կուսակրոնության երդումը, իսկ մյուս կողմից՝ նախկին քահանա Տեր Արամը, որը չի տվել այդ երդումը:

Սակայն փորձագիտական ​​​​խողովակներով ակտիվորեն տարածվում է մեկ այլ գիծ. Էջմիածինը սերտորեն կապված է ռուսական հատուկ ծառայությունների հետ, և մեր եկեղեցին պետք է առանձնացվի իր չեկիստական ​​​​անցյալից և ներկայից: Ընդ որում, ոչ մի ձերբակալված եկեղեցականի նման մեղադրանք չի առաջադրվել։

Երրորդ խնդիրը՝ Փաշինյանի և ընդդիմության միջև առճակատումն է. Հովհաննավանք «պատարագի» համար ժամանողները ասում են, որ «Փաշինյանի հետ են», ինչը ցույց է տալիս, որ խնդիրը աստվածաբանական չէ, այլ զուտ քաղաքական։

Կա մեկ այլ կարևոր հարց՝ եկեղեցական գույքը տնօրինելու իրավունքը. Փաշինյանն արդեն ակնարկել է, որ «կադաստրի» համաձայն՝ Հովհաննավանքը և մյուս եկեղեցիները պետական ​​սեփականություն են և ենթակա են «վերադարձի»։ Եկեղեցու կանոնադրության համաձայն՝ միայն կաթողիկոսն ունի եկեղեցական գույքը տնօրինելու իրավունք։

Մյուս կողմից, ամբողջ աշխարհում տեղի է ունենում քրիստոնեական աշխարհի «համախմբում». Անգլիկան եկեղեցու ղեկավարի՝ Մեծ Բրիտանիայի թագավոր Չարլզի հանդիպել է Հռոմի պապի հետ Վատիկանում, իսկ Հռոմի պապի առաջիկայում կայցելի Կոստանդնուպոլիս, որտեղ կհանդիպի Հույն Ուղղափառ եկեղեցու տիեզերական պատրիարքի և սիրիական և հայկական եկեղեցիների տեղական ղեկավարների հետ։ Կան ենթադրություններ, որ Թրամփը աջակցում է քրիստոնեական քաղաքակրթության համախմբմանը՝ որպես նոր աշխարհակարգի ապագա հիմքի։

Սակայն Հայաստանում գերիշխող խոսույթն այն է, որ եկեղեցին կապված է ռուսական հետախուզական գործակալությունների հետ: Օրինակ՝ Փաշինյանը խորհրդարանում հայտարարեց, որ Թուրքիայի և Ադրբեջանի մասին բացասական կարծրատիպերը խորհրդային ժամանակաշրջանում պարտադրվել են ռուսական հետախուզական գործակալությունների կողմից: «Լսեք, մենք պետք է ազատվենք ՊԱԿ-ի գործակալների կողմից մեզ վրա պարտադրված կարծրատիպերից», – ասաց Փաշինյանը, որին Ռուսաստանի ԱԳՆ խոսնակ Մարիա Զախարովան պատասխանեց, որ «հայոց ցեղասպանությունը սկսվել է 1915 թվականին՝ ՊԱԿ-ի ստեղծումից 40 տարի առաջ»:

Հայոց եկեղեցու և Ռուսական կայսրության կապերի պատմությունը սկիզբ է առնում Ռուսաստանի կողմից Պարսկաստանից Արևելյան Հայաստանի նվաճումից և 1813 թվականի Գյուլիստանի պայմանագրից առաջ: Գոյություն ունեն բազմաթիվ փաստաթղթեր, որոնցում ռուս կայսրերը իրավունքներ և հողեր են շնորհել Հայ եկեղեցուն՝ հաճախ անվանելով հին հայկական եկեղեցին «աղանդ»: Կան ապացույցներ, որ հենց ռուս կայսրն է Հայ եկեղեցու կաթողիկոսին շնորհել կլոբուկի վրա խաչ կրելու իրավունքը՝ միաժամանակ արգելելով մյուս քահանաներին դա անել: Եվ այս կանոնը պահպանվում է մինչ օրս:

Խորհրդային տոտալիտար Միության հայկական և այլ եկեղեցիների պատմությունը չէր կարող անմասն լինել ռուսական պետության և նրա գաղտնի ծառայությունների հետ։

ԽՍՀՄ փլուզումից հետո Հայաստանը, ի տարբերություն Բալթյան երկրների, լյուստրացիա չի իրականացրել։ Ընդհակառակը, մինչև վերջերս Հայաստանի Ազգային անվտանգության ծառայությունը (ԱԱԾ) իր պատմությունը հաշվարկում էր խորհրդային գաղտնի ծառայությունների ստեղծումից։ ԱԱԾ-ի շատ բարձրաստիճան սպաներ կրում էին խորհրդային կամ նույնիսկ ռուսական կոչումներ և ստանում են ռուսական կենսաթոշակներ։ Ավելին, Ռուսաստանի ԱԱԾ զորքերը մինչ օրս պահպանում են Հայաստանի սահմանները Թուրքիայի և Իրանի հետ։ Այսպիսով, Ռուսաստանի ԱԱԾ-ն գործում է լիովին օրինական կերպով Հայաստանում։

Եթե Հայաստանում խնդիրը ռուսական հատուկ ծառայությունների ազդեցության վերացումն է, և հենց սա է համարվում եկեղեցական հակամարտության պատճառը, ապա, թերևս, անհրաժեշտ կլինի սկսել ընդհանուր լյուստրացիայից, և այն քահանաները, որոնք պարզվի, որ աշխատում են ռուսական հատուկ ծառայությունների համար, պատասխանատվության կենթարկվեն “աշխարհիկ” գործակալների հետ միասին։

Սակայն, ըստ երևույթին, հարցն այլ տեղ է։

Պատերազմի ժամանակ Ուկրաինայի Ռուս ուղղափառ եկեղեցին անջատվեց Մոսկվայի պատրիարքարանից և տոմոս ստացավ Պոլսո Տիեզերական պատրիարքից։

Ուկրաինայի օրինակին հետևելով՝ կարող է փորձ արվի, օրինակ, Հայ Առաքելական եկեղեցու կենտրոնը Էջմիածնից տեղափոխել Կոստանդնուպոլիս։ Սա կնշանակեր, որ Հայ եկեղեցու հսկայական անշարժ գույքը այլևս կկառավարվի ոչ թե Էջմիածնից, այլ Պոլսից։

Սա արմատական ​​աշխարհաքաղաքական քայլ է, որը նպատակ ունի ազդարարել Հայ եկեղեցու Մոսկվայից խզումը, չնայած Մոսկվան պաշտոնապես որևէ կապ չունի Էջմիածնի հետ։ Բայց այն կբերի Թուրքիայից կախվածությանը։

Այս «լավ կաթողիկոս/վատ կաթողիկոս» դրամայի մեջ ներգրավված հավատացյալները պետք է հասկանան հակամարտության արմատները և դրա հետևանքները։

Ինչպես է Պուտինը, «հաղթելով» Ուկրաինային, «զբաղվելու» Ալիևով

«Ալիևն ընդդեմ Պուտինի» շոուն, որը սկսվել էր մոտ մեկ տարի առաջ, հաջողությամբ ավարտվեց, բայց ոչ Դուշանբեում, որտեղ Պուտինը և Ալիևը կրկին «ընկերացան»։ Շոուն ավարտվեց «Լուկոյլ»-ի «սեփականատիրոջ փոփոխությամբ»։

Նույնիսկ այս ամռանը, երբ Ռուսաստանում սկսվեցին ադրբեջանցի օլիգարխների, կամ, ինչպես նրանց անվանում էին, մաֆիայի վրա հարձակումները, գիտակ փորձագետները գրեցին, որ խնդիրը զուտ կրիմինալ բիզնեսն է. ինչ-որ մեկը փորձում էր խլել ինչ-որ մեկի բիզնեսը կամ ազդեցության ոլորտը։

Այժմ, երբ պարզ դարձավ, որ Պուտինը բացահայտորեն ստանձնում է «Լուկոյլ»-ը, որի դեմ պատժամիջոցներ է սահմանել Թրամփը, կարելի է եզրակացնել, որ Պուտինի և Ալիևի միջև «հակամարտության» պատճառներից մեկը Ռուսաստանի ամենամեծ մասնավոր նավթային ընկերությունն էր, որը գլխավորում է ազգությամբ ադրբեջանցի Վագիթ Ալեքպերովը։

Կան տարբեր տեղեկություններ այն մասին, թե որքանով են սերտ Ալեքպերովի և Ալիևի անձնական կապերը։ Նրանց կապերի մասին պաշտոնական շար հիշատակում չկա, չնայած որոշ հանրային աղբյուրներում Ալեքպերովին նույնիսկ անվանում են ավագ Ալիևի ապօրինի որդի։ Բայց նաև պարզ է, որ Ալեքպերովը, այլ ոչ թե Ալիևն է համարվում աշխարհի ամենաազդեցիկ ադրբեջանցին։ Այդպես այլևս չի լինի։

Մասնագետները նշում են, որ «Լուկոյլը» անուղղակիորեն պատկանում է Պուտինի շրջապատին, և «Ադրբեջանի» անվան տակ ընկերությունը բավականին հաջողությամբ է նվաճել արտաքին շուկաները, բայց Բաքուն քիչ օգուտ է դրանից ստացել: Պատժամիջոցների կիրառումից մի քանի օր անց լուրեր տարածվեցին «Լուկոյլի» կողմից իր արտասահմանյան ակտիվները Պուտինի հետ կապված «Գունվոր» ընկերությանը վաճառելու մտադրության մասին։

Իհարկե, սա Պուտին-Ալիև անհավանական «հակամարտության» միայն մեկ շերտն է: Այս գործողությունը տեղի ունեցավ հենց այն ժամանակ, երբ սկսվեց ամերիկյան «միջնորդությունը» հայ-ադրբեջանական հակամարտության մեջ: Պուտինը անմիջապես ողջունեց օգոստոսի 8-ին Վաշինգտոնում նախաստորագրված «խաղաղության համաձայնագիրը»՝ ասելով, որ այն գործնականում նույնն է, ինչի մասին կողմերը համաձայնության էին եկել 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ին՝ Պուտինի միջնորդությամբ: Ի վերջո, կարևորը այն չէ, թե ում զորքերն են տեղակայված Մեղրիի ճանապարհին, այլ այն, որ միջանցք կբացվի՝ փակելով Իրան-Հայաստան սահմանը և խլելով Հայաստանի հարավային նեղուցը: Պատահական չէ, որ Պուտինը, ով «ինքն է գրել այն», նոյեմբերի 9-ի հայտարարության մեջ ներառել է նաև «միջանցքի» մասին կետ:

Ալիևը չի կարող առանց Պուտինի. նրանք ձեռք ձեռքի տված աշխատում են և ծիծաղում են հայերի վրա, ովքեր ասում են, որ «Պուտինը շուտով կհաղթի Ուկրաինայում և «կզբաղվի» Ալիևով»։

Արցախցիների կուտակային գումարները այդպես էլ չեն վերադարձվել

2019 թվականի հուլիսի 1-ից Արցախում ներդրվել է կուտակային կենսաթոշակային համակարգ, ըստ որի գրանցված աշխատող քաղաքացու աշխատավարձի 5-10%-ը (կախված աշխատավարձի չափից) պետության և աշխատողի մասնակցությամբ ուղղվել է կենսաթոշակային ֆոնդ։

2023 թվականի Արցախի հայաթափումից և արցախցիների բռնի տեղահանումից հետո Արցախի Հանրապետության Ազգային Ժողովը  2024 թվականի հունվարի 16-ին ընդունված օրենքով <<Կուտակային կենսաթոշակների մասին>> ԼՂՀ օրենքը լրացվել է նոր հոդվածով, որով սահմանվել է անհաղթահարելի ուժով՝ արտակարգ և տվյալ պայմաններում անկանխատեսելի հանգամանքներով պայմանավորված մասնակցի համար (օգտին) կատարված կուտակային վճարների հաշվին ձեռք բերված կենսաթոշակային ֆոնդի փայերը մարվում են և մասնակցի կենսաթոշակային հաշվում առկա միջոցները (անկախ դրանց չափից) մասնակցի ցանկությամբ փոխանցվում նրա այլ կենսաթոշակային ֆոնդում բացված հաշվին կամ վերադարձվում նրա բանկային հաշվին՝ ԱՀ կառավարության սահմանած կարգով:

2024 թվականի փետրվարի 29-ին ԱՀ կառավարության որոշմամբ սահմանվել է կենսաթոշակային ֆոնդի փայերի մարման և դրա արդյունքում ձևավորված միջոցները (անկախ դրանց չափից) մասնակցի ցանկությամբ նրա այլ կուտակային կենսաթոշակային համակարգում բացված հաշվին կամ նրա բանկային հաշվին փոխանցման կարգը:

ՀՀ Ազգային ժողովը 2024 թվականի հունիսի 13-ին <<Կենսաթոշակային համակարգի կուտակային բաղադրիչի մասնակիցների իրավունքների և օրինական շահերի պաշտպանության լրացուցիչ երաշխիքների մասին>> ՀՀ օրենքում կատարել է լրացում, ըստ որի անձը (այդ թվում՝ ժամանակավոր պաշտպանության տակ վերցված՝ փախստական ճանաչված անձը), որի համար (օգտին) ՀՀ գրանցված ներդրումային ֆոնդում, բացառությամբ ՀՀ կուտակային կենսաթոշակային համակարգի շրջանակում գործող կուտակային կենսաթոշակային ֆոնդերի, կատարվել են կուտակային հատկացումներ, կենսաթոշակային ոլորտի պետական կառավարման լիազոր մարմնի կողմից կենսաթոշակային խնայողությունների տեղափոխման հետ կապված ընթացակարգերը սահմանվելուց հետո՝ երեք ամսվա ընթացքում, կարող է դիմել իր կենսաթոշակային խնայողությունները ՀՀ կուտակային կենսաթոշակային համակարգ տեղափոխելու համար: Այս դեպքում տվյալ ներդրումային ֆոնդի՝ անձին պատկանող փայերը մարվում են, և դրա արդյունքով ստացված գումարը փոխանցվում է նրա ընտրած պարտադիր կենսաթոշակային ֆոնդին:

Սույն մասով նախատեսված ժամկետում անձի կողմից կենսաթոշակային խնայողությունների տեղափոխման համար դիմում չներկայացվելու դեպքում այլ ներդրումային ֆոնդի մասնակիցների ռեեստրը վարողը սահմանված ժամկետում մարում է անձին պատկանող՝ այլ ներդրումային ֆոնդի փայերը և դրա արդյունքով ստացված գումարը փոխանցում է այն պարտադիր կենսաթոշակային ֆոնդին, որն իր ակտիվների կառուցվածքով ամենամոտն է տվյալ ներդրումային ֆոնդի ակտիվների կառուցվածքին:

Ավելին՝ նշված օրենքում վերապահված լիազորությունների շրջանակում ՀՀ աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարը 23.09.2024 թվականին ընդունել է << Կուտակային խնայողությունների տեղափոխման հետ կապված ընթացակարգերը սահամանելու մասին>> թիվ 125-Ն հրամանը, որը ուժի մեջ է մտել 02.10.2024 թվականին: Հրամանով հաստատված հավելվածով սահմանվել են կենսաթոշակային խնայողությունների տեղափոխման հետ կապված ընթացակարգերը, մասնավորապես հավելվածի 1-ին կետի համաձայն՝ հավելվածով կարգավորվում են վերը նշված օրենքի 8.1-ին հոդվածով նախատեսված՝ կենսաթոշակային խանյողությւնները ՀՀ կուտակային կենսաթոշակային համակարգ տեղափոխելու հետ կապված հարաբերությունները:

ՀՀ-ն, առանց Արցախից բռնի տեղահանված անձանց ցանկության, ՀՀ Ազգային ժողովի միջոցով ընդունել է Արցախի տարածքում ձեռք բերված կուտակային համակարգում առկա ֆինանսական միջոցները ՀՀ-ում գործող համակարգեր տեղափոխելու մասին օրենքը։ Հարկ է նկատի ունենալ, որ ՀՀ Ազգային ժողովը իրավասու չէր ընդունել նման որոշում այն հիմնավորմամբ, որ արցախցիները հանդիսանում են բռնի տեղահանված, ունեն կամ ունեցել են փախստականի կարգավիճակ և նման իրավիճակում փախստական ճանաչված անձի գույքին կամ եկամուտներին վերաբերվող օրենքները բացառապես պետք է ընդունվեն այդ անձի քաղաքացիության պետության կողմից կամ այդ անձանց վրա պետք է տարածվի իրենց քաղաքացիության պետության օրենսդրությունը:

Արցախցի Ժորա Հայրապետյանը ասում է․ “Որպես 2023 թվականին բռնի տեղահանված և փախստական իմ կուտակային կենսաթոշակային համակարգում եղած միջոցներն ապօրինի տեղափոխվել են ՀՀ կուտակային համակարգ, ինչին ես դեմ եմ։ ՀՀ Ազգային ժողովն ապօրինի ինձ զրկել է իմ աշխատած տարիների ընթացքում ստացած եկամուտները տնօրինելու իմ հնարավորությունից”:

Ժորա Հայրապետյանի շարքին են դասվում հազարավոր արցախցիներ, ովքեր ցանկանում են հետ ստանալ կուտակային ֆոնդում ունեցած իրենց գումարները։ Այս պահին, երբ արցախցիները կանգնած են բազմաթիվ սոցիալական խնդիրների առաջ, նրանց համար մեծ նշանակություն ունեն այդ գումարները, որոնց միջոցով կարող են լուծել ամենաառաջնային հարցերը։

Կարինե Բախշիյան